Het geluk van het verloren leven

Dit is de titel van een dik boek van 664 bladzijden, geschreven door N.P. Chrapov en in het nederlands vertaald en toen uitgegeven door Den Hertog b.v. te Houten. Het kost gebonden ƒ 39,50.

Het boek bestaat uit drie delen: 1. Vader; 2. De vuurdoop, 3. Door lijden gelouterd. Dit zegt ons al iets omtrent de inhoud. Het handelt over velerlei lijden, vooral van de schrijver zelf in Russische strafkampen. In die kampen zitten misdadigers van allerlei slag, maar ook mensen die voor de naam des Heeren vrijmoedig zijn uitgekomen. Het lijden en de ontberingen zijn ontzaggelijk groot en de behandeling vaak onvoorstelbaar wreed en onbarmhartig. De schrijver heeft veel geleden en vele jaren in strafkampen doorgebracht. Hij was zeer begaafd en heeft daardoor dit boek kunnen schrijven.

Op de achterzijde van de band lezen we o.a. het volgende:

In dit boek tekent Nicolai Petrowitsj Chrapov zijn leven van ijverigvrome jongen tot partij-aktivist, zijn ommekeer tot belijdend christen en de smartelijke weg die daarop volgde. Hij “verloor” zijn leven om Christus’ wil, maar vond in Hem zijn behoud en Bron van geluk.

Nicolaj Chrapov beschrijft zichzelf in deze geschiedenis als “Pavel (Pavloesjkaj) Vladykin”. Hij werd in totaal vijf keer gearresteerd en heeft ruim achtentwintig jaar van zijn leven in gevangenissen, strafkampen en verbanningsoorden doorgebracht. Na zijn vierde gevangenschap schreef hij dit boek, dat ondermeer de aanleiding vormde voor zijn vijfde en laatste arrestatie op 3 maart 1980. Hij overleed op 68-jarige leeftijd in het strafkamp op 6 november 1982.

Het geluk van het verloren leven werd ondergronds gedrukt en tekent op onnavolgbare wijze het leven van de Russische christenen. Ongetwijfeld is dit de reden waarom “Pavel Vladykin” onder hen zo bekend en geliefd is.

Eerst schrijft Chrapov over zijn vader, die aanvankelijk zonder God leefde, maar tijdens zijn huwelijk tot bekering kwam. Dat zijn gezin mee.

Op jeugdige leeftijd kwam de schrijver zelf tot inkeer. Hij schrijft daarover op zodanige wijze, dat we een goed inzicht krijgen in het leven van vele mensen in Rusland, die godsdienstig zijn op de manier van de Russische kerk, maar later tot een beter inzicht komen. Het boek handelt over de jeugd van de schrijver, over zijn gevangenneming en de jaren van zijn eerste straftijd van 5 jaren en daaraan verbonden de jaren dat hij wel vrij was, maar toch niet terug kon keren. Hij moest blijven waar hij was. Pas na 6 jaren kreeg hij verlof voor een half jaar. Hij ging, trad in het huwelijk en keerde na zijn verloftijd terug. Daarmee eindigt het boek.

We lezen dus niets over de laatste ongeveer 35 jaar van het leven van deze zeer beproefde man. Het zou fijn geweest zijn, wanneer ook de latere perioden van gevangenschap beschreven waren. We zouden dan beter kunnen vaststellen hoe de behandeling van christen - gevangenen in later tijd geweest is. Toch zijn we dankbaar voor dit boek omdat we er veel informatie in vinden omtrent de situatie van christenen in Rusland zoals die er al was tijdens de tsaren.

De schrijver vertelt niet alleen zijn eigen ervaringen, maar heeft het ook over andere belijders, met wie de schrijver in aanraking kwam. Daardoor kunnen we ons ook enigszins een beeld vormen van de verhoudingen en opvattingen in godsdienstig opzicht.

We lezen van bekeringen, die o.i. nogal oppervlakkig zijn. Heel gemakkelijk wordt met de kinderdoop afgerekend. De doop van volwassenen door onderdompeling is meer een getuigenis, een eed van de dopeling dan van God. Die in de doop een teken en zegel geeft van Zijn verbond. We vinden remonstrantse uitspraken in dit boek. In een toespraak, een oproep tot bekering is te horen: Christus is voor u gestorven.

We vinden in het boek uitingen en opvattingen, die we ook aantreffen bij allerlei groeperingen die aan de kerk met haar Calvinistische beginselen de rug hebben toegekeerd.

Velen vallen weer af. De vervolging is zwaar. Sommige gemeenten hebben erkenning aangevraagd. Net als bij ons na de Afscheiding. Daardoor zijn er geregistreerde baptisten, die aan allerlei voorwaarden moeten voldoen en dan niet vervolgd worden. Volgens de schrijver wordt daar het geestelijke leven niet meer zo gevonden als bij hen, die geen erkenning willen vragen en blijven getuigen. Onder dezen hoort ook de schrijver.

We zouden breder kunnen zijn in het maken van opmerkingen, maar doen dat niet. We willen veel liever de nadruk leggen op de getrouwheid en vrijmoedigheid, waarmee de schrijver en anderen voor de naam des Heeren uitkomen, al weet men wat de gevolgen daarvan kunnen zijn. Het valt op hoe verbonden men is aan het Woord des Heeren en dat men wil letten op de leiding van de Heilige Geest en dat men zich met vasten en bidden ver wil houden van de paden der zonde. Dit is voor velen die in vrijheid kunnen leven beschamend. Er zijn er die niet getrouw blijven, maar afvallen, maar daartegenover staat dat er zijn die volharden. De schrijver is een van de velen.

Men leze dit boek, al staan er dingen in waar we het niet mee eens zijn. Het is goed dat we weten hoe de kerk in Rusland vervolgd wordt en toch in stand blijft. Hierin komt duidelijk naar voren, dat de poorten der hel de gemeente des Heeren niet kunnen overweldigen. De Heere Jezus heeft Zelf gezegd: Ik ben met u al de dagen, tot de voleinding der wereld.

We misten eigenlijk een kaartje van het gebied van herkomst van de schrijver en van et oord waar men gestraft werd en van de lange reis die gemaakt moest worden om die bestemming te bereiken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen