KANOUSKY

Verscheidene jaren had Kanousky nu doorgebracht op de boerderij, in het gezin van Jacobus Irving, en al die tijd had hij weinig vernomen van zijn oude meester en zijn vorige mede- dienstknechten. Maar zoals zij, die oprecht bekommerd zijn omtrent hun eigen zaligheid, ook de geestelijke behoefte van anderen aanvoelen, zo had hij al enige tijd in het verborgen getreurd over het leven van zijn vorige meester met zijn knechten. Hij probeerde wat over hen te weten te komen, toen hij dan ook hoorde dat omtrentdeze tijd van het jaar Jozef meestal naar de stad kwam, besloot hij, indien mogelijk, hem te ontmoeten. Kanousky kreeg van zijn meester een vrije dag, om een bezoek te brengen aan zijn vriend die hem in huis had genomen toen zijn vorige meester hem uit zijn dienst had weggezonden. Daar vond hij Jozef, die ontzettend blij was hem weer te ontmoeten. Deze was niet weinig verrast Kanousky zo opgegroeid en goed gekleed te zien en hem zo verstandig over verschillende zaken te horen spreken. Er was iets in Kanousky’s voorkomen, zo verplichtend, ja zelfs beleefd, dat Jozef nu en dan twijfelde of het wel dezelfde Kanousky was die hij vroeger had gekend. De Indiaan had van de “beminde goede Paulus” (zoals hij hem noemde) geleerd, dat bescheidenheid deplicht van een Christen is.

“En hoe is het met mijn goede meester en al mijn goede vrienden, mijn oude mededienstknechten?” vroeg Kanousky.

Jozef dacht, “wat is dit vreemd: de meester en wij allemaal hebben hem uit huis gezet en toch denkt hij niet aan het onrecht, maar noemt ons goed. Waren wij goed voor hem?” “De meester is zeer ziek en heeft hoge koorts” zei Jozef, “We zijn bang dat hij niet weer beter zal worden”.

“Ach, het doet mij verdriet zoiets te horen”, antwoordde de Indiaan, hoe graag zou ik naar hem toegaan en hem zien”.

“Over twee dagen ga ik terug, als uw meester u wil laten gaan, dan zou ik blij zijn als u met mij mee zou kunnen gaan, als u tenminste niet bang bent voor de koorts”. “Ik ben niet bang, ik zal mijn meester om verlof vragen.

Kanousky vroeg naar al de knechten ieder bij zijn naam, toen vertelde Jozef hem, dat enkele dagen geleden een van hen door de koorts was overleden.

Hij liet een traan vallen en bad in stilte, dat God in Zijn genade, terwille van Jezus Christus, de smartelijke bezoeking, waarmee het Hem behaagd had de familie van zijn oude meester te bezoeken, te willen heiligen aan de harten van het hele huisgezin.

Toen hij ’s avonds terugkeerde legde hij Jacobus Irving zijn wens voor, zonder wiens raadgevingen hij nauwelijks iets deed. Jacobus vond het zeer goed dat Kanousky de begeerte had om zijn oude meester te bezoeken en liet in het familie-gebed niet na Gods zegen af te bidden over zijn bezoek, wanneer hij zou gaan. Toestemming dat Kanousky Jozef zou vergezellen werd graag verleend, zijn meester stond hem zelfs toe een maand weg te blijven, als hij dat verkoos. Toen het tijd werd om te vertrekken, nam Kanousky een aandoénlijk afscheid van Jacobus Irving en zijn familie, nadat hij de bewaring van de Almachtige was bevolen. Daarna vertrok Kanousky naar de stad waar Jozef was. De Indiaan keerde niet naar het huis van zijn oude meester terug zoals hij het verlaten had, want toen moest hij te voet reizen, terwijl hij nu beschikte over een van zijn meesters paarden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen