DE HEERE KAN NOG INGRIJPEN

Wat onmogelijk is bij de menschen, is mogelijk bij God. Van alle kanten is het donker, maar God zal aan Zijn verbond blijven gedenken tot in de eeuwigheid. Dat heeft Hij Zelf beloofd, en al wat Hij beloofd heeft zal Hij op Zijn tijd vervullen en bevestigen. Dat is het eenige wat ons hoop geeft voor de toekomst. In ons zijn er geen redenen en geen grond waarop wij zouden kunnen hopen. Maar door alle tijden en eeuwen heeft God het gedaan om Zijn Zelfs wil. Zijn Naam zal van kind tot kind en van geslacht tot geslacht voortgeplant worden. Zoolang de wereld staat, zal er een kerk zijn. Het getal der uitverkorenen zal door God Zelf volgemaakt worden. Van onder de vier winden des hemels, uit alle landen, volken en naties zal de Heere de Zijnen vergaderen.

Het zal eenmaal zijn eene kudde, en eenen Herder. Er liggen nog onvervulde beloften, en het is zeker en gewis dat Christus niet zal verschijnen op de wolken des hemels, tenzij dat alles vervuld zal zijn. Wanneer de volheid der heidenen zal zijn ingegaan, zal gansch Israel zalig worden. En hun aanneming zal zijn als een leven uit de dooden. Och daalde het heil uit Sion spoedig neer!

De Heere staat boven al het rumoer der volkeren, maar Christus zal ook heerschen van de zee tot aan de zee, en van de rivieren tot aan de einden der aarde. Dat Christus door Zijn Geest onze oogen mocht aftrekken van alles wat we in onszelven, maar ook rondom ons zien, en dat wij onverdeeld op Hem zien mochten, door Wiens Hand het welbehagen des Heeren gelukkiglijk voortgaan zal.

Aan onze zijde dan is het steeds hopeloos, maar wanneer ons oog zien mag op den Oversten Leidsman en Voleinder des geloofs, dan krijgt onze moedelooze en neergebogene ziele moed. In de donkere tijd wanneer Elia leefde, waren er door Obadja nog honderd profeten des Heeren verborgen. En toen Christus geboren werd, waren er nog herders die de komst van Hem verbeiden. Ja daar was nog een Simeon en een Anna, die op den Heere mochten wachten. Toen Christus gestorven was op Golgotha, bracht de Heere nog een Nicodemus en een Jozef van Arimathea naar voren, in wier ziele het liefde vuur brandde, en die midden op den dag om het lichaam van Jezus gingen vragen.

En zoo zal het blijven tot het einde der wereld. Christus Zelf houdt Zijn Kerk in stand. Er zijn al zooveel tijden geweest door de rollen der eeuwen heen, dat het scheen, dat het spoedig aan het eind zou zijn, maar dan stond God weer op … dan greep God in, ontbloote Zijn arm — en stond op tot verlossing.

Er wordt nog gezaaid, en al ligt het zaad soms lang verschoven onder de kluiten; op Gods tijd zal het toch gewenschte vruchten dragen. Dat wij niet mochten verslappen, maar aanhouden tijdig en ontijdig, wetende dat onzen arbeid niet ijdel zal zijn in den Heere! Al schijnt het voor ons menigmaal hopeloos, er is toch niemand buiten Gods bereik.

De genadegiften en de roepingen Gods zijn on-berouwelijk, en Christus heeft Zijn bloed niet tevergeefs gestort. Gods Geest zal toch doorgaan, om zondaren te overtuigen van zonde, gerechtigheid en oordeel, maar ook om Christus te verheerlijken in het hart van verlorene zondaren. En bovenal dat onze ziele daarin ruste moge vinden, dat Gods Woord nooit ledig zal wederkeeren, maar dat het doen zal wat God behaagd, en voorspoedig zal zijn in hetgeen waartoe God het zendt. Het zal voor den een zijn tot een oordeel, maar ook voor den ander tot een voordeel. God zal Zijn doel niet missen, doch het einde van alles zal zijn de verhooging van Zijn doorluchten en Driemaal heiligen Naam.

Alle knie zal voor Christus gebogen worden, en alle tong zal Hem belijden. Welgelukzalig degenen die het hier aan deze zijde van het graf doen mogen, tot hunne blijdschap en tot hunne zaligheid. Dat de tijd spoedig moge aanbreken dat wij zien en hooren mogen dat God nog bemoeienissen met Zijn Kerk houdt en maakt. Dat de ledige plaatsen nog vervuld moge worden, Sion mocht weeën krijgen om zonen en dochteren te baren, maar dat ook het toenemen openbaar moge worden.

Dat opwassen in de kennis en in de genade van den Heere Jezus Christus. Thans wordt er zoo weinig vernomen van de waarachtige bekommering, en van de zielenood om Christus te gewinnen. Het blijft alles zoo hangen. Wat is er weinig doorwerking en doorbreking. Daar is zooveel rust, in hetgeen waar God geen rust geeft. De ontdekking des Heiligen Geestes wordt zoo gemist, en dat is de oorzaak dat er zoo weinig nood is. En waar de ontdekking gemist wordt, daar is ook geen plaats voor openbaring. Waar de nood niet gevoeld wordt, daar kan er ook geen uitkomst komen. Het een is aan het ander zoo nauw verbonden. Vandaar is het, dat er zooveel vraagteekens zijn. Benauwd omdat het niet benauwd is.

God mocht nog ingrijpen en Zijn volk verlos-sen. Maar ook ingrijpen opdat Zijn verloste volk, het leven verliezen mocht uit hetgeen dat er gebeurd is, en alleen leven mocht uit Christus Die de Fontein des levens is. Bemoedigingen zijn er nog wel eens, maar dadelijke ontmoetingen met den hemel worden veel gemist. Dadelijke ontmoetingen brengen dadelijke vrucht mede. Dan is ons leven zonde-doodend, wereld-kruisigend, ijverig in goede werken, vernieuwing naar Gods beeld van dag tot dag. Dan is de wandel in den hemel, en dan is er meer betrekking op de dood dan op het leven. Dan schreeuwt onze ziele naar de gelijkvormigheid met Christus, dan verlangen wij naar de volmaaktheid.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen