De Naam des Heeren - Een sterke toren

De Schrift laat ons, op meer dan é plaats in verschillende beelden zien wie en wat de Heere is voor Zijn in zichzelf arm, zwak en hulpbehoevend volk in het strijdperk van dit leven. Zo gebruikt hier de wijze Spreukendichter Salomo het beeld van een „sterke toren”. De Naam des Heeren is een sterke toren. De „Naam des Heeren”. Dit is hier niets minder dan de Heere Zelf, zoals Hij Zich in Zijn Woord geopenbaard heeft als de God der genade. Hier wordt dus gesproken over de "Zich aan Zijn volk openbarende God, zoals Hij Zich doet kennen in het geloof’. Let er op, dat hier staat; „Heere” — „Jehovah”. Hier wordt kennelijk gewezen op de drieënige God, in al Zijn deugden. Gods Naam is Zijn wezen, dus God Zelf. Die Naam is dus maar niet een klank. Doch vertolkt zo rijk Wie God is. Neen, God Zelf had geen namen nodig om Zich van anderen te onderscheiden. Hij heeft niemand Zich gelijk. God is een enig God, de Eeuwigzijnde. Doch Hij wilde verschillende namen aannemen, opdat wij Hem op gepaste wijze zouden kunnen aanspreken in gebed en dankzegging.

Hier is dus sprake van de Drieënige, Vader, Zoon en Heilige Geest. Zo openbaart Hij Zich in Zijn Woord. Die „Naam des Heeren” wordt bijzonder bekend gemaakt in de naam „Jezus Christus”. Christus is het, Die aan Gods recht voldeed, de zonden van Zijn volk heeft betaald en het eeuwige leven verwierf. Zo wordt die „Naam des Heeren” zo rijk, daar deze het heil Gods voor zondaren openbaart als de God van liefde en genade. Dus al wat de Drieënige is, in al Zijn deugden voor Zijn volk, Die trouw is en Zijn Woord gestand houdt en doet.

Deze „Naam des Heeren” wordt hier vergeleken bij een sterke toren, een toevlucht in tijden van gevaar. Oudtijds bouwde men, hoog op bergen, sterke torens, met dikke muren omgeven, tot een toevlucht tot beveiliging in oorlogsgevaar. Zulk een toren was schier ongenaakbaar voor de vijand, bijna niet te overwinnen. Daarin kon men zich verdedigen tegen de vijand. Liefelijke beeldspraak! Ja, hier gaat de zaak in de tekst het beeld nog oneindig ver te boven. Want mensenwerk is niet onvernietigbaar. God en Zijn werk wel! Hij is een „sterke toren” waarin men een veilige toevlucht vindt. Let hier op het „sterke”. God is de sterke God, de Almachtige. Wie kan zich ooit met Zijn almachtige kracht meten? Met Zijn almachtige arm slingert Hij de sterkste vijand weg. Gewis, „de Naam des Heeren” is een onoverwinlijke sterkte, omdat..... ja omdat de Heere Zelf onoverwinlijk is. Geen vijand, die Hem terneer werpt. Hier is een liefelijke lofspraak des geloofs op de Heere, die getuigt van rijke godskennis. Zo leert het geloof Hem alleen kennen!

De rechtvaardige zal daarheen lopen. De rechtvaardige, dat is de begenadigde mens, die door de Heere met geloofsgenade is bedeeld, die door Woord en Geest is herboren. Die God weer liefheeft, omdat Hij hem eerst heeft liefgehad. Het is er dus één, die God in beginsel kent in het geloof. Die leert lopen naar die Naam, als tot een „sterke toren”. Die gelooft door genade wat God in Zijn Woord zegt. Daarom loopt hij naar die sterke toren. Dat is de heerlijke geloofsbeoefening waar het op aankomt. Dat geloofsoog ziet niet alleen die sterke toren. Doch zulkeen gelooft ook, dat hij daarin geborgen, alleen veilig is. Bij dit lopen daarheen moet gij niet denken aan een wandelaar, die al de tijd heeft. Het is zo indroef, dat wij, aangaande het geestelijke, al de tijd hebben. Toch is er haast bij. Wij vliegen naar de eeuwigheid. Lopen heeft hier, naar het grondwoord, de betekenis van hard lopen. Dus het ijlen van de vluchteling, die weet, dat hij in zondenood is. Die levens- en stervensnood van alle zijde omringt. De Heere moet ons die nood doen kennen door ontdekking des Geestes. Dan achtervolgt Gods recht ons, zit ons de dood op de hielen. Loop o zondaar, loop, er is haast bij. Het is zó eeuwigheid. O, als gij door genade zulk een loper zijt, vertraag dan de pas niet. Ga niet op een rustbankje zitten van goede voornemens enz., doch versnel uw pas. Ja, dan valt zulk één dezelfde God toe, tegen Wie gezondigd is en bidt Hem, de Rechter, om genade. Het gaat om zijn leven. De Heere leert het zulkeen, dat Hij in de Naam Jezus alleen de schuldige genadig kan zijn. Hij is de poort tot die sterke toren. Buiten Jezus is God ongenaakbaar! De duivel valt zulkeen soms ook van alle zijden aan, maakt het hem bang als hij zijn geloof bestrijdt. Ja, er zijn zoveel vijanden. Zo vlucht zulkeen naar de genade Gods in Christus, in toevluchtnemend geloof. Het is hier niet alleen een haastig lopen, doch ook een vurig bidden. De zaak ligt op het hart gebonden. Zulkeen kent slechts één richting, n.l. naar de Heere heen; in het gebed des geloofs, waar alle andere wegen worden afgesloten. Dit wordt niet beschaamd. Dan is hier een rijke belofte: „Die zal in een hoog vertrek gesteld worden”. Dit betaamt niet alleen de ziel, doch de uitslag is ook profijtelijk. Christus heeft aan Gods gerechtigheid voldaan. Die nu door Hem ingaat, zal zekerlijk behouden worden. Daar is geen twijfel aan. Dan is de wederkerende daad des geloofs, dat men Christus omhelst. Dan wordt men in Hem in veiligheid gesteld. Dan is het leven met Christus verborgen in God. Dan kan geen vijand meer kwaad doen. Hier wordt heerlijk ervaren in het geloof, dat God in al Zijn deugden hem tot een Toevlucht en Sterkte is.

Dan in veiligheid gesteld tegen de wraak vorderende gerechtigheid Gods, tegen de wet én de duivel. Men vindt vrede bij God in Christus. De rechtvaardige is niet even vluchtig in die sterke toren gelopen. Doch onaantastbaar in een hoog vertrek gesteld. Hij woont er blijvend. Het is hem goed nabij God te zijn. Wat aanbiddelijk wonder van genade. Veilig en verborgen in de Naam van Zijn God. Och volk, bij ons is het nog zo vaak een vluchtig bezoek. Wij zijn veel te weinig thuis bij de Heere. Wij verliezen Hem nog zo vaak uit het oog. Dan is God voor onze waarneming zo ver, zo hoog, buiten ons bereik. Dan zit de poort voor ons gevoel dicht. De Heere moet het oog weer verlichten dat wij het weer op een lopen zetten als de vijand ons benauwt. Ja, wij gaan dan soms pas recht vluchten naar de Heere als de nood ons weer dringt, als wij in levens- en doodsgevaar zijn. Doch loop o volk! Want het ware leven vindt eerst rust in de dadelijke gemeenschap met de Heere.

Volk, dat dit kent, de Heere geve u veel bij Hem in te wonen, als een sterke toren. Dit verheerlijkt Hem, en is zo profijtelijk voor de ziel.

Ja, hier is het slechts ten dele! Doch straks wordt gij overgezet in een hoog vertrek, in de volzalige hemel, bij de volzalige God. Dan ver verheven boven alle vijanden. Dan eeuwig delen in de vreugde en heerlijkheid des Heeren. Van daaruit zult gij dan de genadeweg Gods met u gehouden in het rechte licht bezien en bewonderen.

Jongere en oudere lezer, zijt gij nu zulk een loper naar de sterke toren? Of hebt gij al de tijd nog? Zet gij de sterfdag en de bekering nog zover mogelijk van u af? Hij doe u, oud en jong die nog onbekeerd zijt, de levens- en stervensnood recht kennen uit Geestesontdekking. Hij lere u lopen met haast, ja loop, loop toch om uws levens wil! Morgen is het misschien te laat. Hij doe u aanhouden in vurig gebed. Hij doe u de poort open vinden en vervulle Zijn belofte aan u: „En in een hoog vertrek gesteld worden”. Dan is het wél, wél voor eeuwig.

Doornspijk

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen