Niet in het vlees, maar in de Geest

Alleen door de Geest van Christus kunnen wij in ons hart en leven het eigendom van Christus zijn. Want wij zijn van nature vleselijk, verkocht onder de zonde. En het is niet mogelijk zichzelf daarvan te bevrijden, al worden wij er scherpelijk in veroordeeld door onze consciëntie, die daar tegen getuigt. Met wat goede voornemens en beloften van beterschap, zinkt de mens steeds dieper in zijn dodelijke onmacht ter neder. Want hij is tegen de boosheid van zijn totale verdorvenheid niet opgewassen. Met al ons weten en willen is daarin geen verandering aan te brengen ten leven en ter zaligheid, wat het hart alsdan met verschrikking doet denken aan de dood, om zo gesteld te worden in Gods gericht, want alsdan zal de mens verwezen worden naar de buitenste duisternis.

Maar het Woord des Geestes zegt ons, dat door de Geest van Christus, de grootste der zondaren gesteld kan worden onder de heerschappij van Zijn hartvernieuwende genade. Want Hij heeft Zichzelf door Zijn eeuwige Geest Gode de Vader onstraffelijk opgeofferd, om de kracht der zonde te breken, de schuld der zonde te verzoenen en de verdorvenheid van het bestaan te bedekken met Zijn gerechtigheid. En in die enige en algenoegzame offerande is Hij de Zaligmaker der wereld, Die ons gepredikt wordt door het evangelie.

Maar hoe komt nu de zondaar, die niet iets goeds heeft aan te bieden, in gemeenschap met die gezegende Zaligmaker ? En dat is de vraag waarop vanuit de mens niet geantwoord kan worden.

Maar Hij heeft niet alleen de bevrijding van dat verderf tot verkrijging van de eeuwige zaligheid voor Zijn rekening genomen, doch ook de toepassing door Zijn duur verworven Geest, zodat het hier gaat om de Geest van Christus. Want Paulus zegt ons hier: „Doch gijlieden zijt niet in het vlees, maar in de Geest.”

Waaruit het ons duidelijk blijkt dat het door de Geest van Christus mogelijk is voor de grootste der zondaren. Het is mogelijk door Zijn komst tot ons, om te wonen in ons hart en leven. En dat wordt ons in het Woord des Heeren betuigd, opdat wij het ernstig en biddend zouden onderzoeken. Het moet ons dus duidelijk zijn, dat het van de Heere uitgaat. Want Hij wil vanuit Zijn bevelend willen, dat wij zalig worden, daar de verborgen dingen voor de Heere zijn, zodat de mens in de dag des gerichts naar de vaste regel van Zijn bevelend willen zal geoordeeld worden. En dat wekt ons op en dringt ons aan, te luisteren naar de lok- en roepstem van de opperste Wijsheid, Die Haar maaltijd heeft bereid, terwijl Zij Haar dienstmaagden heeft uitgezonden om ons te nodigen. Wat wij in afhankelijkheid van de genade des Heeren biddende hebben ter harte te nemen. Want de grote Meester Jezus Christus is tot dat einde gezalfd, om het goede waartoe Hij ons roept en laat roepen, ter harte te nemen. En dan raakt dit de dierbare en onwederstandelijke werkingen van de Heilige Geest. Want bij de inplanting of inlijving in Christus gaat het om het wonen en werken van de Heilige Geest tot verkrijging van een nieuw geestelijk leven.

Waartoe de wet des Geestes wordt geschreven in het hart, door Zijn liefde er in uit te storten. Het is dan door de gerechtigheid van Christus, dat Gods beeld, bestaande in kennis, gerechtigheid en heiligheid, er in wordt afgedrukt. Wat het hart door Zijn kracht doet komen tot een nieuw geestelijk leven. Het gaat door de eeuwige Geest van Christus denken, vanuit Zijn Woord en bij Zijn licht. Het hart bekomt een geestelijk denken tot verbinding aan de Heere, daar het Hem liefkrijgt, om Hem ootmoedig te vrezen. De lust om te zondigen in dienst van de wereld door de genegenheden van het vlees, verzwakt. Daar het hart er door overtuigd wordt, dat de Heere het waardig is gediend, geliefd en gevreesd te worden. Als vanzelf gaat men dan met een innige droefheid denken aan de afgelegde levensweg, waarop de Heere onteerd werd en de welaangename tijd der genade verwaarloosd. Ja, daar ontstaat door de hartvernieuwende werkingen des Geestes, een innige droefheid naar God, daar Hij het waardig is gediend, geliefd en gevreesd te worden. Waardoor men dan gebondenheid bekomt aan de troon der genade en het smeken om ontferming. Want ziende op de afgelegde levensweg, waarop de Heere niet deed naar het kwaad dat werd bedreven, gaat het hart steeds dieper denken vanuit Zijn nederbuigende goedheid, daar het blijken en bewijzen zijn van de goedertierenheden des Heeren, door niet vernield te zijn.

Waarvan zij dan niet langer kunnen zwijgen, zodat zij als vanzelf goed van de Heere gaan spreken, om was het mogelijk, anderen er van te overtuigen, dat er zoetigheid is in het smaken van de goedertierenheden des Heeren, daar het hart er steeds inniger door aan Hem verbonden wordt. Wat het zijn in de verdorvenheid van het vlees steeds meer gaat verfoeien om het zijn in de Geest van Christus ernstiger en inniger te zoeken, om voor Hem te mogen leven. Christus heeft met Zijn komst in het hart, tot verkrijging van het nieuwe leven der genade, ingenomen als Profeet om hen te leren leven in de kracht die Hij schonk. In het Woord dat Hij hen schonk bekomt het hart dan ook vermaak. Het is alsof de Heere Zich er steeds meer door komt te verbinden aan het hart en het hart aan Hem. Hij laat ook als Priester door Zijn gezegende offerande vergevende liefde vloeien in het gemoed, daar hij vriendelijk en ontfermend op hen nederziet. Zodat Hij als de door God gezalfde Koning het verdorven bestaan onderdrukt daar dat nog verbonden is aan de werken des vleses. En dan wordt er iets van beseft, dat zij het alleen door Zijn kracht kunnen staande houden tegenover alles, dat hen zoekt af te trekken van het leven in de vreze des Heeren. O als Christus met Zijn Geest niet was gekomen in het hart, dan waren zij nog geweest in de dienst van Satan, zonde en ongeloof. Zodat het hun duidelijk wordt dat zij niet in hun kracht die verlossing verkregen, maar dat Hij hen te sterk is geworden, om hen te brengen tot de onberouwelijke keus Hem te vrezen en in Zijn wegen te wandelen.

„Maar zo iemand de Geest van Christus niet heeft, die komt Hem niet toe.” Hij is nog in het vlees, al wordt er wat godsdienst mede aan de hand gehouden. Dan laat dat de mens toch nog voortleven in de staat der ellende, door de onbekeerlijkheid des harten, zodat zij blijvende in het vlees, het koninkrijk Gods niet kunnen beërven. Wat het hart der levenden tegenover dezulken komt te vervullen met een innig medelijden. Daar zij weten wat het is, tegen alle vermaningen in voort te leven in de onbekeerlijkheid des vleses, om zo rijp te worden voor de eeuwige rampzaligheid. Maar die daarvan enige kennis mochten bekomen in het hart, gevoelen zich verplicht dezulken te vermanen, niet langer daarin zorgeloos voort te leven. Zij zoeken door het Woord des Geestes hun ogen daarvoor te openen en hunne harten te bewegen tot het geloof. Opdat die kostelijke zielen er door gerukt mochten worden uit het vuur der ongerechtigheid, terwijl zij door het vuur des Geestes er toe aangedreven worden hen biddende te vermanen, om in de dwaasheid der ongerechtigheid tot bezinning te komen eer het voor eeuwig te laat is. De levenden zoeken het die mensen zo moeilijk mogelijk te maken langer daarin voort te gaan, opdat ook zij zouden komen door het Woord des Geestes tot die onberouwelijke keus, om de Heere te vrezen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen