De zonde tegen de Heilige Geest

Door de jaren heen, is menigeen gekweld geworden door de vraag: ”heb ik de zonde tegen de Heilige Geest niet gedaan?” En men wist, en ook wij weten het, dat deze zonde onvergeeflijk is. Nu blijven we niet onkundig, tenminste als we naar Gods Woord horen, wat onder deze zonde verstaan moet worden en wie deze zonde gedaan hebben en wat het gevolg daarvan is.

In het evangelie, denk onder meer aan Marcus, spreekt Jezus van ’een lasteren tegen de Geest’, ’een spreken tegen de Geest’. En dan heeft Jezus het niet over een zondedaad op een bepaald moment of ogenblik, maar over een opzettelijke daad. Een daad, waarachter moet gezien worden een groeiproces.

Het is dus een bewuste, goed doordachte zonde. Een duidelijke werkelijkheid daarvan vinden we in het evangelie.

In Marcus 3 wordt ons beschreven de genezing van een van de duivel bezetene. De man werd beheerst door de duivel. Zijn blindheid en stom-zijn waren daar ook het gevolg van. Daar aan Jezus’ macht geen grenzen zijn, wierp de Heere Jezus de duivel uit. Zijn bevrijdende macht bewerkte heil. De stakker kon ook weer zien en spreken. De machtige daad van Jezus wekte verwondering bij de schare. Het deed veel bij het eenvoudige volk. Er kwam ontzetting en de vraag ging leven: ”Is deze niet de Zoon van David”? Zo sterk was zelfs de bewogenheid van hen, dat ze eten en drinken vergaten en met grote spanning opzagen naar Jezus, Die in hun midden stond. Jezus Zelf was ook heftig bewogen. De overwinning over de duivel had in Zijn hart grote krachten ontketend. Hij stond daar niet meer als de rustige Leermeester Die in zachte woorden Zijn wijsheid openbaart, Hij stond daar zelfs als één Die in extase is. In Wie onbegrijpelijke krachten werken. Bovennatuurlijke krachten. Goddelijke krachten. De kracht van de Heilige Geest. Nu die Geesteskracht was het deel van Jezus. Ja, Hij was vervuld met de Heilige Geest en daardoor kon Hij machtige daden doen. De duivel moest voor Hem wijken. Door Jezus wordt de kracht van de duivel gebroken.

De schriftgeleerden en de faria^ërs die hoorden van en zagen de macht vafh Jezus, door de Heilige Geest, schreven het gebeuren toe aan de duivel. Van anderen kon gezegd worden, ze doen daden door Gods’ kracht. Immers er waren duivelbezweerders en hun macht en kracht werden toegeschreven aan

de genade en barmhartigheid van God. Maar wat Jezus gedaan heeft is van de duivel. Dit staat voor de leiders van het volk vast. Hij is niet vervuld met de Heilige Geest, maar Hij is bezeten. Fel, scherp en met overtuiging laten zij het horen: ”Hij heeft Beëlzebul en door de overste der duivelen werpt Hij de duivelen uit. Jezus kan de duivelen uitwerpen omdat Hijzelf door de duivel bezeten is. De demoon die in Hem is, is niemand anders dan Beëlzebul, de overste der duivelen. De satan zelf. En Jezus’ kracht is satans gave.

Wat nu door de farizeërs en schriftgeleerden werd uitgesproken, werd bewust en doelgericht gedaan. Men sprak tegen beter weten in. Duidelijk, overduidelijk bleek bij Jezus en in Jezus’ daad het werk van de Heilige Geest. Men was goed overtuigd van Gods’ werk, van de vrucht van Gods Geest. Openlijk werd nu wat van God de Heere is, toegeschreven aan de satan. Erkend als satans werk. En dit nu is een uiting van de ergste vijandschap tegen de bijna tastbare werkelijkheid Gods. Het is openlijk belijden, want leiders belijden dat Jezus’ daad haar oorsprong niet vindt in de hemel, maar in de hel.

Het is lasteren!

Vandaar dat terecht is opgemerkt: ”De lastering tegen de Heilige Geest bestaat dus niet in eenvoudig ongeloof, noch in ’t in ’t algemeen weerstaan en bedroeven van de Heilige Geest, noch in de loochening van de persoonlijkheid en Godheid van de Heilige Geest, noch in het zondigen tegen beter weten in en ten einde toe, zonder meer. Zij bestaat ook niet in een twijfelen aan of eenvoudig ontkennen van de waarheid, maar in een loochening die tegen de overtuiging van het verstand, tegen de verlichting van het geweten, tegen de inspraak van het hart ingaat. Het is een welbewust, moedwillig en opzettelijk toeschrijven van hetgeen klaar als Gods werk erkend is, aan de invloed en de werking van de satan, dat is in een besliste lastering van de Heiige Geest, in een met moedwil verklaren dat de Heilige Geest de geest uit de afgrond is, dat de waarheid de leugen, dat Christus satan zelf is.

Haar wortel is dus de welbewuste, opzettelijke haat tegen God en ’t als Goddelijk erkende. Haar wezen is het zondige in zijn hoogste openbaring. De voltooide, de voleindigde revolutie, het zetten van God op de plaats van satan en van satan op de plaats van God. Haar karakter is niet meer menselijk, maar demonisch”.

Vandaar ook het ontzettend oordeel, door Jezus uitgesproken: ”Voorwaar Ik zeg u, dat al de zonden de kinderen der mensen zullen vergeven worden en allerlei lasteringen waarmede zij zullen gelasterd hebben; maar zo wie gelasterd zal hebben tegen de Heilige Geest, die heeft geen vergeving in der eeuwigheid, maar hij is schuldig des eeuwigen oordeel”. Marcus 3 : 28-29.

En door het licht van de Heilige Geest schrijft Johannes in zijn brief over de zonde tot de dood. En daarmee wordt dan ook bedoeld de zonde tegen de Heilige Geest. Zij is zonde tot de dood, zegt Johannes. Men sterft in deze zonde. Wie haar doet, en vergeet dat niet, heeft geen behoefte aan vergeving.

Kent geen berouw. Er is geen angst, geen vrees voor het oordeel des Heeren. Wat men de Heere heeft aangedaan, raakt het hart niet. Men gaat op de ingeslagen weg voort. Nu kan de gedachte aan deze zonde en het gedaan hebben van deze zonde veel doen in het leven. Het kan belemmerend werken. Het denken beïnvloeden. Wat een macht heeft de duivel. Welk een invloed kan hij hebben. Wat kan hij benauwend, beangstigend werken. Welke gedachten kunnen door zijn inwerking gaan leven. En als daarnaast het zondebesef aanwezig is, het geweten aanklaagt, de rechtvaardigheid Gods het hart treft en men meent, dat de Heere niet meer genadig kan zijn, gelet de zonden van bedrijf en nalatigheid, dan ligt men op de zeef van satan en wordt er aan die zeef fel gerukt. Men vreest om te komen. Men denkt te komen in de hel. Wie hier gemakkelijk, of zelfs verachtelijk over denkt en spreekt, weet niets van het genade leven, wan* ae satan valt zijn eigen werk nirnny aan Altijd keert hij zich tegen Gods work.

Hij komt als een briesende „’ec^w of verschijnt als een engel des lich Verslinden,verleiden, behoren tot zijn werk. En dat steeds. Nu mag en moet tot troost gezegd worden: wie in zijn nood en ellende blijft roepen tot de Heere en smeekt om ontferming en genade wordt niet losgelaten. Wordt niet overgegeven aan het eeuwig verderf. Wie berouw zoekt, wie berouw zou willen hebben en tonen, wie het leven der bekering zou willen kennen, het leven der genade, heeft deze zonde niet gedaan. Hoort u een stem die spreekt van de zonde. Roept, blijft roepen tot de levende Heere, Hij spreekt in Zijn Woord, Hij werkt naar Zijn Woord en gedenkt aan Zijn Woord.

Neem over in nood en aanvechting, want de Heere is waarachtig, is de Ja en Amen:

Heer’, door goedheid aangedreven,
Zijt Gij mild in ’t sehuldvergeven;
Wie U aanroept in de nood, vindt Uw gunst oneindig groot.
Heer’, neem mijn gebed ter oren;
Wil naar mijne smeking horen;
Merk, naar Uw goedgunstigheên,
Op de stem van mijn gebeên.

Psalm 86 : 3

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen