SOLI DEO GLORIA

Dat stond boven de kaart, die de kerkeraad van Sliedrecht-centrum zond en waarin hij o.a. mededeelde, dat zijn predikant Ds. M. C. Tanis op D.V. maandag 6 november zou gedenken dat hij 25 jaar geleden bevestigd werd in het ambt van dienaar des Woords en ’s avonds hoopte voor te gaan in een herdenkingsdienst, die zou aanvangen om 19.45 uur.

De vrijdag tevoren was er een receptie ter gelegenheid van dit feit en het 25-jarig huwelijk van Ds. en Mevr. Tanis. Honderdennaar we vernamen hebben 1200 personen de felicitatie-registers getekend- hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om Ds. Tanis en de zijnen geluk te wensen. We schreven daar al over in ons vorige nummer. We willen ons nu alleen bezig houden met de herdenkingsavond.

Het grote kerkgebouw was al ongeveer een half uur voor de aanvang van de dienst geheel bezet. Voor de genodigden waren er plaatsen gereserveerd.

Op ons verzoek vertelde de koster ons, dat er naar zijn schatting ongeveer 1400 personen in het kerkgebouw aanwezig waren.

Ds. Tanis werd door br. J. van Heteren naar de kansel geleid. Hij sprak votum en zegen uit, liet zingen Ps. 84:3 en 6 en las Psalm 119:57-66. We zongen Ps. 56:5, waarna Ds. Tanis voorging in gebed.

Deze datum -aldus de jubilerende predikantis een bijzondere in mijn leven. Op 6 november 1953 vond zijn bevestiging plaats door wijlen Ds. W. F. Laman. Dezelfde dag mocht hij als dienaar des Woords voor de eerste maal voorgaan.

Het is vanavond een bijzondere ure. Niet omdat wij bijzonder zijn. Alles is alleen te danken aan de Heere een begenadigd zondaar te mogen zijn en gesteld in de dienst des Heeren: een aarden vat met de schat der genade, souvereine genade.

Van Dale zegt in zijn woordenboek bij jubileum:viering van de dag, waarop iemand zekere waardigheid heeft verkregen. Dat verkregen wordt onderstreept. Het gaat om het rijkste geschenk, het hoogste ambt. Die gedachten hebben hem geleid tot de tekst Ps. 119:65. Het thema is: GELOOFD ZIJ DE HEERE en de punten 1. voor Zijn verkiezing, 2. voor Zijn weldadigheid en 3. voor Zijn trouw.

We zingen Ps. 138:2 en 3. Er wordt gecollecteerd ten bate van de bij belverspreiding in India door Woord en Daad.

Uit de preek nemen we hier een en ander over.

Het woord knecht vraagt de aandacht. Het is een veelzeggend woord. Het is te vervangen door het woord slaaf. In oude tijden waren er veel slaven. Een slaaf was het eigendom van zijn heer. Hij was zijn onafhankelijkheid kwijt. De Griek vond het verschrikkelijk slaaf te zijn. De dichter van Psalm 119 gebruikt dit woord. Het is voor hem een verwaardiging. Hij wil er voor uitkomen. In deze Psalm komt het woord 13 maal voor.

Wie is de dichter? Calvijn denkt aan David. Spreker ook. David is Gods knecht geworden. Hij is ter wereld gekomen als slaaf van de zonde. David heeft dit zelf beleden. Hij was het voorwerp van Gods toorn. David kon niets goeds van zichzelf zeggen. Dat is vrucht van Godskennis. Daaruit vloeide zijn zelfkennis. Calvijn zegt: de ware wijsheid is de kennis van God en van zichzelf. Die wijsheid had de Heere aan David geschonken. De Heere had ook de genade geschonken van staatsverwisseling en standsverandering. Hij was het eigendom van God geworden. Hij mocht door genade de Heere mijnen. Genade is vrucht van de Goddelijke verkiezing. De Heere heeft de zaligheid van David gewild. ook dat David als Zijn knecht op aarde zou staan. Maar Hij riep ook tot het ambt. Daar dorst David niet aan te denken. Hij was de minste uit zijns vaders huis. Hij werd niet meegeteld. Maar hij werd geroepen en gezalfd en dat hield in verkiezing en bekwaammaking. Zo werd hij een knecht en slaaf van God, geestelijk en ambtelijk.

Spreker mag vanavond de weldaden en gunsten Gods niet verzwijgen. Hij mag iets zeggen tot roem van Gods genade. Hij kent iets van de genade van David ook in zijn eigen leven. Op gevoelvolle wijze vertelt hij daarvan een en ander. Hij was 14 jaar oud toen hij zag, dat hij zonder God in de wereld was. Hij beschrijft hoe de Heere hem geleid heeft. Ook hoe de Heere hem riep tot het ambt. De Heere wilde hem stellen als een wachter op Sions muren. Calvijn wijst er op, dat er een algemene en een bijzondere roeping tot het ambt is.

David is met de mens en met zichzelf beschaamd uitgekomen, maar niet met de Heere. Hij is er voor bewaard om zelf naar de kroon te grijpen. Hij moest wel een weg van beproevingen gaan. Er is ook ongeloof bij hem geweest. Hij is onderwezen en getroost door de gangen en wegen die de Heere met hem gehouden heeft. Denk ook aan Jonathan. Hij mocht zeggen; gij hebt welgedaan bij Uw knecht.

Dat mag ook nu beleden worden tot roem van Gods genade. Jaren liggen achter hem van zonde en schuld. Maar de Heere heeft het welgemaakt. De Heere heeft Zijn genade laten doorwerken, zodat er verdieping mocht komen in het leven. God heeft het welgemaakt, ook ambtelijk. Door de nacht van ongeloof en twijfel heen. Hij heeft het Woord geopend en de zegen van het Woord geschonken. Ook is de arbeid niet ijdel geweest in de Heere. De Heere komt alleen de eer en aanbidding toe.

Naar Uw woord. Daarin ligt vast wie de Heere is. Door Zijn spreken heeft de Heere Zich kenbaar gemaakt. Daardoor deelt de Heere mee, wie Hij was, is en blijft. Daarin schitteren Zijn namen en deugden. Dat Woord is geladen met Goddelijk gezag. Dat is eeuwig, levendig en krachtig, waarachtig en betrouwbaar.

David mag zeggen, dat de Heere het woord ook tot hem gesproken heeft, ingedragen heeft in zijn ziel, tot neerwerping, onderwijzing enz. Hier denkt David aan de beloften die de Heere hem deed horen, die zijn tijdelijk, geestelijk en ambtelijk leven raken. Daarom ging David uitzien naar een uitwerkend en vervullend God. David heeft gezien, dat alles vastligt in het dierbaar zoenbloed.

De Heere heeft in sprekers leven waargemaakt: Ik heb u geroepen...Telkens moest worden beleden alles verzondigd te hebben. Hij is een onnutte dienstknecht, die nergens goed voor is. Desondanks is hij dienstknecht geworden en gebleven. Wel onbekwaam maar niet onbevoegd.

We zingen Ps. 119:47.

Hierna zegt Ds. Tanis, dat het in zijn hart leeft allen hartelijk te bedanken voor hun aanwezigheid, gemeenteleden, afgevaardigden van andere kerken, ook kerkeraadsleden en leden van vroegere gemeenten. Hij spreekt over de jaren in Urk, Middelharnis en Barendrecht doorgebracht. Nu is hij al 9 jaren in Sliedrecht. We mogen in liefde en vrede leven. Dat is een gunst van God. Hij stelt het op prijs, dat verschillende ambtsbroeders aanwezig zijn, ook uit andere kerken. Hij memoreert, dat Ds. Slagboom door ziekte verhinderd is, maar mogelijk door de kerktelefoon meeluistert, dat Ds. Geleijnse niet kon komen wegens zijn hoge leeftijd en dat Ds. N. de Jong door plotseling opgekomen bijzondere omstandigheden verhinderd werd en dat ook de burgemeester door ambtelijke bezigheden niet kon komen. Daarna eindigt de jubilaris met een ootmoedig dankgebed.

Ds. H. C. van der Ent spreekt namens de classis en de vorige gemeenten, dit laatste wegens de ziekte van Ds. Slagboom. Hij dankt voor al de classicale arbeid. Hij deed veel in de classis, vooral voor Dordt. Ook in de gemeenten hebt u veel werk gedaan. Spreker en de jubilaris zijn samen in Apeldoorn geweest, onder één dak. Hij getuigt nog van de zegen op de arbeid en de getrouwheid des Heeren. Straks zal de tijd aanbreken om de Heere eeuwig de eer te geven. Hij hoopt, dat de Heere hem nog vele jaren geeft te arbeiden.

Ds. Blok van Capelle aan de IJssel spreekt namens de Spaanse Evangelische Zending. Hij wijst er op, dat Van Dale nog meer over jubileren schrijft en verbindt daaraan een treffende toepassing. Voor iemand die failliet was was het jubeljaar van grote betekenis.

Hij kreeg alles terug en kon roemen in God en Zijn trouw. Spreker dankt voor de arbeid van de jubilaris ten bate van de Spaanse Evangelische Zending.

Zelf spraken we een kort woord namens de redactie en de vrienden van Bewaar het Pand, instemmend met Paulus: en zij verheerlijkten God in mij.

Br. de Heer sprak namens de kerkeraad. Zo de Heere voor ons is, wie zal tegen ons zijn? Moge de heere alle wensen met Zichzelf vervullen. Spreker wenst de jubilaris van harte geluk. De Heere schenke nog vele jaren, kon het zijn in het midden van onze gemeente, tot eer van Zijn Naam. Dat de Heere ook verder uw sterkte en troost moge zijn. Hij feliciteerde ook Mevr. Tanis en de kinderen van harte. Van Mevr. gaat een stimulerende kracht uit in het ambtelijke leven. Op verzoek van spreker zingen allen staande Ps. 74:15 en daarna Ps. 134:3.

Ds. Tanis zegt, dat het hem goed deed hier ooms en tantes, neven en nichten te zien. God gedenke u in Zijn genade en gunst. Hij beantwoord kort de verschillende sprekers. Hij wenst de gemeente de vervulling van de zegenbede toe. De Heere gedenke allen oud en jong.

We zingen Ps. 32:4 waarna Ds. Tanis de zegen des Heeren op de gemeente legt.

Velen maken nog van de gelegenheid gebruik om Ds. Tanis en de zijnen in het kerkgebouw te feliciteren. De genodigden kunnen in de vergaderzaal nog wat gebruiken en met elkaar samenspreken. Tenslotte gingen allen heen. Ook voor de jubilaris en de zijnen kwam er een einde aan deze dag, die in het teken stond van SOLI DEO GLORIA.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen