ONZE 20e ONTMOETINGSDAG 1.

Het was een regenachtige dag, zaterdag 30 augustus j.l., toen we in Sliedrecht-centrum samenkwamen voor het houden van onze ontmoetingsdag. De voorafgaande dagen had de zon veel geschenen, maar zaterdag liet deze haast helemaal verstek gaan. Dat bleek echter geen verhindering te zijn voor velen om van heinde en ver naar Sliedrecht te komen. Laten we hier al dadelijk aan toevoegen, dat de Heere het welgemaakt heeft. Buiten viel de regen met stromen neer, maar in het kerkgebouw was het tijdens de samenkomsten en ook in de pauze goed daar te zijn. Er ging een sprake uit van wat gehoord werd en er was een onderlinge eensgezindheid en samenbinding, die in deze dagen van kilheid en oppervlakkigheid weldadig aandoet.

In de morgenvergadering was het grote kerkgebouw beneden geheel gevuld. Op de galerijen waren nogal wat lege plaatsen. Toch waren er ’s morgens wel ongeveer 1000 of 1100 bezoekers, ’s Middags was dat aantal veel hoger. Toen waren er wel 1300 ! Er was een aandachtig gehoor. Het psalmgezang was stemmig en hartverwarmend. De collecte was boven alle verwachting, n.l. meer dan 14.000,— en dan waren er ook nog 2 giften van f 100,— voor de school van Dundas en Hamilton. De administrateur zal in het volgende nummer D.V. wel het juiste bedrag noemen. Er kon een vrij groot aantal aan nieuwe abonnees worden genoteerd. Er werden heel wat boeken verkocht, samen voor ongeveer f 4.500,—.

Bij de aanvang van de morgensamenkomst zongen we Ps. 119 : 29, 30 en 32. We lazen Psalm 119 : 57-72 en gingen voor in gebed. Daarna heetten we allen welkom, sprekers en bezoekers, jong en oud. Een woord van dank aan de kerkeraad voor de beschikbaarstelling van het kerkgebouw met bijgebouwen - wat ziet alles er prachtig uit ! - was wel op zijn plaats. Ook aan de koster en alle andere medewerkers. Er werden nog verschillende mededelingen gedaan. Een daarvan was, dat Ds. A. Baars door ziekte verhinderd was de middagsamenkomst te openen en dat Ds. Van der Ent dat nu zou doen.

We wezen nog even op het voorgelezen Schriftgedeelte en namen daarbij als uitgangspunt het begin: De HEERE is mijn Deel. Dat spreekt van een groot voorrecht. Want zo iemand is van eeuwigheid van God bemind. Voor hem heeft Christus alles volbracht. In hem heeft de Heilige Geest woning gemaakt. Daaraan is verbonden de leiding van die Geest, de gunst des Heeren, het werkzaam zijn van Christus aan Gods rechterhand. Dan moeten alle dingen medewerken ten goede. Dan ligt men voor tijd en eeuwigheid voor Gods rekening. En het einde is de opneming in de heerlijkheid om dan de Heere ten volle tot zijn Deel te hebben. Dit mag door het geloof worden verstaan, ook door anderen dan deze dichter. Zij hebben een toevlucht in de Heere. Zij hebben dit kenmerk, dat zij verbonden zijn aan de woorden en inzettingen des Heeren en een verbinding hebben met allen die de Heere vrezen. Dat brengt ons samen en de Heere moge ons dat allen geven.

We zingen Ps. 73 : 13:

Wien heb ik nevens U omhoog...........
Mijn Rots, mijn Deel, mijn eeuwig
Goed.

Hierna komt Ds. P. van Zonneveld van Doornspijk aan het woord. We willen hier de hoofdzaak van zijn rede kort weergeven. Wat is eigenlijk groot en wat is eigenlijk klein ?

Kleine dingen kunnen groot worden gezien en grote klein. Spreker licht dit met voorbeelden toe. Hij wil spreken over een paar lege schoenen in de woestijn, de schoenen van Mozes. Daar krijgen we onderwijs door.

Wonderlijk is de leiding des Heeren om Mozes tot leidsman van Zijn volk te maken. Hij kwam uit het water en in het paleis. Op 40 jarige leeftijd kwam hij tot een keus om liever met Gods volk kwalijk behandeld te worden. Hij gaat uit naar het volk van God. Ook wij hebben wedergeboorte en bekering nodig. Mozes wordt een doodslager. Hij moet vluchten. De weg om Israël te verlossen wordt onmogelijk.

Mozes is 40 jaar schaapherder. Hij heeft zijn strijd gekend. Ook de zelfaanklacht: had ik dat maar niet gedaan.

Na 40 jaar komt de Heere tot Mozes. De goddelijke lijn is, dat hij de verlossing van ’s mensen kant onmogelijk maakt. Hij maakt in Mozes leven plaats voor het bloed van het Lam. Als het bij Mozes totaal onmogelijk is, is het Gods tijd.

In de woestijn staan Mozes’ lege schoenen. Hij heeft ze uitgetrokken, is op blote voeten verder gegaan. Welk onderwijs ligt daarin. God is een heilig God. Moet dat niet juist vandaag worden benadrukt ? Wat kan er tegenwoordig al op door ! Men heeft God nog nooit leren kennen als een heilig God.

Mozes ziet opeens een braambos die in de brand staat. Dat gebeurt wel meer. Mozes loopt door. Maar hij ziet het wonder: de braambos wordt niet verteerd. De Engel des Heeren is daar, de Heere Zelf, God als een vuurvlam. God is een verterend vuur. Dat ziet op Zijn majesteit en heerlijkheid.

Mozes was daaraan voorbijgegaan. Hij moet het weten: God is een heilig God. Dat wordt onderstreept door deze lege schoenen. De schoenen moeten van de voeten. Mozes bukt zich om ze uit te doen. De mens kan zomaar niet tot God komen. Hij is heilig en geducht. Die boodschap hebben we vandaag nodig.

Die schoenen spreken ook van de zonde. Ze horen aan Mozes, een doodslager. Zij versymboliseren de verontreinigde mens, de mens der zonde. Die schoenen prediken ons, dat we God de rug hebben toegekeerd. Ze prediken de val van de mens. Die schoenen zeggen, dat wij onheilige mensen zijn. Gods beeld is verwoest.

De mens moet met God verzoend worden. Die lege schoenen zeggen het ons.

Voor de moskee trekt ieder de schoenen uit. Is dat genoeg ? Kan men met blote voeten tot God naderen ? Neen, Mozes wordt bevreesd. Wie zou niet vrezen ? De mens is vlees. Niet alleen heeft hij zonde, maar hij is zonde. Dat kan nooit van ’s mensen kant opgelost worden.

Zijn die schoenen leeg gebleven ? Niet anders was te verwachten dan dat Mozes door het vuur verteerd was. Maar het wonder is, dat die schoenen niet leeggebleven zijn.

Later kreeg Mozes nog meer onderwijs van de Heere. Hij werd ziek. Hij had zijn zoon niet besneden. Dat gebeurde alsnog. De Heere liet van Mozes af en zijn vrouw zei: Bloedbruidegom, vanwege de besnijdenis. Er moest bloed vloeien.

Nog later moest het volk een lam slachten. Mozes heeft er dan geen moeite mee om daarachter schuiling te zoeken. Hij hoeft niet te vrezen voor het zwaard van de engel.

Spreker wijst op het kerkelijk zegel. Door zijn liefde en barmhartigheid niet verteerd. Hebt u dat wel eens gevoeld ? In het begin wilde Mozes verlost worden door het bloed van een Egyptenaar. Maar ik moet verteerd worden, als ik te maken krijg met een heilig God. Maar als het straks is, is het eeuwig te laat.

Die lege schoenen zeggen, dat God Zich openbaart in Zijn heiligheid. Ze getuigen van mijn diepe val. Ik moet verzoend worden. Mozes heeft er veertig jaar over gedaan. Als ik een heilig God ontmoet kan ik niet rusten. Dan moet ik met God verzoend worden.

Gods eigen Zoon is verteerd, het brandende braambos niet. God haalt door het onze een streep en komt met het bloed van het Lam. Als ik God niet als de heilige ontmoet, wat moet ik dan met Christus doen ?

De pelgrims mogen geschoeid voortgaan en komen tot hun bestemming.

We zingen Ps. 32 : 1 en 6. Er wordt gecollecteerd.

Daarna is het woord aan Ds. G. Bouw van Scheveningen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen