KERSTFEEST TE BETHLEHEM

Kerstfeest is niet te denken buiten Bethlehem. Bethlehem is met de band van Gods heilsbelofte aan het kerstfeest verbonden. Leest u maar wat staat in Micha 5: 1: „En gij Bethlehem Efrata, zijt gij klein om te wezen onder de duizenden van Juda? Uit u zal Mij voortkomen, Die een Heerser zal zijn in Israël en Wiens uitgangen zijn van ouds, van de dagen der eeuwigheid”.

Bethlehem! Deze naam betekent: broodhuis! Het ware Brood des levens zou in dat broodhuis geboren worden.

Hoe duidelijk lezen wij dat in het Johannes-Evangelie. Wij lezen daar: „Ik ben het brood des levens; die tot Mij komt zal geenszins hongeren, en die in Mij gelooft zal nimmermeer dorsten. Want het brood Gods is Hij, Die uit de hemel nederdaalt, en Die de wereld het leven geeft”.

De kinderen Israëls hadden het manna gegeten in de woestijn. Dit was voor Israël een adventsprediking van het ware brood, dat de Vader geven zou in de volheid des tijds.

Wanneer wij nu het kerstfeest vieren, en we zien naar Bethlehem, naar dat broodhuis, we zien daar dat Kind in de kribbe, dan wordt ons daar gepredikt: Dit is nu het ware brood, dat de Vader gegeven heeft uit de hemel”.

Hongerigen worden daar met goederen vervuld, maar rijken worden daar ledig weggezonden.

Hoe staan wij nu tegenover Bethlehem? Naomi en Ruth leefden in Moab.

Naomi leefde daar in de verlating van Bethlehem.

Ruth leefde daar in de vervreemding van Bethlehem.

Leeft u soms ook in de verlating van Bethlehem?

Wel eens in Bethlehem geweest! Wel eens dat brood des levens gesmaakt! Wel eens bij de kribbe van Bethlehem beleefd: „Troeft en smaakt hoe goed de Heere is”. Ere zij God in de hoogste hemelen!

En nu?

In de verlating van Bethlehem terecht gekomen?

Naomi had Bethlehem verlaten, toen de beproevende en slaande hand Gods drukte op land en volk.

Naomi was naar Moab gevlucht!

Veel had zij daar beleefd.

Het rouwkleed moest één-en andermaal worden aangetrokken.

En zo leefde Naomi daar met een dorre, magere ziel, in een grote geestelijke donkerheid. „Noem mij niet meer Naomi, maar noem mij Mara, want de Heere heeft mij bitterheid aangedaan”.

Leeft u zo ook in de verlating van Bethlehem? Zou deze verlating niet het adres van de kerk genoemd moeten worden, in de geesteloze tijden van vandaag? „Want Mijn volk heeft twee boosheden gedaan; Mij, de Springader des levenden waters hebben zij verlaten, om zichzelf bakken uit te houwen, gebroken bakken, die geen water houden”

Hoevelen leven er ook in de vervreemding van Bethlehem.

Wel over Bethlehem gehoord, wel over dat Kind, dat Brood des levens gehoord, maar nooit in Bethleem aangekomen.

Ruth leefde ook in de vervreemding van Bethlehem. Naomi had er wel van verteld, maar persoonlijk was zij nog nooit in Bethlehem geweest. Totdat de adventsklokken gingen luiden: „De Heere heeft Zijn volk bezocht, gevende hun brood!”

’t Hart van Naomi, alsook het hart van Ruth werd gaande gemaakt.

Zij kwamen op de grens!

Zij kwamen over de grens!

Ruth deed daar belijdenis: Uw volk is mijn volk, en uw God is mijn God. En zij kwamen te Bethlehem in het begin van de gersteoogst! Wat daar te Bethlehem gebeurd is — ge weet dat — Ruth kwam door de wondere beschikking Gods, op de velden van Boaz. Eerst bukkende achter de maaiers, daarna zittende aan de tafel van Boaz. Tenslotte kwam zij in de poort des gerichts en werd zij in de weg der lossing het wettig eigendom van Boaz. Ja, de weg naar Bethlehem liep zelfs uit op een bruiloft, en dan lezen wij in Mattheus 1: „En Boaz gewon Obed bij Ruth, en Obed gewon Jesse, en Jesse gewon David”!

David! En we zien in de kersttijd op die grote Davidszoon, liggende in de kribbe, en we luisteren naar de prediking van Bethlehem: „ik ben het brood des levens, die tot Mij komt zal geenszins hongeren, en die in Mij gelooft zal nimmermeer dorsten”.

Ziehier de prediking voor hen, die leven in de verlating van Bethlehem, en voor degenen, die leven in de vervreemding van Bethlehem!

De Heere heeft Zijn volk bezocht, gevende hun brood!

Deze prediking laat de Heere doorklinken tot in de donkerste hoeken van het Moab dezer wereld toe.

Alleen, om echt kerstfeest te kunnen vieren moeten wij komen, niet alleen aan de grens, maar wij moeten over de grens!

Orpa ging mee tot áán de grens, zij kwam echter niet over de grens.

Zij heeft wel geweend, maar haar tranen waren geen tranen geschreid uit de waarachtige droefheid naar God, geen tranen geschreid uit waarachtige droefheid naar Bethlehem. Zij had tenslotte Moab liever dan Bethlehem! Ach, hoeveel kerkgangers staan er zo ook de grens, maar komen niet over de grens! Wel kerstliederen zingen, wel kerstversieringen in de woning, maar geen waarachtige behoefte aan het Kind van Bethlehem!

Ruth kwam niet alleen op de grens, maar zij kwam ook over de grens, en dat heeft rijke vruchten afgeworpen voor het leven van haar ziel, en toen dat kind, Ubed, geboren werd, werd het in beginsel kerstfeest in Bethlehem, want toen zeiden de vrouwen tot Naomi: „Geloofd zij de Heere, Die niet heeft nagelaten u heden een losser te geven, en zijn naam worde vermaard in Israël”.

Bethlehem! broodhuis! Deze naam predikt ons in deze kerstdagen de ware Losser van de kerk. Aan de wet der lossing immers heeft Hij, Die geboren werd als een kind in de kribbe, volkomen genoeg gedaan, toen Hij Zijn ziel heeft uitgestort in de dood, ja de dood des kruises, en daarom kunnen zondaren, die leven in de verlating of in de vervreemding van Bethlehem, worden aangenomen tot Zijn wettig eigendom!

Dan gaat de weg naar de bruiloft wel door de poort des gerichts, maar achter die poort des gerichts ligt dan het ware kerstfeest te Bethlehem: Dat u heden geboren is de Zaligmaker”.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen