Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

DE CHARISMATISCHE BEWEGING EEN ERVARINGSGODSDIENST

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

DE CHARISMATISCHE BEWEGING EEN ERVARINGSGODSDIENST

7 minuten leestijd Arcering uitzetten

2.

De vroegere Pinkstergroepen, wat er ook aan hen mankeerde, hielden steeds vast aan de fundamentele inhoud van de Schrift. Inhoud was voor hen de toetsteen voor gemeenschap en acceptatie. Je moest de juiste leer kennen en geloven, de zondigheid van de mens, de noodzakelijkheid van de wedergeboorte, de verzoening door het bloed van Jezus Christus, enz. Hun grote dwaling was natuurlijk dat ze het spreken in tongen en andere uiterlijke kenmerken als tekenen van geestelijkheid benadrukten. Als je ze niet bezat was je op z’n best een tweede-rangs Christen.

Maar nochtans, ondanks deze ernstige dwaling, heeft God hun zendingsarbeid in landen als Brazilië en Argentinië duidelijk gezegend. Miljoenen Rooms-Katholieken zijn daar van het Rooms- Katholicisme bekeerd.

Maar over de Charismatische beweging kunnen we lang niet zo gunstig oordelen. Generaliserend sprekend kunnen we zeggen dat deze beweging alle nadruk legt op de uiterlijke kenmerken zelf, i.p.v. op de inhoud van de Bijbel. Zij maken b.v. het spreken in tongen tot een voorwaarde voor gemeenschap en acceptatie. Met andere woorden, zolang je één van deze kenmerken bezit, word je als één van hen geaccepteerd; dan ben je „in”. De knoop zit natuurlijk hierin: er zijn vele niet-Christelijke groepen, zoals Boeddhisten en andere Oosterse mystici, die deze uiterlijke kenmerken hebben. Maar evengoed kan elk uiterlijk kenmerk worden nageaapt of vervalst.

Het gevaar in de Charismatische beweging, zoals ik dat zie, is dat meer en meer de nadruk op de ervaring wordt gelegd, sterker dan op de leer. In plaats van iemand te accepteren op grond van wat hij gelooft, hetgeen altijd de Christelijke methode is geweest, wordt nu de vraag gesteld; hebt U deze uiterlijke tekenen?

Vragen die als belangrijk genoeg werden gezien om de hoofdkerk te scheuren, zoals ten tijde van de Reformatie, worden nu onder de tafel geveegd. Het resultaat is dat mensen die totaal tegengestelde geloven belijden, elkaar plotseling gaan vinden.

Plotseling doen leerstellige verschillen niet meer ter zake, omdat mensen ontdekken dat ze dezelfde ervaringen kunnen hebben. Is het niet een wonder — liberalen en conservatieven, Methodisten en Baptisten, Presbyterianen en Katholieken staan eensklaps hand in hand en spreken in tongen.

Wat is het fundament van deze eenheid? Geen gezamenlijk geloof, maar gezamenlijke bevinding. Allen zijn in de ban van één en dezelfde emotie. Een van de meest opmerkelijke dingen van de Charismatische beweging is de invloed op Rooms-Katholieken Er zijn op het ogenblik zeshonderd gebedsgroepen in de Verenigde Staten en Canada met een geschat ledental van om en nabij de 100.000 mensen.

Elk van deze Rooms-Katholieken heeft de „doop met de Heilige Geest” ontvangen of zoekt er naar.

Vaak worden gezamenlijke ontmoetingen georganiseerd met charismatische protestanten om hun gemeenschappelijke ervaringen te delen.

Maar is de Rooms-Katholieke kerk niet bang voor de invloed van de Protestanten? Je zou het verwachten, maar kennelijk is Rome niet bezorgd. Hier volgt wat een Katholieke bisschop onlangs zei:

„De Katholieke Pinksterbeweging heeft de verbondenheid van haar leden met de kerk bijzonder verdiept De traditionele godsdienstoefeningen van de kerk hebben meer betekenis gekregen. Sommigen zijn opnieuw gekomen tot een regelmatig gebruik van het sacrament van de biecht door de ervaring met de doop met de Heilige Geest. Anderen hebben in hun leven ruimte tot wijding aan Maria gevonden, terwijl ze vroeger onverschillig waren t.o.v. haar, of zelfs vijandig. Een van de meest treffende resultaten van de daden van de Heilige Geest is geweest het aanwakkeren van de devotie t.o.v. de Lichamelijke tegenwoordigheid in de Eucharistieviering”.

Hebt U dit gelezen? De vrucht die de Charismatische beweging heeft voortgebracht in de levens van Rooms-Katholieken is :

1. een sterkere verbondenheid met de kerk,

2. een regelmatiger gebruik van de biecht,

3. een grotere wijding aan Maria,

4. een sterker genieten van de Mis.

Aan hun vruchten zult gij ze kennen, zegt Jezus. Als dit het resultaat is van de Charismatische bevinding — het spreken in tongen en dergelijke — kan ik niet accepteren dat het een beweging is die van God komt.

Ik geloof geen moment dat de Heilige Geest zondaars zal aanmoedigen zich tot Maria te wenden, of ze van de Mis laat genieten. De Heilige Schrift leert ons duidelijk dat de Heilige Geest, als de Geest van Christus, de zondaars beweegt tot Christus te vluchten, de enige Middelaar tussen God en mens.

En waar het de Lichamelijke Tegenwoordigheid in de Eucharistieviering betreft, noemden onze vaderen de Mis en alles wat ermee te maken had een vervloekte afgoderij (H.C. A. 80).

Natuurlijk ontken ik niet dat Rooms-Katholieken die behoren tot de Charismatische beweging iets ervaren tijdens hun bijeenkomsten. Ik ben er zeker van dat ze heel wat opwinding en emotionele prikkels genieten. Maar van wie komen zulke ervaringen? Dat is de vraag. Uiteindelijk zijn er maar twee mogelijkheden: het is of de Geest van Christus, of de geest van de antichrist.

De apostel Johannes waarschuwt ons in zijn eerste brief, H. 4 : 1 - ”Geliefden, gelooft niet eenen iegelijken geest, maar beproeft de geesten, of zij uit God zijn; want vele valse profeten zijn uitgegaan in de wereld”. We worden dan allen uitgedaagd om iedere beweging die zich aan ons voordoet, te onderzoeken, met inbegrip van deze: de Charismatische beweging.

En hoe moeten we dat doen? Wat is het criterium dat we moeten toepassen? Welke maatstaf moeten we aanleggen en wat is onze norm? Ervaring? Vellen we een oordeel op basis van een of andere emotionele ervaring?

Ik weet dat velen dat vandaag zo stellen. Zij zullen zeggen; ik weet alleen dat het goed is omdat ik het een of ander voel. Maar lezers, dit is geen betrouwbare manier om wat dan ook te beoordelen. Een wetenschapper zou deze methode zeer zeker niet gebruiken. De gevolgen zouden catastrofaal zijn als hij alleen op zijn gevoel af zou gaan.

Als de apostel Johannes ons zegt de geesten te beproeven, suggereert hij niet een subjectieve ervaring als toetssteen te gebruiken. Maar hij stelt deze objectieve test in: „alle geest, die belijdt, dat Jezus Christus in het vlees gekomen is, die is uit God”.

Zoals Walter Chantry (2) het zegt :

„Alle ervaring moet herleid worden tot de objectieve standaard van het Woord van God om op haar leer getoetst te worden Als we van nabij de leer van de moderne Pinkstergroepen bezien, is er maar zeer weinig dat ons doet geloven dat de Geest der Waarheid erbij betrokken is. Er is veel opwinding en spectaculaire ervaring. Er is een explosie van emotionele kracht. Maar er is bitter weinig geestelijke oefening. Er is practisch geen bezorgdheid om de leer”.

Het is het geïnspireerde Woord dat d.m.v. Paulus in 2 Tim. 3 : 16 zegt dat „alle Schrift nuttig is tot lering, en dat om zalig te worden, je acht moet slaan op de leer (1 Tim. 4 : 16).

Laat niemand uit mijn woorden concluderen dat ik tegen ervaring of bevinding ben. Alsof enkele leerstukken genoeg zouden zijn! Maar waar ik met nadruk op wil wijzen is dat onze religieuze ervaringen de juiste basis moeten hebben. Ze moeten in overeenstemming zijn met de Schrift en haar waarheden.

Om Walter Chantry nogmaals te citeren :

„Door de Geest gewerkte ervaring komt voort uit een verstandelijk aanvaarden van de waarheid. Het is niet zo dat het Christendom anti-emotioneel is. Het gehele terrein van de menselijke emotie wordt door de Heilige Geest beroerd. Maar de Geest roert het gevoel door de waarheid”.

Nee, ik heb niets tegen ervaring of bevinding. In feite is het beslist noodzakelijk om meer te bezitten dan alleen intellectuele kennis. Maar wat voor een ervaring hebben we nodig? Dat is zeer belangrijk. Als ik de Charismatische beweging bezie en ik tracht hun ervaringen te evalueren, bemerk ik dat ze niet zijn zoals de ervaringen heiligen en die van Gods kinderen door de eeuwen heen. Ik bemerk dat de nadruk erg sterk op de blijdschap valt.

(2) Walter Chantry is een Amerikaanse, Calvinitische Baptist in de lijn van Spurgeon.

Dit artikel werd u aangeboden door: Bewaar het Pand

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 19 februari 1976

Bewaar het pand | 4 Pagina's

DE CHARISMATISCHE BEWEGING EEN ERVARINGSGODSDIENST

Bekijk de hele uitgave van donderdag 19 februari 1976

Bewaar het pand | 4 Pagina's