Elburg

Het was voor de gemeente Elburg op 2 mei j.l. een blijde dag, toen zij in Ds. H.C. van der Ent, gekomen van Dordrecht-centrum, weer een eigen herder en leraar mocht ontvangen. Ruim een jaar geleden nam Ds. G. Hamstra afscheid van Elburg om de herdersstaf in Clifton, N.J. in de Verenigde Staten op te nemen en reeds nu heeft Elburg weer een eigen dienaar des Woords. Deze wilde niet, maar het was de wil des Heeren, dat Ds. Van der Ent afscheid nam van Dordt-centrum om zich aan Elburg te verbinden. Onze lezers kunnen daar meer over vinden in het artikel in dit nummer van ons blad, getiteld: Kat-wijk-Dordrecht-Elburg.

De bevestiging en intrede hadden in dezelfde dienst plaats en wel in het kerkgebouw van de Gereformeerde Kerk aan de Vrijheidslaan. De dienst begon om 7 uur n.m. Het was al over half 10, toen Ds. Van der Ent de zegen des Heeren op de gemeente legde. Het was dus een lange dienst, maar dat was geen enkel bezwaar. Er was tijdens de gehele dienst een zeer goede aandacht.

Ds. L.W. van der Meij van Alphen aan den Rijn, een vroegere catechisant van Ds. Van der Ent, was de bevestiger. Na votum en zegengroet liet hij zingen Ps. 138 : 4. Hij las de 12 artikelen. We zongen Ps. 145 : 3. De Schriftlezing was Galaten 1. Na het gebed zongen we Ps. 146 : 3 en 4 en werd er gecollecteerd.

De bevestiger wees er op dat de gemeente Elburg vandaag een dienaar uit de hand des Heeren mag ontvangen, een dienaar die al 67 jaar is en levens- en ambtelijke ervaring heeft. Hij werd beroepen, hij heeft niet gesolliciteerd, wilde niet, maar kreeg berouw. De tekst was Galaten 1 : 10 tot 12:

De geroepen evangeliedienaar: 1. zijn oogmerk, 2. zijn evangelie, 3. zijn Leermeester.

1. De Galaten hadden Paulus eerst als een engel ontvangen, maar deze was hun vijand geworden. Hij verkondigde de waarheid. Daar gebeuren wonderen. Dat zal ook in Elburg zo zijn. God geeft ruimte aan de duivel. Er kwamen valse broederen. De apostel moest het ontgelden. Ze moeten maar afscheid van Paulus nemen. Ze wilden de heidenen op hun hand krijgen. Er zou geen zaligheid zijn zonder besnijdenis enz. De vrijheid in Christus werd bedreigd.

Paulus schrijft een brief. Hij spreekt de vloek uit over hen die afvoeren van de rechte weg. Hij noemt zich een slaaf van Christus. Er is een moment aangebroken van onvoorwaardelijke gehoorzaamheid, om de Heere te behagen. Het gaat hem om de gunst van de levende God, niet om de gunst van de mens. Als hier honger naar de waarheid is, dan zal men verzadigd worden. Het gaat niet om mensen te behagen. De Heere is het waard om Hem te zoeken. Welk een hoge prijs is ervoor betaald.

2. Het evangelie is niet naar de mens. God heeft Zijn Zoon gezonden. Hij is tot een vloek geworden, opdat vloekwaardigen de zegen zouden beërven. Alles wat niet naar het Woord is zal geen dageraad hebben. De onmogelijkheid is er van ’s mensen kant. Het evangelie vraagt een keus: genade of werk. Paulus noemt het evangelie een kracht Gods tot zaligheid een iegelijk die gelooft.

3. Paulus heeft het evangelie niet van een mens ontvangen noch geleerd, maar door de openbaring van Jezus Christus. Hij is een volkomen, algenoegzame Zaligmaker. Niet allen hebben dezelfde weg als Paulus, maar de Schriften kunnen ons wijs maken tot zaligheid.

U ontvangt een dienaar van God. Spreker hoopt dat Ds. Van der Ent vanuit de openbaring van Jezus Christus het kostelijke van het snode mag scheiden. Ds. Van der Ent, u verkondigt het Gode welbehagelijke evangelie. De Heere belooft in die weg de komst van Zijn Rijk. Dit zij uw hoop en verwachting.

We zingen Ps. 147 : 6. De bevestiger leest het formulier en stelt de vragen. Ds. Van der Ent antwoordt met een duidelijk: ja ik, van ganser harte. We zingen staande Ps. 81 : 12, enigszins gewijzigd. Dan volgt het slot van het formulier en het dankgebed. We zingen Ps. 127 : 1. Ds. Van der Meij verlaat en Ds. Van der Ent beklimt de kansel.

Nu we ons jawoord hebben uitgesproken, aldus Ds. Van der Ent, zijn we predikant van Elburg geworden. Spreker vraagt vergeving. Hij wilde eerst niet. Hij heeft een geweldige strijd gevoerd. Ook nadat hij het jawoord aan Elburg gegeven had. Maar de Heere heeft hem getroost uit Psalm 92 : 14 tot 16. Daaruit spreekt hij naar de gelegenheid des tijds over: De dienaars in des Heeren huis: 1. hun planting, 2. hun groei, 3. hun vruchtdagen, 4. hun werk.

Psalm 92 is een sabbatslied. Sabbat betekent eigenlijk rust. Na veel slaafse arbeid mag men zich in de Heere verlustigen. Daarvan weet alleen de rechtvaardige. De rechtvaardigen zijn in het huis des Heeren, de tempel, geplant. Daar openbaart de Heere Zich aan Zijn volk in Christus als een verzoend God. In de tempel waren de priesters geplant. Zij hebben een vaste plaats om in de gemeenschap met de Heere te leven, om in het Huis in te gaan biddend, en zegenend terug te keren.

In het N T. zijn de schaduwen verdwenen. Nu is er de werkelijkheid, te vinden in de Persoon van Christus. Hij is meer dan de tempel In Hem woont al de volheid der godheid lichamelijk.

In het O.T. was er slechts één tempel. In het N.T. is er ook maar één huis des Heeren: 1 Petrus 2 : 9: Gij zijt een koninklijk priesterdom . . . Gods kinderen zijn planten, door God geplant. Er zijn ook mensen die planten, maar die worden door de Heere uitgerukt. Hij zet er alleen Zijn eigen planten. Uit hen recruteert Hij dienaren: sommigen tot herders en leraars. Zij ontvangen het bijzondere ambt. Zij moeten geroepen worden, gezonden om te prediken. Dat is een hele eer, wanneer men zich door de Heere geroepen weet, gezonden om te verkondigen het Woord des Heeren. Dienaren moeten hoog geacht worden. Ze zijn dienaren van de Kroon, van Koning Jezus. Ze hebben grote verantwoordelijkheid. Ze hebben niets anders dan het Woord des Heeren te verkondigen. Ze staan tussen de gemeente en God in. Ze moeten het Woord recht bedienen, de rechtvaardige het wel, de goddeloze het wee aanzeggen.

Een dienaar moet getrouw bevonden worden. Een voorrecht is, dat God voor Zijn eigen werk in staat. Hij zorgt voor hen die Hij geroepen heeft: Die zal gegeven worden te groeien . . .

De priesters onder het O.T. hadden met de Heere omgang. Daardoor is er een opwassen in de genade en kennis van de Heere Jezus Christus. Elke dag is er gelegenheid om met het altaar en het wasvat om te gaan. Het altaar getuigde van recht en van genade, het wasvat van heiliging. Het is nodig in heiligmaking te wandelen. Naarmate men dagelijks in de voorhoven mocht wandelen kon men zien dat de Heere rechtvaardig is en genadig en groot van goedertierenheid.

De priesters moeten de wetenschap bewaren. Zie Maleachi. Ze moeten aan het volk doorgeven, opdat het ook zou weten, dat God goed is voor slechte mensen. Er zijn priesters geweest die zich niet verdiept hebben in deze zaken. Ze zijn niet gegroeid, maar rijp geworden voor de eeuwige rampzaligheid.

Ook in het N.T. is dat zo. De dienaren moeten groeien. Hun zal “gegeven” worden te groeien. Dat is geen mensenwerk, maar vrucht van het vrijmachtige genadewerk van God. Ze worden geen grote mensen in eigen ogen, maar kleine. Het is een wonderlijke groei. Johannes zei: Hij moet wassen, maar ik minder worden. Hoe meer groei des te kleiner en des te groter de Heere.

Te groeien in de voorhoven onzes Gods. Daar moet een dienaar weet van hebben, maar eigenlijk iedereen. Weet u iets van die wonderlijk groei? Uiteindelijk wordt men niets, een grote nul. Christus komt als de Eén vóór de nul. Dan wordt het tien, volmaakt in Hem. Alle roem is uitgesloten.

Er zijn er die toenemen in verstandelijke kennis. Ze zijn staken, bonestaken gelijk. Er zit geen hart achter bij geleerde mensen. Geleerde zijn niet altijd bekeerde mensen. Al Gods kinderen worden van de Heere geleerd. Weet u daarvan?

Dat geeft een vruchtbaar leven: vet en groen . . . Dit woord heeft ons geraakt en getroost, aldus Ds. Van der Ent. Het is een wonderlijk geheim. In de ouderdom nog groen en fris. Er zijn vruchten door de Heilige Geest, vruchten van ootmoedigheid tegenover God en van zachtmoedigheid tegenover mensen.

Ook in het N.T.: Niet hooggevoelende, maar nederig. De takken van een boom met veel vruchten buigen het diepst. Wanneer de Heere overkomt in Zijn liefde wordt men de grootste der zondaren. Dan is men niet hard tegenover de naaste. Leert van Mij dat Ik zachtmoedig ben en nederig van hart. Ze hebben de beginselen van het eeuwige leven. De Heere ziet daarin Zijn eigen werk: Uw vrucht is uit Mij gevonden. Dat is Hem welbehagelijk.

Dan is men ook nuttig voor een ander. Dan kan iemand onder de prediking verkeren en denken: dat smaakt naar meer, preek maar door. Dat is zoeter dan honig of honigzeem. Dan heeft men een gezegend leven. Dan wil men niets anders doen dan goed van God spreken, Zijn deugden verkondigen. De Heere is recht . . .

De priesters waren ook predikers van Gods gerechtigheid. Hij is mijn Rotssteen. Dat woord spreekt van gerechtigheid. Die is onverzettelijk. De Heere kan van Zijn recht geen afstand doen. Recht is recht. Al kost het Gods eigen Zoon. God veroordeelt Zijn eigen Zoon om verloren zondaren vrij te spreken. Daarin is geen onrecht, wanneer Hij een zondaar zalig maakt. Ook niet, wanneer Hij een ongelovige veroordeelt.

Dat wordt u vanavond ook gezegd. Als dit niet meer raakt en zelfs de schrik des Heeren u niet beweegt om de Heere te zoeken dan is er geen behoud. Er is nog een heden der genade. De Heere heeft geen lust in de dood van de zondaar, maar daarin dat hij zich bekere en leve. Dat te verkondigen is het werk van de priesters en van de dienaren van het N.T.

In Dordrecht en overal waar de Heere spreker een plaats heeft gegeven heeft hij dat verkondigd. Ook hier wil hij dat doen onder inwachting van de zegen des Heeren. Hij is zich ervan bewust dat de Heere het zal moeten werken. Maar Hij betoont Zijn welbehagen aan hen die nederig naar Hem vragen. Zich bekeren is anders gaan denken. Van nature denkt een mens kwaad van God. De Heere zegt: wedersta de boze en hij zal van u vlieden. Dat gaat niet in eigen kracht, maar wordt op Jezus’ school geleerd. Welzalig die al zijn kracht alleen van Hem verwacht. Hoe zalig is het volk dat naar Uw klanken hoort. Amen.

Na het amen gaat Ds. Van der Ent voor in dankgebed. We zingen vervolgens Ps. 89 : 7: Hoe zalig is het volk ....

Er volgen enkele toespraken. Wethouder Lok spreekt namens het college van Burgemeester en Wethouders, Ds. Van Benthem van Genemuiden namens de classis Zwolle, ikzelf namens de vele vrienden van Bewaar het Pand en ouderling Docter namens kerkeraad en gemeente. Br. Docter laat de nieuwe herder en leraar staande toezingen Ps. 25 : 2, even gewijzigd.

Ds. Van der Ent spreekt woorden van dank en hij richt zich daarbij o.a. ook tot de velen uit Dordrecht-centrum, tot zijn familie en tot zijn vrouw en kinderen.

Daarna legt hij voor de eerste keer als haar eigen herder en leraar de zegen des Heeren op de gemeente Elburg.

Velen maken gebruik van de gelegenheid om een kopje koffie (en eventueel ook een broodje) te gebruiken, vrienden te begroeten en Ds. Van der Ent de hand te drukken. Er was voor deze dienst heel veel belangstelling. We zagen er velen uit een groot gedeelte van ons land. Velen hadden nog een lange reis van een paar honderd kilometer te maken om weer thuis te komen.

We besluiten met het uitspreken van de hoop, dat de Heere het gesprokene op deze avond tot zegen wil stellen en dat Hij de ambtelijke arbeid van Ds. Van der Ent ook te Elburg, waarheen Hij zo duidelijk riep, rijkelijk wil zegenen tot verheerlijking van Zijn Naam en de zaliging van zondaren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen