Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

De wens van Bileam

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

De wens van Bileam

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Mijn ziel sterve de dood des oprechten, en mijn uiterste zij gelijk het zijne!

Onlangs maakte ik een begrafenis mee van een kind van God. De Heilige Geest had krachtig doorgewerkt in zijn hart en leven. Vanaf zijn ziek- en sterfbed mocht hij rijk en duidelijk getuigen van de hoop, die in hem was en die gegrond was op het volbrachte werk van zijn Borgen Zaligmaker. De predikant, die de begrafenis leidde, sprak kostelijke woorden vanuit de tekst uit Psalm 45: ”zij zullen ingaan in des Konings paleis”. Er lag beslag op de talrijke aanwezigen. En door verschillenden werd gezegd: ”Zo te mogen sterven is niet erg!” Inderdaad: voor de overledene was het sterven een doorgang tot het eeuwige leven.

Zo te mogen sterven is niet erg!

Het is de mens gezet eenmaal te sterven. Wie redt zijn ziel van ’t graf? Wat mens leeft er, die de dood niet zien zal? Ouden moeten sterven, jongen kunnen sterven. Maar het einde is niet voorallen hetzelfde. Nietalleen, dat de één een zware doodsstrijd heeft, terwijl de ander slapend heengaat. Maar ook de dood zelf is niet voor allen gelijk. Voor Gods kinderen is de prikkel uit de dood weggenomen. Voor hen betekent sterven: afsterven van de zonde en doorgang tot het eeuwige leven. Voor de onbekeerden is de dood verschrikkelijk. Voor hen is het vreselijk te vallen in de handen van de levende God. Bileam stond op de hoogten van Baäl. Vandaar zag hij Israël, gelegerd in de velden van Moab. En de Heilige Geest, die hem als instrument gebruikte, deed hem dat volk, dat hij in opdracht van Balak moest vloeken, kennen als een gezegend volk.

En hij roept het uit: ”Mijn ziel sterve de dood des oprechten, en mijn uiterste zij gelijk het zijne!”

Op zichzelf een voortreffelijke wens, die na Bileam door velen is en wordt geuit, en nog meer gedacht.

Maar toch: Bileam, verstaat ge wel echt, wat ge zegt? Ge wilt sterven met het volk, dat ge terwille van de geschenken van Balak zoudt willen vloeken? Ge wilt aan uw zondig leven dat einde verbinden? Bileam, is het waar? Wilt ge zo sterven als de oprechten, die stervende nog Gods lof verkondigen? Bileam, zoudt ge het in de hemel, bij God kunnen uithouden? Nee Bileam, ge wilt niet, ge kunt niet en ge zult niet zo sterven. Uw einde zal vreselijk zijn!

Er is een nauw verband tussen het leven en het sterven. Men heeft wel eens gezegd: een nauw leven geeft een ruim sterven. Ik denk niet, dat het altijd zo is. Maar dit is in elk geval waar: wie zalig wil sterven, moet eerst door het geloof leren leven. De apostel zegt: ”Hetzij dat ik leef, hetzij dat ik sterf, ik ben des Heeren!” Nee, de mens wordt bij het sterven niet vernietigd. Als hij sterft, wordt zijn ziel van stonde aan tot Christus, zijn Hoofd, opgenomen. Of hij slaat na de dood zijn ogen op, zijnde in de pijn.

Zij, die door genade voor rekening van Christus leerden leven, zullen na hun doorgang door de doodsjordaan het hemels Kanaän binnengaan. Zij, die met een onverzoende schuld de dood ingaan, zullen door de rechtvaardige Rechter worden verwezen naar de plaats van de buitenste duisternis.

Hoe zal ons einde zijn? Toch niet maar afwachten, wat het worden zal? Daarvoor is de reis naar de eeuwigheid toch te belangrijk? Met een onzeker ”misschien” voortreizen is toch ook te gevaarlijk. Het gaat immers om een eeuwigheid.

”Hopen” zonder grond, zonder de vaste grond Christus onder de geloofsvoeten betekent ijdel hopen en wordt beschaamd.

Paulus zegt: ”Het sterven is mij gewin!” Hij wist dus, dat hij van sterven beter zou worden. Hoe wist hij dat? Wel, omdat het leven hem Christus was geworden.

Aan het sterven gaat het leven vooraf. En alleen, maar ook zeker, wanneer het leven ons Christus is geworden, zal het sterven winst zijn, eeuwige winst.

Mijn ziel sterve de dood des oprechten, en mijn uiterste zij gelijk het zijne!

Een voortreffelijke wens!

Maar zal die wens in vervulling gaan, zullen we wel van ”staat” moeten zijn of worden veranderd, van kind des toorns tot kind van God, zullen we het leven buiten onszelf in Christus hebben moeten leren zoeken en vinden.

Zullen we die God, Die in en door Christus, ons nu nog Zijn vriendschap biedt, niet blijvend versmaden en Hem de trotse nek toekeren?

Vandaag roept Hij ons nog toe: ”Zoekt Mij en leeft!”

Waarom zoudt gij sterven?

Dit artikel werd u aangeboden door: Bewaar het Pand

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 13 november 1986

Bewaar het pand | 6 Pagina's

De wens van Bileam

Bekijk de hele uitgave van donderdag 13 november 1986

Bewaar het pand | 6 Pagina's