Kerstfeest

Eens zijn de hemelen boven Efratha’s velden gescheurd. Het duister van de nacht werd verslonden door hemels licht. Gods belofte werd heerlijk vervuld. De Beloofde werd gegeven, geboren uit de maagd Maria, neergelegd in Bethlehems krib.

Opnieuw gedenken wij dit heilsfeit, met de bedoeling dat de betekenis ons duidelijk zou worden. Echter het gevaar is zo groot, dat we de bekende klanken over ons heen laten komen, als dingen die niets zeggen, die slechts horen bij de kerstomlijsting, die we alleen daarom niet zouden willen missen.

Er zijn kerstfeestvierders genoeg. Allerwege wordt dit feest gevierd. Veelal zonder dat het iets nalaat. Men gaat straks weer over tot de orde van de dag. ’t Is als tijdens het spitsuur in de grote stad. De verkeersagent staat in het midden van de kruising. Daar gaat zijn arm omhoog en heel de lange verkeersstroom komt remmend tot stilstand, ’t Is slechts even. Als de hand van de agent zakt, komt het verkeer weer op gang en vervolgt het zijn weg.

Voor velen is dat het Kerstfeest. Men komt even tot stilstand, om dan straks gewoon in de stroom weer verder te gaan. Alsof de hemel toen niet geopend is geworden. Alsof er geen Kerstfeit is geweest. Alsof er geen Zaligmaker is gekomen.

Hoe dat komt? Wel - ten diepste omdat we geen Zaligmaker nodig hebben. We zijn van onszelf zo blind, we leven zo in de duisternis. Daarom zien we niet. We zien niet dat we door onze afval van God midden in de verlorenheid liggen, dat we uit het Vaderhuis zijn, dat we God kwijt zijn, dat we onverzoend met God voortleven de grote eeuwigheid tegemoet. We zijn gezeten in de schaduw des doods. En daarom weten we geen raad met het Kerstkind, met dat wat God heeft gedaan in de Kerstnacht, met de gegeven Zaligmaker. Als kerkmensen zingen we graag de kerstliederen. Die horen er nu eenmaal bij. Ze brengen in een zekere kerstsfeer. Maar we zingen ze zonder de schreeuw om God tot God. Zonder de schreeuw om verzoening. Zonder de schreeuw om een Zaligmaker.

Nu moet u er wel aan denken dat het Gods barmhartigheid is dat Hij door Zijn Woord en in Zijn Woord heel onze nood openlegt. Hij zegt het overduidelijk wie wij geworden zijn door de val in Adam, dat wij machteloos gebonden liggen onder de macht van de zonde en de dood, dat wij een hemelhoge schuld hebben, dat wij kinderen des toorns zijn, dat wij onbekwaam zijn tot enig goed en geneigd tot alle kwaad, dat wij staan in onze vijandschap tegen God. Leren wij nu daar amen op te zeggen? Leren wij te belijden; Heere, het is precies zo als U het zegt in Uw Woord, zo ellendig, zo verloren, zo diepgevallen, zo verdoren ben ik.

Zeg het nu eens; hebt u een Zaligmaker nodig? Eén Die u uit de diepte der verlorenheid terug brengt in het Vaderhuis, Die u God weer teruggeeft, Die u verzoent met een heilig en rechtvaardig God?

Dat is een indringende vraag, een ernstige vraag, een vraag waarachter is de bewogen God, die God Die geen lust heeft in uw dood. De tijd gaat dringen. Misschien niet vanwege uw leeftijd, maar wel omdat het einde nabij is. Weldra komt Jezus weder en begint het laatste oordeel en worden de boeken geopend. O het zal toch wat wezen dan geen tussentredende Borg te hebben, geen Die zegt: Ik heb betaald voor deze, Ik ben voor deze de dood ingegaan, Ik ben voor deze naar de hel geweest, Ik heb voor deze voldaan, alle schuld betaald. Dan alleen te moeten staan dat zal vreselijk zijn. Och dat u heden de Zaligmaker nodig krijgt.

’t Kan zijn dat u nu met veel bravour zegt: dominee, het moet worden toegepast. Dat is een kreet waarmee we in de godsdienstige wereld wat willen zijn, een kreet waarmee we ons recht overeind houden. Als we waarlijk geleerd hebben de noodzakelijkheid van de toepassing, dat we onszelf niet kunnen brengen bij de krib van Bethlehem, dan liggen we op de knieën. Dan wordt het niet-kunnen en het niet-willen onze schuld die we uitwenen voor Gods aangezicht. Groot zijn de barmhartigheden van de Heere geopenbaard in de Kerstnacht! Allen afgeweken, niemand die goed doet. Heel de wereld verdoemelijk voor God. God zou geen onrecht hebben gedaan wanneer het nooit Kerstfeest was geworden, wanneer de hemel gesloten was gebleven, wanneer er geen heilsboodschap was geweest. Op het Kerstfeest blijkt echter, dat God niet alleen een God van recht is, maar ook een God van genade. “Die met ons lot bewogen, om ons van zond’ en ongeval t’ ontslaan, een ster in Jakob op doet gaan”. Hoe blijkt Gods onuitsprekelijke liefde, liefde voor zondaars. En voor die liefde worden we geplaatst. God Zijn Eniggeborene overgegeven aan vloek en aan dood, opdat er een heilsboodschap zou zijn, een boodschap van Zijn liefde!

Welk een boodschap: u is heden geboren de Zaligmaker, u. De boodschap is niet algemeen, heeft een bepaald adres. Dat zijn in de Kerstnacht de herders. De boodschap wordt aan deze geadresseerd. Ook aan u?

Legt u nu de vinger bij dat woordje u? Vraagt u het nu de Heere: ben ik daar ook bij, Heere? Is die heilsboodschap ook voor mij? Die boodschap wordt geadresseerd aan mensen die zichzelf niet meer kunnen zaligmaken. Aan mensen die gezaligd moeten worden.

Zie - dan wordt het wonder als wonder beleefd. Voor zulk een, voor een die verdiend heeft naar Gods rechtvaardig oordeel de eeuwige dood, en nu dat Kind, plaatsbekledend, geboren om de eeuwige dood te sterven. Dan is het Kerstfeest, waarlijk Kerstfeest.

Dan gaan we God grootmaken voor Zijn onuitsprekelijke gave.

“Laat klinken door uw tempelkoren, trompetten en bazuingeklank”!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen