Gezinsvorming

De christelijke kerk kan zich niet veroorloven te zwijgen over gezinsvorming.

In zijn boekje „Gezinsvorming in deze tijd” wijst onze kerkelijke hoogleraar prof. dr. W H. Velema op het kleiner worden van de gezinnen ook binnen de kerken. Daaruit Blijkt dat de voortdurend gevoerde propaganda voor gezinsbeperking niet zonder resultaat is gebleven: Het moderne levensgevoel beheerst ten dezen velen in de kerken. Daarom alleen al is het nodig om dit onderwerp te bespreken.

Bovendien is mij gebleken dat er enerzijds in de kerk ouders zijn die een zekere (en begrijpelijke) schaamte hebben over een dergelijk onderwerp te spreken. Een dergelijke gereserveerdheid is mij overigens liever dan de z.g.n. open-hartigheid van de moderne samenleving die de noodzakelijke teerheid mist in het spreken en schrijven over dergelijke onderwerpen.

Anderzijds zijn er die met gezinsvorming geen problemen hebben omdat men kritiekloos zich aansluit bij het heersende levensgevoel.

Bij velen leeft de gedachte dat een gezin niet groter mag zijn dan 2 kinderen. De N(ed.) V(ereniging) voor S(exuele) H(ervorming) propageerde enige tijd geleden zelfs bewuste kinderloosheid onder het thema: Tevree met z’n twee” (d.w.z. man en vrouw of vriend en vriendin).

In kerkelijke kringen bepleitte prof. dr. Roscam Abbingh eveneens drastische beperking van de gezinsgrootte. Twee kinderen is mooi genoeg. Meer kinderen is a-sociaal en onverantwoord. Hij pleitte zelfs voor een ingrijpen van de Overheid om grotere gezinnen te voorkomen.

Aan de Kolossenzen schrijft Paulus in hoofdstuk 1 : 9: „Wij houden niet op voor u te bidden en te begeren, dat gij moogt vervuld worden met de kennis van Zijn wil, in alle wijsheid en geestelijk verstand”. Het gaat ook t.a.v. de gezinsvorming om de kennis van Gods wil. Als het goed ligt in ons leven vragen wij ook t.a.v. deze zaak: Heere, wat wilt Gij? En die de wil van God ten dezen begeert te kennen, vindt in de Schrift goede raad.

Wat het woord „gezinsvorming” betreft: daaronder versta ik: het vormen van een gezin, in de zin van: vorm geven aan, waarbij vooral de gezinsgrootte in het geding is. Wij hebben allereerst goed te bedenken dat wij niet onafhankelijk van de Heere de grootte van ons gezin bepalen. Hij opent en sluit de baarmoeder. Het woordje „vormen” kan de betekenis krijgen van „samenstellen”, b.v. een leger vormen, een kring vormen. Zo ligt dat uiteraard bij de gezinsvorming niet. Wij beheersen b.v. de faktor van de vruchtbaarheid niet. De meest deskundige artsen moeten hier hun onvermogen erkennen.

Een volgende keer wil ik proberen de vraag te beantwoorden: waarom men eigenlijk zoveel reklame maakt voor de gezinsbeperking en de daarbij behorende z.g.n. anticonceptiva of voorbehoedsmiddelen. Want het is zo langzamerhand wel duidelijk dat men hiervan ook in kerkelijke kringen gebruik maakt. Zwijgt de kerk hierover, dat ben ik van harte met prof. dr. Velema eens, dan vallen wij in verkeerde handen, n.l. van artsen en theologen, waarvan we vrezen dat weinigen zich druk maken om het Woord van Paulus in Kollossenzen 1 : 9: „dat gij moogt vervuld worden met de kennis van Zijn wil, in alle wijsheid en geestelijk verstand”.

En daarom gaat het tenslotte: om een goed geweten voor God!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen