Untmoetingsdag te Kampen op 19 augustus 1989

Het was prachtig weer toen velen zich opmaakten naar Kampen om deze ontmoetingsdag mee te kunnen maken. We hadden liever wat later in de tijd willen samenkomen, maar in verband met allerlei andere samenkomsten op de daarop volgende zaterdagen moesten we tenslotte de 19e augustus kiezen. Ook die dag bleek niet ideaal, omdat er toen ook verschillende samenkomsten werden gehouden van Reformatorische scholengemeenschappen, die ook in de belangstelling van ouders en kinderen staan. En terecht!

We konden verwachten dat er minder bezoekers zouden komen dan gewoonlijk, ook al omdat de vacantietijd nog niet ten einde was.

Het is ons ook bekend dat er vrienden zijn die bij het plannen van hun vacantie rekening houden, met de ontmoetingsdag te Kampen en het zo regelen, dat zij in die tijd niet al te ver van Kampen logeren en dus in de gelegenheid zijn om de ontmoetingsdag mee te maken.

’s Morgens waren er meer ledige plaatsen dan gewoonlijk, maar de opkomst met de middagsamenkomst was verblijdend. Ook uit de opbrengst van de collecte bleek dat er liefde voor ons doel is, om de handhaving van de oude gereformeerde beginselen te bevorderen. De collecte bracht ongeveer hetzelfde bedrag op als vorig jaar te Kampen.

Het werd een goede dag. Er was een gevoel van saamhorigheid. De vrienden en vriendinnen van Bewaar het Pand mochten elkaar weer ontmoeten. Er werden banden gelegd en vernieuwd. Er werd veel goeds gehoord. Uit wat we uit de mond van anderen hoorden konden we opmaken dat het hun goed deed daar te zijn. Het aantal jeugdigen was moedgevend voor de toekomst.

We openden de morgensamenkomst om half elf. Samen zongen we Ps. 27:5 en 7. We lazen Handelingen 18 : 1 tot en met 11 en gingen voor in gebed.

In ons openingswoord wezen we op de moeilijkheden bij het kiezen van de datum voor deze ontmoetingsdag. Het deed goed vele bekenden te mogen begroeten en nieuwelingen te kunnen verwelkomen. Het was bemoedigend dat er ook vele jeugdigen waren.

We vroegen aandacht voor de verzen 9 en 10 van het gelezen Schriftgedeelte. Paulus was rijk beweldadigd. De Heere was hem te sterk geworden op de weg naar Damascus. Hij had hem in Zijn dienst genomen. Paulus had al veel meegemaakt, o.a. te Filippi. Hij was nu in Corinthe, een grote havenstad, met een goddeloze bevolking. Er was ook een synagoge, maar slechts één. Daar gaat Paulus naar binnen op de sabbat en hij verklaart het evangelie. De Joden blijven vasthouden aan hun eigen wettische gerechtigheid, waarmee ze voor God niet kunnen bestaan. Ze verharden zich en gaan lasteren.

Het is mogelijk dat an teveel voor Paulus wordt. Hij schrijft later zelf aan de Corinthiërs dat hij bij hen was in zwakheid, beving en vrees. Hij was vroeger steeds door de Heere bemoedigd en gesterkt. Denk aan de dagen toen hij een scherpe doorn in het vlees had. De Heere liet toen zien dat Zijn genade genoeg was en dat Zijn kracht in zwakheid volbracht wordt. Toen heeft Paulus leren roemen in zwakheid en heeft hij verstaan:als ik zwak ben dan ben ik machtig..... Het lijkt wel of Paulus nu meer let op de houding van de Joden en de goddeloosheid van de inwoners van deze handelsstad. Het lijkt hem onmogelijk om daar met zegen te kunnen arbeiden. Het is misschien wel beter naar elders te vertrekken.

De tijd van toen heeft veel gemeen met die van ons. Ook nu is er veel goddeloosheid in de wereld, in ons land, in onze gezinnen, in ons aller hart. En ook de Joodse gezindheid van eigen gerechtigheid. Er is geen plaats voor Christus en Zijn werk. Veel is er tot ontmoediging voor ambtsdragers, voor ouders en vele anderen.

De Heere weet van Paulus af. In de nacht komt de verhoogde en verheerlijkte Chrisgezicht tot Paulus. Hij verschijnt t???????????mrgekt tot Hem. De Heere wint het hart van apheel????????Hij gaat spreken: zijt met bevreesd, spreek en zwijg niet, want Ik ben met u en niemand zal de hand aan u leggen om u kwaad te doen. We lezen het vaker in Gods Woord. De Heere was met Jozef, ook in de gevangenis. De Heere bemoedigde Jozua verschillende keren, toen Jozua het volk in Kanaan moest brengen. Er zijn meer voorbeelden te noemen. De Heere is altijd en overal met Zijn volk. Vóór Zijn heengaan sprak de Heere Jezus tot Zijn discipelen: Ik ben met u al de dagen tot de voleinding der wereld. Dat geldt dus al Gods kinderen in al hun noden en omstandigheden. De Heere voegt er voor Paulus nog aan toe: want Ik heb veel volk in deze stad. De eigengerechtigheid van de Joden en de goddeloosheid van de heidense bevolking staat de Heere niet in de weg. Hij bezit alle macht in hemel en op aarde en zal daar in die grote stad de wonderen van Zijn genade verheerlijken.

Dat is voor Paulus genoeg. Hij heeft weer het oog en het hart op Hem gericht, Wiens genade hem genoeg is. Hij denkt er niet meer over om de stad de rug toe te keren, maar hij gaat in de Heere gesterkt weer verder. De zegen des Heeren blijft niet achterwege. Justus, die naast de synagoge woont, stelt zijn huis beschikbaar voor het houden van samenkomsten. Dat is van groot belang nu Paulus niet meer in de synagoge komt. Cris-pus, de overste van de synagoge, wordt met zijn hele gezin tot God bekeerd. Dat is wel bijzonder sprekend. Vele Corinthiërs komen tot het verlaten en verliezen van alles om hun behoud te vinden in Christus.

Wat de Heere tot Paulus sprak, mag ook nu tot bemoediging zijn. Het ziet er in de hele wereld donker uit. We vinden overal veel eigengerechtigheid en velerlei goddeloosheid. Maar het werk des Heeren gaat door. Hij vervult Zijn Woord. Tot het einde toe zullen er zondaren toegebracht en gezaligd worden. De Heere laat Zijn Woord brengen en Hij doet daarmee wat Hem behaagt.

We zingen Ps. 94 : 8, 9 en 10.

Hierna spreekt ds. P. Beekhuis over Johan-nes 6 : 37b: en die tot Mij komt, zal Ik geenszins uitwerpen. De spreker wil zorgen voor een samenvatting. Die hopen we in ons blad op te nemen; daarnaar kunnen we dus verwijzen. We zingen Ps. 147 : 2 en 6. Onder het zingen wordt er gecollecteerd. Ds. Beekhuis gaat voor in dankgebed. Hij vraagt de zegen des Heeren over het voedsel, dat genuttigd zal worden. Daarna zingen we nog Ps. 89 : 8. Dan is de pauze aangebroken.

De koffieschenksters hebben het druk. De boekhandelaar doet goede zaken. De maaltijd smaakt goed. De stemming was opperbest. Er hebben vele ontmoetingen plaats. We hebben vele mensen de hand gedrukt en soms konden we een kort gesprek voeren. Het deed steeds weer goed zovele bekenden te mogen ontmoeten. De nood is overal groot, ook in ons kerkelijk leven, maar het is toch tot moedgeving voor velen wanneer op zo’n dag er nog velen zijn wie het heil van Sion ter harte gaat.

De pauze is weer vlug voorbij. De mensen nemen hun plaats in de kerk (weer) in. Het kerkgebouw is goed gevuld, wanneer de middagsamenkomst om twee uur begint.

Ds. J. Veenendaal van Barendrecht opent deze samenkomst. Hij laat zingen Ps. 43 : 3, leest Jesaja 33 :14 tot en met 17 en gaat voor in gebed. Hij spreekt vervolgens over Jesaja 33:17. Ds. Veenendaal hoopt voor een samenvatting voor ons blad te zorgen. We willen daarnaar verwijzen.

Na het zingen van Ps. 45 : 1 en 2, spreekt ds. J.P. Boiten van Schiedam over Hebreeën 11: 7. Ook deze spreker zal voor een verslag zorgen. Onder het zingen van Ps. 33 : 4 en 6 wordt er weer gecollecteerd.

Ds. H.C. van der Ent van Elburg is de laatste spreker. Op ons verzoek vertolkt hij de dank van ons bestuur voor de medewerking van velen. Hij noemt o.a. de kerkeraad van de Gereformeerde Gemeente die nu al vele jaren aaneen het kerkgebouw voor ons beschikbaar stelt. Vervolgens noemt hij de koster en de organist en anderen. We zijn ervan overtuigd, dat de arbeid door allen met liefde verricht wordt. We denken b.v. ook aan de beide zusters die de creche verzorgen. Ook op deze wijze willen we allen nog eens hartelijk bedanken, al moet ik er aan toevoegen niemand het zo goed kan doen als ds. Van der Ent. Hij weei ?????????? en ?????????pd ons blad aan te prijzen. Het resultaat was een flink aantal nieuwe abonnees op ons blad. De mensen kwamen zich spontaan opgeven. Tot blijdschap van ds. Van der Ent en ons allen. Nog enkele van zulke propagandisten en het aantal abonnementen moet vanzelf aanzienlijk stijgen. Wie doet er zijn best voor?

Let op. Met deze woorden begon ds. Van der Ent met zijn eigenlijke toespraak. Dat woord kunnen we tér waarschuwing lezen op gevaarlijke punten op de weg. Het ging hem echter om het woord in Psalm 37 : 37: Let op de vrome en zie naar de oprechte, want het einde van die man zal vrede zijn. Hij had geen gelegenheid meer om alles te zeggen, wat hij wilde zeggen. Onze lezers, bezoekers van de ontmoetingsdag en niet-bezoekers. kunnen alles lezen in dit nummer van ons blad. En zo kan de roepstem tot velen doordringen: Let op de vrome en zie naar de oprechte..... Dat moge tot nadenken brengen

Ds. Van der Ent gaat voor in dankgebed, waarna de verzen 2 en 4 van Ps. 72 worden gezongen. Met de bede uit de Avondzang wordt de samenkomst gesloten en behoort ook deze ontmoetingsdag tot het verleden. Er waren nog koeken over. Ds. Van der Ent had daarop gewezen. In een ommezien was alles verkocht.

Het was een goede dag geweest en we mogen wel zeggen, dat de Heere alles welgemaakt had.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen