KERKORDE

Der Diakenen ambt is, de aalmoezen en andere armengoederen naarstelijk te verzamelen, en die getrouwelijk en vlijtiglijk naar den eisch der behoeftigen, beide der ingezetenen en vreemden, met gemeen advies uit te deelen, de benauwden te bezoeken en te vertroosten, en wel toe te zien dat de aalmoezen niet misbruikt worden, waarvan zij rekening zullen doen in den Kerkeraad, en ook (zoo iemand daar bij wil zijn) voor de Gemeente, op zulken tijd als de Kerkeraad het goed vinden zal.

In dit artikel wordt gewezen op de heerlijke maar toch gewichtige roeping der diakenen. Hoe noodzakelijk daar nauwkeurig acht op te geven, opdat men niet lichtvaardig over dit ambt denke en oordeele.

Op vier zaken vestigen wij, volgens het artikel, de aandacht.

1. De verzameling der gaven.

“Der diakenen eigen ambt is, de aalmoezen en andere armengoederen naarstelijk te verzamelen.”

Er moet een verzameling geschieden, zal er een uitdeeling kunnen zijn. Dat is dus in de eerste plaats het werk der diakenen: Te verzamelen voor de behoeftigen. Dit werk moet met naarstigheid, met vlijt, geschieden. Alle goede middelen moeten verzameld worden. “Aalmoezen”, de liefdegaven die op den Sabbat gedurende den openbaren eeredienst gegeven worden, en die men op andere tijden wil geven. “Andere armengoederen,” waardoor men gewoonlijk verstaat, legaten, schenkingen, opbrengsten van landerijen, enz. Deze zullen als liefdegaven worden aanvaard.

2. Het uitdeelen der gaven.

“Die getrouwelijk en vlijtiglijk, naar den eisch der behoeftigen, beide der ingezetenen en vreemden, met gemeen advies uit te deelen.”

Der diakenen zorg zal gaan over de ingezetene (eigen leden der gemeente) behoeftigen.

Over de vreemden, waardoor wij verstaan de vluchtelingen (in tijden van vervolging) uit andere gemeenten.

Ook over armen buiten de gemeente van alle hulp in hunne armoede ontbloot. “De barmhartige Samaritaan verbond en verzorgde ook zijn vijand,” Lukas 10:29-37. Paulus leert in Rom. 12:20: “Indien uw vijand hongert, zoo spijzigt hem”, enz.; en in Gal. 6:10: “Zoo dan terwijl wij tijd hebben, laat ons goed doen aan allen, maar meest aan de huisgenooten des geloofs.”

De armen zullen zoo verzorgd worden) dat zij behoorlijk leven kunnen.

Ook wordt er wel eens gesproken over het “voorkomen van totale armoede.” Men beroept zich op Lev. 25:35: “En als uw broeder zal verarmd zijn, en zijne hand bij u wankelen zal, zoo zult gij hem vasthouden, zelfs een vreemdeling en bijwoner, opdat hij bij u leve.” En Voetius trekt er voor de diakenen deze conclusie uit: “Het is beter door eenige hulp een val te voorkomen, dan den gevallene te ondersteunen, of uit den val op te richten. Het is gemakkelijke en profijtelijker een dreigende krankheid te voorkomen, dan een uitbrekende ziekte te genezen; en een versleten kleed bij tijds te herstellen, dan straks een geheel nieuw stel kleederen te verschaffen. Dan juist triumfeert de diaconale zorg, wanneer zij zoo tijdig ingrijpt, dat een dreigende inzinking en daaruit voortvloeiende duurzame verarming voorkomen wordt.”

Dat niet vergeten worde, dat de uitdeeling der gaven (en ook het andere werk), een ieder diaken der gemeente raakt. Er dreigt hier en daar gevaar, dat een of meer diakenen aangesteld worden om zorg te dragen voor de kerkelijke kas de gebouwen en andere zaken daarmede in verband staande. Dit alles moet bijzaak zijn Elk diaken moet arneverzorge zijn, zooals hij voor God en de gemeente beloofd heeft.

Ook zal een diaken maar niet zelfstandig en naar eigen willekeur handelen. Met gemeen advies moeten de gaven uitgedeeld worden.

3. Voorts is hun roeping, “de benauwden te bezoeken en te vertroosten, en wel toe te zien dat de gaven niet misbruikt worden.”

Het is te begrijpen dat ware en eerlijke armen wel met een bezwaard hart hun weg bewandelen. Schrift en ervaring leert, dat er menigmaal benauwdheid en bekommering in het hart der armen is. Het kan nuttig zijn dat een diaken daar ook eenige kennis aan heeft, hoewel het niet als een vereischte mag gesteld worden.

Staat de zaak alzoo, hoe noodig dan de behoeftigen in liefde te behandelen, te bemoedigen en te vertroosten in droefheid en smart; eens met hen te bidden tot Dien God, Die uit Zijne volheid overvloediglijk kan zegenen en hun druk verlichten.

De diakenen hebben steeds een wakend oog, opdat de geschonken gaven niet misbruikt worden.

4. Ten laatste wijzen wij op de verantwoording.

“Waarvan zij rekening zullen doen in den Kerkeraad, en ook (zoo iemand daar bij wil zijn) voor de Gemeente, op welken tijd als de Kerkeraad het goed vinden zal.”

Uit deze bepaling blijkt, dat de diakenen den Kerkeraad onderworpen zijn. Dat bleek reeds uit Art. 23.

Van hunnen arbeid zullen zij verslag geven in den Kerkeraad en ook in de gemeente.

Voor den Kerkeraad is het noodig, daar de ouderlingen en de leeraren de opzieners der gemeente zijn. Zij behooren kennis te hebben van de werkzaamheden en die goed te keuren.

Voor de gemeente, om haar in te lichten en aan de belangstelling te voldoen.

Geven de diakenen ieder twee of drie maanden verslag hunner werkzaamheden in den Kerkeraad, en eens in het paar voor de gemeente, wij achtten aan het geeischte voldaan.

De namen der bedeelden behooren verborgen te blijven. Dat is gegrond op Matth. 6:3, 4.

Ach! had elk diaken een diakenhart; en was elke arme een arme van geest, want hunner is he. Koninkrijk der hemelen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen