BRANDENDE HARTEN.

- samenvatting van de openingstoespraak van de middag vergadering -

We zouden ons af kunnen vragen of het niet kouder wordt. Kouder omdat de liefde verkilt. Het leven in onze harde en liefdeloze maatschappij wordt kouder. Het leven binnen de kerk en in de gemeente lijkt te verkillen. En de vraag dringt: Wat kan die kilte nog verdrijven? Eén ding: Harten die gaan branden!

Het is opvallend dat de harten van de Emmaüsgangers niet pas gingen branden, toen de Heere Jezus hun bekend werd onder de breking van het brood. Neen, al veel eerder, toen ze niet wisten wie die vreemde Reisgezel was, die zich op de weg bij hen voegde, werd in hun hart die brandende gloed gewekt. Dat gebeurde, staat er, toen Hij hen de schriften opende. En als de Grote Profeet Zijn Woord gaat openen gebeuren er wonderlijke dingen. Dan moeten deze beide bedroefde discipelen van de Heere nogal wat afleren. Ze worden op hun plaats gezet: “O onverstandigen en tragen van hart ...” (vs.25), klinkt het aan hun adres. Zij die meenden hun onbekende Reisgenoot bekend te moeten maken met wat gebeurd is rondorn de Heere Jezus, krijgen hier te horen dat ze er niets van verstaan! Een pijnlijke les voor de beide Emmaüsgangers, want ze worden hier aan de schuld van hun dwaasheid en traagheid herinnerd. Maar toch is die pijnlijke les ook een heilzame les! Want juist zo - door te wijzen op zonde en schuld gaat de Onbekende Profeet plaats maken voor Zichzelf. Hij trekt hen in Zijn beschamend en ontdekkend onderwijs tot Zich met koorden van liefde.

Daarom protesteren de Emmaüsgangers niet tegen Zijn beschamende woorden. Ze luisteren beschaamd, maar met brándende harten. Ze zijn één en al oor en één en al hart voor de woorden die Hij spreekt. Het valt op dat de Grote Onderwijzer in Zijn spreken zo opkomt uit Zijn Woord. Hij opent de Schriften om hun Zijn werk en Zijn persoon te verklaren. Zo doet Hij steeds als Hij schuldige mensen onderwijs geeft: Hij toont hen wie Hij is, vanuit Zijn Woord. Dat onderwijs is ook zo eenvoudig: Het vindt hier plaats onderweg van Jeruzalem naar Emmaüs. Zijn lessen vragen van ons niet in de eerste plaats een scherpe geest of vereisen van ons dat we ons in een gestalte wringen: Het is altijd eenvoudig, kinderlijk eenvoudig. En hoe meer Hij spreekt en in alle eenvoud de Schriften opent, hoe meer het hart gaat branden! Wat is juist ook voor ons dat onderricht, dat Hij geeft nodig! Hoe gaan dan ook onze koude en harde harten branden. Laten we toch daarom nooit gering denken van Zijn Woord en van de prediking van het Woord. Daar wil Hij spreken om ons aan de kilte en de dodigheid van ons hart te herinneren, om ons hart in brand te zetten. Waar Hij harten ontsteekt, daar laat Hij de harten niet branden zonder het brandend verlangen te vervullen. Hij maakt Zich tenslotte bij de Emmaüsgangers bekend. Wat is dat een wonder geweest, toen Hij Zich onder de breking van het brood als de Opgestane Christus aan de twee Emmaüsgangers bekend maakte. In het gebroken brood en in de littekenen in Zijn handen hoorden ze als het ware: Ziet, hier ben Ik....Toen hebben de tragen van hart, de onverstandigen het verstaan: Hij moest lijden en sterven ..en dat voor mijn zonden, daar ik anders de eeuwige dood zou moeten sterven. Toen zagen ze ook in, dat door Zijn onderwijs, door Zijn trekkende liefde hun hart ging branden toen ze Hem nog niet kenden op de weg. Zwijgen konden ze niet meer: spréken moesten ze van vrije genade, van eenzijdige liefde. Want Hij had hen in hun nood, in hun twijfels opgezocht; Hij had door Zijn onderwijs hun harten in brand gezet. Hij had álles gedaan, er was niets van hen bij ...

Zo wordt het echt Pasen voor zondige en schuldige mensen. Neen, niet door iets van ons, door onze rechtzinnigheid of door onze goede voornemens, maar door Hém. Hij zet kille harten in brand, ontvonkt ze in liefde tot Hem. Want Hij heeft Zijn Ijart in brandende liefde verteerd aan het vloekhout. Zijn hart verteerde in liefde tot de wil en de eer van Zijn Vader ....én in liefde tot verloren zondaren. En daarom gaan stenen harten branden en blijven ze branden. Tot eer van Hem, tot eer van de drieënige God!

Urk

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen