Van Moria en Golgotha

U ziet een vader met zijn zoon de helling van de berg Moria opgaan. Die twee zijn Abraham en Izak. Abraham gaat zijn zoon Izak offeren !

God was Abraham verschenen in de nacht. God had gesproken: “Neem nu uw zoon, uw enige, die gij liefhebt, Izak, en ga heen naar het land Moria, en offer hem aldaar tot een brandoffer, op een van de bergen, die Ik u zeggen zal”. En Abraham was gegaan; hij boog zich onder het bevel van de Heere.

Zo ziet u die twee gaan de berg Moria op. De knechten zijn achtergelaten. Vader en zoon gaan nu samen. Abraham heeft in zijn hand het offervuur en het offermes, en Izak torst op de rug het brandhout voor het altaar, het brandhout, waarop hij straks zal worden neergelegd en gebonden.

Midden onder het gaan naar de top komt de vraag uit Izaks mond: Vader, zie het vuur en het hout; maar waar is het lam tot het brandoffer? Die vraag was te verwachten.

Abraham had tot nu toe gezwegen. Hij had gezwegen tegenover zijn vrouw Sara. Hij had gezwegen tegenover zijn knechten. Hij had gezwegen tegenover zijn zoon. Hoe had hij ook kunnen spreken? Wat had hij moeten zeggen?

Maar nu als de top van de Moria in zicht komt moet zijn zwijgen verbroken worden. Abraham moet spreken. Er is geen ontkomen aan. De vraag van Izak dwingt hem om te spreken. Denkt u niet dat Abraham zich voortdurend heeft afgevraagd wat moet ik antwoorden als mijn zoon met die vraag komt. Zeer beslist niet. De Schrift zegt heel duidelijk dat Abraham die drie lange dagen van gaan naar de Moria innerlijk aan het overleggen was dat God machtig is Izak ook uit de doden te verwekken. Daar was Abraham mee bezig, en dus niet met de vraag wat moet ik mijn zoon antwoorden.

Ik zeg u: de Heere Zelf gaf Abraham te spreken. Door de Heere sprak hij: God zal Zichzelven een lam ten brandoffer voorzien. U moet niet zeggen: ’t was van Abraham een ontwijkend antwoord. Hij draaide om de zaak heen. Hij durfde het niet ronduit te zeggen.

U moet ook niet uit Abrahams antwoord de konklusie trekken: Abraham heeft geweten dat er een plaatsvervangend offer zou zijn voor zijn zoon. Dat wist hij van te voren zeer beslist niet.

Abraham is hier als een profeet. Hij verkondigt het Woord des Heeren: God zal Zichzelven een lam ten brandoffer voorzien.

Hoe is dit woord vervuld! Neen-niet op de Moria, maar op die andere heuveltop:Golgotha.

Op de Moria is het bloed gaan vloeien. Niet van Abrahams zoon, van Izak. Van de ram die met z’n horens verward was in de struiken, de ram die in de plaats van Izak werd geofferd. Op de Moria stroomde zelfs het bloed. Want op diezelfde plaats heeft het brandofferaltaar gestaan. Daar heeft Israel duizenden dieren geofferd. Moria sprak zonder bloedstorting geen verzoening, geen verzoening met God. Er zijn er die Moria zijn gaan verzelfstandigen. Alsof het bloed van stieren en bokken de zonde kon wegnemen en met God verzoenen. Zelfs niet het bloed van een enige zoon van ons kan verzoening bewerken. Geen offer van ons kan Godebehagen. Moria is schaduwachtig, is heenwijzend naar een andere heuveltop. Wie op de Moria blijft wordt niet verzoend. Welke offers u daar ook brengt, u gaat gewis verloren. U zult het offer van uw bloed en van uw leven moeten geven, en dat betekent voor eeuwig verloren gaan!

Moria is een handwijzer. Moria wijst heen naar Golgotha. Daar heeft God Zichzelven een lam ten brandoffer voorzien. Een lam zonder enig gebrek, een volkomen lam, hét Lam, Jezus Christus.

Daar offert God Zijn Zoon, Zijn Enige, Die Hij liefhad.

U kunt verbaasd staan vanwege dat zich buigen van Abraham onder Gods bevel. Die verbazing is terecht. Izak, zijn enige, Izak die hij liefheeft, gaat hij offeren. Hoe is het mogelijk! Izak werd Izak genoemd, omdat God Abraham en Sara een lachen had gemaakt. Izak was voor hen het onderpand van Jezus Christus, ’t Was reeds kerstfeest geworden in de tent van Abraham. En dan dit kind gaan offeren! O als Abraham zijn verstand had gebruikt dan was hij nooit naar de Moria gegaan. Maar Abraham gaat, door het geloof, zich buigend onder Gods bevel.

Er zijn er zovelen die het met hun verstand willen redden. We zullen de Heere gehoorzamen inzoverre de dingen in overeenstemming zijn met ons begrijpen. En als de geboden des Heeren niet overeenstemmen met onze gedachten dan leggen we deze rustig naast ons neer. De situatie wordt doorslaggevend!

Wees maar verbaasd over Abrahams gehoorzaamheid. Want die komt niet op uit onze menselijke natuur. Voor de menselijke natuur is die gehoorzaamheid enkel dwaasheid. Hier openbaart zich Gods genadewerk in Abraham. Hier blijkt de ware bekering. Daardoor komt God voorop te staan. God weer lief boven alles!

Maar als we ons verbazen over Abrahams offerbereidheid, hoeveel te meer moeten we ons dan verbazen over wat God heeft gedaan op Golgotha. Er was niemand die het God heeft bevolen om Zijn Zoon, Zijn Enige, Die Hij liefhad te offeren. God heeft dat gedaan geheel vrijwillig. Op de Moria is het Abraham door God. Op Golgotha is het God om God. God Die Zichzelf wil verheerlijken. God Die een volk wil zaligmaken opdat het Hem eeuwig verheerlijkt. God Die mensen die moed- en vrijwillig van Hem zijn afgevallen, die Hem de rug hebben toegekeerd, die zondaars zijn, goddeloos en verdorven, vijanden voor Zijn troon wil hebben om eeuwig te zingen van al Zijn deugden.

God heeft Zichzelven een lam ten brandoffer voorzien, daar op Golgotha, een Lam gaaf, zonder enig gebrek, Zijn Zoon, Zijn Enige, Die Hij liefhad. God laat Hem daar slachten. Als een lam werd de Zone Gods ter slachting geleid. God Zelf offert Hem. Hier staat u voor de liefde Gods, voor zijn onuitsprekelijke liefde, liefde voor goddelozen, voor vijanden. Wie kan die liefde uitmeten? Wie kan die liefde verstaan? Die liefde breekt stuk, die liefde doet neervallen, die liefde maakt sprakeloos, die liefde geeft aanbiddende verwondering.

O dat u de handwijzer van Moria naar Golgotha volgt. Weet dit, dat geen offer van u Gode kan behagen. Al uw offers zijn tekort. Alleen dat offer op Golgotha. Dat offer verzoent. Geheel en al.

Er is een weg van Golgotha naar Moria. Op Moria staat het dankofferaltaar. Door Golgotha komen er weer priesters. Ze offeren zichzelf tot een levend dankoffer de Heere.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen