Een troostboek voor zieken

Toen we van de zomer in Canada waren gingen we op verzoek een jonge vader van 34 jaar bezoeken, die in een hospitaal ter verpleging en revalidatie was opgenomen. Deze vader was ons niet geheel onbekend. Hij is ouderling in een van de Canadese kerken. Hij is Canadees van geboorte, maar gehuwd met een vrouw van Hollandse afkomst. De familie is ons niet vreemd. De verpleegde en zijn vrouw hebben drie kinderen, van wie er twee een ziekte hebben, waardoor ze naar menselijke berekening als kind al moeten sterven. De vader heeft begin mei een ongeluk gekregen. Hij was op een maandag, zeer vroeg in de morgen, naar zijn werk gegaan om iets te repareren voordat andere werknemers kwamen. Onderweg werd hij geschept door een auto, die hem vele meters meesleurde. Het is een wonder dat hij nog leeft. Hij was helemaal verlamd. Zijn rug-gemerg was beschadigd, ook zijn hoofd enz. Zo werd hij in het ziekenhuis opgenomen.

We kwamen eind juli bij hem. Toen lag hij nog hulpbehoevend te bed, bijna helemaal verlamd. Hij had wel weer enig gevoel in zijn vingers en kon weerspreken. Wat kan er niet allemaal in een mens opkomen in zo’n situatie, waarin weinig uitzicht is op volkomen herstelling. Maar we konden aan dit ziekbed opmerken, dat de Heere het ook in zulke omstandigheden wel kan maken.

Later kwamen we bij Mrs. Hamstra, de moeder van Ds. Hamstra, en haar dochter, die al weer jaren bij haar moeder thuis is. Ze heeft al veel geleden, maar de Heere heeft het tot hiertoe met haar welgemaakt en daar spreekt ze van. Elk jaar komen we haar moeder en haar opzoeken en het is elke keer een wonder, dat zij beiden er nog zijn. Jaren geleden vreesden we al dat het einde van de zieke dochter nabij zou zijn, maar de Heere heeft haar tot hiertoe gespaard en ondersteund.

Zij gaf mij een boekje van een zekere P.B. Power, M.A. Het heet A Book of Comfort for those in sickness, wat we in bovenstaand opschrift hebben weergegeven. Het is een boekje van 100 bladzijden, dus niet omvangrijk, maar het is rijk aan inhoud. Daarom willen we het in ons blad opnemen, in gedeelten, telkens als er plaats voor is. Het boekje is verdeeld in verschillende hoofdstukken, die een eigen inhoud hebben. Daarom is het geen bezwaar wanneer niet alles zonder onderbreking in ons blad wordt opgenomen. De inhoud zal uiteraard het meest zieken en andere mensen in tegenheden toespreken. De hoofdstukken hebben tot titel:

1. Is God wel een God van vertroosting?

2. Hindernissen voor ons om te geloven, dat God is een God van vertroosting.

3. Hulpmiddelen voor ons om te geloven dat God is een God van vertroosting.

4. Vertroosting bij pijn.

5. Vertroosting als we ons nutteloos gevoelen.

6. Vertroosting bij het gevoel van onwaardigheid.

7. Vertroosting om jaloerse gedachten omtrent anderen tegen te staan.

8. Vertroosting wanneer we anderen tot last zijn.

9. Vertroosting bij de vrees dat de bezoeking lang zal duren.

10. Vertroosting bij de gedachte dat we alleen zullen moeten zijn.

11. Vertroosting bij onze vrees, dat we zullen falen en ten laatste God zullen onteren.

12. Vertroosting bij de gedachte aan ons heengaan van hier.

In een Inleiding schrijft Power het volgende: Onder de vele verwonderlijke waarheden, die in de Bijbel over God gesproken worden is een van de allerwonderlijkste en schoonste, dat Hij is een “God van vertroosting”. “Vertroosting” is zulk een kalmerend woord, dat we, op het ogenblik waarop we er van horen in betrekking tot God, er toe gebracht worden om grote dingen te verwachten, enige bemoediging, enige versterking, enige verkwikking, enige verlichting, enig licht over onze moeite, iets wat zeer goed is.

Er zijn ziekbedden zonder God en dan kan er natuurlijk weinig vertroosting zijn. Geen wonder dat de dagen lang en somber zijn en de nachten vol donkerheid, wanneer iemand zijn moeite alleen moet dragen - wanneer hij geen God heeft om tegen te spreken - wanneer, als hij nog aan God denkt, het alleen met vrees is dat deze ziekte hem zal brengen in Zijn tegenwoordigheid of anders met ontevredenheid bij de gedachte dat Hij het is, Die hem dit opgelegd heeft.

Deze bladzijden zijn niet geschreven voor hen die begeren een ziekbed zonder God te hebben, behalve om hen een uitnemender weg te laten zien.

Wanneer dit boekje in de handen van zo een zou vallen, dan zegt het: “Lieve vriend, u kunt er niets aan doen dat u ziek is, te bed ligt, of op een bank zit, of zelfs in een armstoel (want vele mensen op banken en in armstoelen zijn gelijk aan zieken en gelijk aan hen, met wie we medelijden moeten hebben en gelijk aan hen, die behoefte hebben aan vertroosting evenals zij die niet van hun bed kunnen opstaan), maar u kunt er wel iets aan doen, hoe ongelukkig u ook naoogt zijn. Al deze omstandigheden behoeven niet troosteloos te zijn. Ze zijn zo, alleen omdat u er God buiten sluit”.

Maar wat zegt het dat God is een God van vertroosting? Alles hangt daar van af. U die niet tot Hem opziet en u die het doet zijt beiden even slecht af tenzij God wordt de God van vertroosting.

Nu, bij al uw gelegenheden zal het eerste en beste ding om te doen zijn om te zien wat Zijn Woord omtrent Hemzelf zegt, omdat we eerst daar, en in de tweede plaats in de ondervinding van Zijn volk, Hem zullen moeten vinden.

En als wij van Hem bevinden dat Hij is de God van vertroosting, dan hebt u tot hiertoe verkeerd over Hem geoordeeld, wanneer u dacht, dat Hij een vijand was en liefdeloos en een Rechter, en een Wreker en niets anders; wees nu en voortaan bemoedigd door aan Hem te denken in een nieuw licht.

“Spreek goed van Zijn Naam”, zegt de Psalmist. Dat is het wat ik in de eerste plaats begeer te doen in dit boekje, omdat wanneer u er toe gebracht kunt worden om goed van Hem te spreken, u al de weldaden zult hebben, waar hier van gesproken wordt; en ik zou graag willen zien dat iedere zieke, die deze bladzijden leest, al de zegeningen verkrijgt om rijkelijk te worden vertroost.

Gezegende Heere, dit is een troostboek, en om te weten dat het inderdaad zo is moeten we er eerst ons van verzekeren wie Gij zijt. O, Gij de meest dienenswaardige eeuwige Rechter, wij hebben geen vertroosting in onszelven en als Gij Uzelf niet had geopenbaard als een vertroostende God konden wij er geen in U hebben. Uw rechtvaardigheid en macht en majesteit zijn geen vertroosting voor ons wanneer zij er alleen zijn, want wij zijn slechts walgelijk stof en ellendige zondaren. Het is wat Gij ons van Uzelf vertelt dat ons enige vreugde geeft. Wij zouden ons niet vermeten uit te zien naar vertroosting in de richting van Uzelf, wanneer Gij ons niet de weg had aangewezen. Maar nu Gij dit hebt gedaan, zal van U en de dingen aangaande U alleen onze vertroosting en vrede komen.

Ja, van U, o Heilige Geest, de Trooster, door Wie de vrede des Vaders de ziel vervult. Toon Uzelf aan ons zoals Gij zijt in Uw Woord. Vertroost ons met de liefde die er in Uzelf is, en spreek van vrede tot al de lezers van dit boek, terwille van de grote Vrede- maker, de Vredevorst Jezus Christus Zelf. Amen.

Dit is het einde van de inleiding. We hopen van harte, dat deze inleiding lijdenden - en natuurlijk ook anderen - mogen opwekken om uit te zien naar de artikelen die nog in ons blad zullen worden opgenomen over dit onderwerp uit dit Troostboek. En bovenal dat de Heere moge tonen, dat Hij is de God van alle vertroosting.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen