Een leeg (levens-) huis

De farizeeën hebben de Heere Jezus ervan beschuldigd, dat Hij de duivelen zou uitwerpen door Beëlzebul, de overste der duivelen. Jezus heeft deze beschuldiging op een duidelijke wijze afgewezen door de ongerijmdheid ervan aan te tonen. Hij heeft Zijn beschuldigers tevens ernstig gewaarschuwd, dat ze op deze wijze bezig zijn zich te begeven op het spoor dat tot de totale verharding leidt. Maar Hij heeft zich ook diep bedroefd over de onbekeerlijkheid van Zijn volk. Hij is gekomen tot het Zijne, maar de Zijnen hebben Hem niet aangenomen. En om die onbekeerlijkheid aan te tonen, gebruikt Jezus dan het beeld van een bezetene, zoals er in Zijn dagen zoveel waren. Als het Vrouwenzaad is gekomen om de slang de kop te vermorzelen, dan wacht de slang niet maar rustig af, maar hij spant al zijn duivelse krachten in, om het werk van Christus te verijdelen. Vandaar ook zovelen, die door duivelse geesten bezeten waren.

Welnu, zegt Jezus: er is zo’n bezetene, met wien er wat bijzonders aan de hand is! De onreine geest gaat namelijk van hem uit, verlaat hem. En dat is toch een verblijdende zaak. Dat ziet er hoopvol uit. En inderdaad: dat betekent een hele verandering voor dat levenshuis, dat nu niet meer door de onreine geest wordt bewoond. Er komt beweging. Er wordt geschrobd en gebezemd. Het huis wordt grondig nagezien en schoongemaakt: met bezemen gekeerd en versierd. Dat geeft toch moed?

Maar ach: wat valt het tegen. Want die boze geest komt terug. En nog wel met zeven andere boze geesten. En u weet: “zeven” is het getal van de volheid. En samen nemen die boze geesten hun intrek in het levenshuis, dat toch zo keurig was opgeknapt, maar dat nu grondig en voorgoed in hun macht is. Hoe kan dat nu? Hoe is dat nu nu mogelijk? Wel, let er dan op, hoe de onreine geest niet uit dat levenshuis was uitgeworpen, maar uit gegaan! Hij heeft het huis wel verlaten, maar het blijft toch zijn huis. Hij zegt straks dan ook: “ik zal wederkeren in mijn huis, vanwaar ik uitgegaan hen”. En als hij dan terugkomt met zeven andere geesten, bozer nog dan hijzelf, dan vindt hij het huis, dat toch nog zijn huis is gebleven: leeg! Zeker, er was heel wat opgeknapt en versierd, maar het huis was niet verwisseld van eigenaar. Wel zo was het met het bondsvolk in Jezus’ dagen. Zijn optreden en dat van Johannes de Doper mocht voor een ogenblik de duivel op de vlucht gejaagd hebben, maar door de afwerende houding van het volk tegenover Christus zou het daar geen voordeel van hebben, maar juist des te vaster in de greep van de boze vallen.

En zo hebben we op onszelf toe te zien. Van nature is ons levenshuis bezet door satan. Reeds in het paradijs hebben wij hem vrijwillig de toegang verleend en hem de sleutels in handen gegeven. En nu kan hij ons huis wel eens voor een tijdje verlaten. Daarvoor heeft hij dan zijn duivelse redenen. En dan mogen we van hem ook nog wel schoonmaak houden. Vroom worden, wettisch streng, vrolijk godsdienstig, licht bewogen. We mogen godsdienstige versieringen ophangen, geestelijke stokpaardjes berijden. Dat mag allemaal nog. Daar heeft de satan geen bezwaar tegen. Wanneer het, ondanks zijn tijdelijk vertrek, toch zijn huis maar blijft. Wanneer, ondanks alle schoonmaak, het huis maar leeg blijft. Als het huis, na het vertrek van de onreine geest maar niet wordt bewoond door de Heilige Geest.

Lezers, hoe staat het met ons? Van nature wordt ons levenshuis, dat misschien een prachtige voorgevel heeft, zodat het heel wat lijkt en naar buiten indruk maakt, bewoond door satan. Vandaar, dat we van onszelf onbekwaam zij n tot enig goed en geneigd tot alle kwaad. Ons levenshuis is van nature satans huis, zijn huis! Of heeft hij ons levenshuis verlaten? Niet omdat hij dat wilde, maar omdat hij moest. Niet omdat hij eruit ging, maar omdat hij eruit gedreven werd? Door Gods almachtige genade? Door de Heilige Geest, Die ook de Geest van Christus is? Wanneer dat zo is, dan gaat de Heilige Geest ons huis niet maar schoonmaken. Na de schoonmaak staan er immers weer dezelfde spullen. Maar de Heilige Geest gaat ons levenshuis vernieuwen. Grondig vernieuwen. O zeker: Hij gaat het ook schoonmaken. Het oude moet verdwijnen, maar om plaats te maken voor het nieuwe. Hij maakt in ons levenshuis in de weg van ontdekking plaats voor Christus, drijft heen tot Christus, verbindt aan Christus, doet leven uit Christus door een levend geloof.

Wordt ons levenshuis nog bewoond door de onreine geest? Vreselijk! Valt de Heere te voet: “O God, God van het verbond, belovende God, bekeer mij toch en geef mij niet over aan de dwaasheid van mijn hart en aan de macht van satan!”

Heeft de onreine geest ons levenshuis verlaten? Zijn wij aan het opknappen gegaan? Maar bleef ons huis leeg? Werd het niet bewoond door de Heilige Geest? Bleef ons huis toch van satan? Zie dan toe? Straks komt hij terug met zeven andere geesten, bozer dan hij. Wie blijft voortleven in de schijn, zijn eigen vroomheid koestert, zonder lust om de Heere te vrezen en Hem uit liefde te dienen, loopt gevaar op deze wijze steeds meer onvatbaar te worden voor het ware werk Gods.

Zalig, als wij van (M)meester verwisselden. Als satan de sleutels van ons levenshuis moest overgeven in handen van de Heilige Geest, zodat die Geest ons huis ging doorwonen en ons leerde instemmen met de apostel: “ik leef, doch niet meer ik, doch Christus leeft in mij!”

Christus leeft in mij!
Mijn huis is niet leeg!
Heere, neem Uw Heilige Geest niet van mij!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen