WONDERLIJKE WEGEN GODS

Hoe wonderlijk en onnaspeurlijk zijn de wegen die God met Zijn volk en knechten houdt. En hoe opmerkelijk ook de uitreddingen die Hij geeft. Daarvan was John Welsch, een bij Gods volk in Schotland zeer geliefd prediker, in het 17de eeuw en schoonzoon van den vermaarden Schotschen Reformator John Knox, getuige. Wij willen hier in het kort van één van zijn uitreddingen tijdens de vervolgingen die in dien tijd begonnen te worden, mededeeling doen.

Eens—het was in de eerste decennien van de 17de eeuw—werd Welsch zóó meededoogenloos vervolgd, dat hij nauwelijks wist waar hij heen vluchten zou. Uitgeput klopte hij bij een Landheer aan in de hoop dat hij gastvrij zou worden opgenomen. Welsch wist niet dat hij zich als het ware in het hol van een leeuw begaf, want deze Landheer bleek een bittere vijand van de veldpredikers, waaronder ook Welsch behoorde. De Landheer kende Welsch niet persoonlijk, en zoo werd deze getrouwe dienstknecht door een bitteren vijand gastvrij opgenomen.

Des avonds, in het gesprek, kwam ook Welsch ter sprake. De gastheer klaagde tot Welsch over de moeilijkheid om Welsch te grijpen!

“Ik ben gezonden”, antwoordde Welsch, “om rebellen te grijpen. Ik weet waar hij morgen preekt; ik zal uw hand in de zijne leggen.”

Zeer verheugd ging de Landheer er mede accoord dat hij den onbekenden man, die hem gewichtige inlichtingen verstrekt had, den volgenden morgen vergezellen zou.

Toen zij op den afgesproken plaats aankwamen was de “gemeente” reeds verzameld. Het volk ging voor den predikant en zijn kameraad, dien zij vertrouwden, opzij. Welsch verzocht zijn gastheer op den stoel, die voor Welsch zelf gereserveerd was, neer te zitten. Maar tot groote verwondering van den Landheer nam zijn gast zelf het woord en sprak de gemeente toe, den goddelooze het wee, en den rechtvaardige het wel aanzeggend.

En ziet, Gods Geest wrocht mede. Welsch’ woorden werden aan dezen vijand geheiligd, waardoor hij de wapenen van vijandschap moest neerleggen. God was hem te sterk geworden. Verslagen, onder Gods Woord, zat hij neder

Na de predikatie kwam Welsch zijn belofte na en drukte den Landheer de hand en zeide hem dat hij met dien gezochten Welsch, dien hij nu gevonden had, doen kon wat hij wilde.

“Gij zeidet me gisteren”, was het antwoord, “dat ge gezonden waart om rebellen te grijpen. En ik, rebellige zondaar, ben heden gegrepen.”

Zijn Gods wegen niet wonderlijk?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen