De gekroonde Christus

In Openbaring 5 lezen we van het boek met de zeven zegels. In dat boek - zo hebben we gehoord- staan vermeld Gods raadsbesluiten en inzonderheid Gods heilsplan met Zijn kerk. Dat boek was gesloten, werd geno men en geopend. Christus het Lam, werd waardig bevonden het boek te nemen en de zegels van dat boek te verbreken, ’t Is niet zo dat Christus begint met de verbreking van de zegels in de eindtijd, vlak voor Zijn wederkomst. De aanvang is terstond. Een voor één worden de zegels nu verbroken. En dat betekent: de laatste dingen gaan nu gebeuren. De afwikkeling van de laatste draad heeft nu plaats. Er breekt nu een tijd aan van snelle opeenvolging van machtige gebeurtenissen. Het gaat nu snel aan op Openbaring 21: “Ik zag en zie: een nieuwe hemel en een nieuwe aarde”.

Johannes nog in de hemel is getuige van de verbreking van de zegels door het Lam. Hij, Die op de troon zit en het Lam hebben het gewild dat Johannes dit zou zien. Om het straks te kunnen opschrijven. Opdat de kerk van alle eeuwen het zou weten.

Als het Lam het eerste zegel verbreekt dan ziet Johannes de Ruiter op het witte paard. Drie dingen vragen hier onze aandacht. Allereerst: wie deze Ruiter is. Dan wat Hij heeft. Tenslotte waartoe Hij uitrijdt.

Terstond als Christus het eerste zegel wegbreekt, wordt door Johannes gehoord een stem als van een donderslag. Een van de vier dieren in de nabijheid van Gods troon roept met luide stem: kom. Op dat bevel verschijnt er een wit paard, ’t Is duidelijk: u moet hier niet denken aan een trekpaard of een sierpaard. Het paard spreekt van oorlog, van strijd. Het is een krijgsros. Zijn kleur is wit. Wit is de kleur van de reinheid én de kleur van de overwinning.

Op dat paard ziet Johannes een ruiter. Aan wie hebben wij hier te denken? De gedachten zijn verschillend. De een denkt aan het Evangelie, de ander aan Christus, en weer anderen aan de regering van Christus. We kunnen hier ook denken aan de overwinnende kracht van het Koninkrijk der hemelen. Heeft Christus Zelf niet dat Konninkrijk vergeleken met een mosterdzaad? Het mosterdzaad dat uitermate klein is, maar in z’n groei het meest is. Het maakt grote takken, alzo dat de vogelen des hemels onder zijn schaduw kunnen nestelen. Dat kleine mosterdzaadje bergt dus in zich een geweldige kracht.

Ook is het Koninkrijk der hemelen door Christus vergeleken bij zuurdesem, bij gist. Dat kleine stukje gist doortrekt het gehele deeg. Daarmee wordt de geweldige en door niets te stuiten overwinnende kracht van het Koninkrijk aangegeven.

Deze ruiter op het witte paard wijst op het Koninkrijk Gods in zijn triomftocht! Het Koninkrijk Gods in zijn zegevierende gang! Het rijk van satan wordt al meer teniet gedaan. De overwinning door het Lam op Golgotha behaald wordt geeffectueerd. Wat was het klein begonnen. Toen in de Kerstnacht en keizer Augustus vast op zijn troon in Rome. Echter het slot van Handelingen laat ons reeds zien het Koninkrijk Gods in de wereldstad Rome, en het is gegaan onstuitbaar over de aarde.

Nu bedoel ik geen discussie op gang te brengen over de vraag aan wie of aan wat we te denken hebben. Maar is het nu zo bezwaarlijk om te denken aan Christus zelf? Waarom zouden we Hem niet mogen zien als de Ruiter op het witte paard? We kunnen Hem niet losmaken van het Evangelie, en we kunnen Hem ook niet losmaken van het Koninkrijk der hemelen. Hij is de Koning van dat Rijk. Ja met Hem, in Hem is dat Rijk op de aarde gekomen. Onze Statenvertalers hebben ook aan Hem gedacht. Daarom is het woord Ruiter met een hoofdletter. Welnu, Hij, de Christus rijdt op dat witte paard over de aarde. Dat is de werkelijkheid, zelfs na het Hemel-vaartsfeit. En vandaag moeten wij zeggen: Christus, de Ruiter op het witte paard rijdt over heel de aarde. Overal waar het Evangelie verkondigd wordt daar is Hij. Dat is ook ’s zondags zo, als u in de kerk zit. Christus, de Ruiter op het witte paard is onder ulieden. Zie hier de werkelijkheid in de eredienst.

Het tweede wat onze aandacht vraagt, is wat deze Ruiter heeft. Welke emblemen draagt de Ruiter op het witte paard. Het eerste dat vermeld wordt, is dat Hij een boog heeft. Dus niet het meest gebruikelijke wapen om te doden. Dat is het zwaard. Deze Ruiter heeft een boog om daarmee van op een afstand te treffen.

Wat zou er met die boog bedoeld worden? Dat is de Evangelieverkondiging. Neen, de Boogschutter op het witte paard geeft geen brandende steden en dorpen, geen schichtig wegvluchtende scharen, geen als slaven en slavinnen meegevoerde gevangenen, geen plundering, roof, verkrachting, tirannie, maar het tegendeel. Wat is dat een prachtig beeld: de Evangelieprediking onder het aspect van pijl en boog! Die prediking is geen gemoedelijk praatje. Die prediking is hantering van pijl en boog. pijlen worden weggeschoten om harten te treffen, te doorwonden, om wonden te maken die alleen door de doorwonde Christus geheeld kunnen worden. Daarom heilzame wonden, wonden die behouden. Wonden, die geven vrede, verzoening, blijdschap, verwachting van eeuwig leven.Paulus werd eens door zulk een pijl aangeschoten en doorschoten, en sinds hem, duizenden en tienduizenden. Christus Die rijdt over de aarde. Christus Die gaat Zijn triomferende gang.

Nog iets dat deze Ruiter heeft, vraagt onze aandacht. Hem is een kroon gegeven. Na Zijn opstanding is Hij geworden de Hij de overwinning nog moest behalen, vernederd. Zonder gedaante, zonder heerlijkheid. Zijn Vader heeft Hem uitermate verhoogd. Uit de hand van Zijn Vader ontving Hij de kroon. Die kreeg Hij op de Hemelvaartsdag. Die kroon is het teken van de overwinning. Toen Hij pas uitging, toen

Hij de overwinnig nog moest behalen, kreeg Hij de kroon reeds. Omdat het toen al vaststond dat Hij zou overwinnen.

Er zijn vandaag de onheilsprofeten. Ze zeggen: het Christendom is een aflopende zaak, de kerk is de verdwijning nabij. Kijk slechts naar het aantal kerkverlaters. Maar ’t is een leugen. Christus zaak loopt niet uit op fiasco. Hem is de kroon gegeven. Zijn overwinning stond toen al vast.

Nu is er nog dat derde dat onze aandacht vraagt. Waartoe gaat de Ruiter op het witte paard uit? Wel, we lezen het doel heel duidelijk: Hij ging uit overwinnende, en opdat Hij overwonne. Het woord overwinnen staat ertot twee keer toe. Ik zou kunnen spreken van een beginnende overwinning en van een algehele overwinning. Zolang Gods kind hier beneden is,is er sprake van beginnende en doorgaande overwinning. Straks, als het de laatste adem uitblaast, is er de totale overwinning. Geheel en al onderdaan van, en gehoorzaam aan de grote Koning.

Bent u reeds door Hem overwonnen? Hij rijdt toch temidden van de kerkdienst onder ulieden?Daar waar het Evangelie. Zijn Evangelie verkondigd wordt? Hij hanteert pijl en boog. Bent u reeds doorschoten door een liefdepijl van Zijn boog? Dan gaat u sterven aan uzelf. Dan ontstaan er zulke wonden dat u gaat roepen tot de Christus Die doorwond is geworden. Och, wij hanteren zo onze schilden om al die liefdepijlen ons van het lijf te houden.Wij willen onszelf bewaren. Maar als we hier niet doorschoten worden door een pijl uit Zijn koker, als we hier niet door Hem overwonnen worden, dan zullen we de Ruiter op het witte paard straks ontmoeten. Dan zal Zijn toorn, detoorn van het Lam over u worden uitgegoten.

Dat uw hele hart nu doorwond wordt. Buig uw knieën. Hij gaat voorbij de Ruiter op het witte paard. Om te overwinnen. Onderdaan van de satan, van de zonde, van uzelf en van de wereld af te maken.

Hij overwint geheel en al.’t Ligt vast. Want Hem is de kroon gegeven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen