Voor de jeugd

Beste vrienden,

We hebben de vorige keer gehoord dat het volk, op het plein bij de Waterpoort, bezig was om de HEERE groot te maken. Dit deed men door het gedenken aan hetgeen Hij had verricht. Dat is bijbels: “Gedenk aan ’t geen Hij heeft verricht; Aan Zijn doorluchte wonderdaân, En wilt Zijn straffen gadeslaan”. We zijn bij de overdenking gekomen tot aan het tiende vers. God had wonderen gedaan in het land van Cham. Dat is Egypeland. Want de HEERE wist dat zij trotselijk zouden handelen. Dat zij iedere keer weer hun nek zouden verharden. En dan kunnen de oordelen niet uitblijven. Dat wordt uitgedrukt in het laatste deel van het 10e vers: “en Gij hebt Uwen Naam groot gemaakt, zoals het is te dezen dage”. Farao dacht dat hij het voor het zeggen had in de wereld. Doch op een krachtdadige wijze is hij er achter gebracht, dat het laatste woord niet bij hem is, maar dat dit bij de HEERE is. Daar valt de naam van Farao bij in het niet. Alleen de Naam des HEEREN zal blijven bestaan. Daar zal de HEERE Zelf voor instaan. Dat was toen zo en dat is nog zo. laten we dat door alles heen niet vergeten. Want er zijn in de loop der eeuwen al heel wat “koppen” gevallen. Mannen van naam zijn ten onder gegaan. Dat laat deze tijd ons ook zien. Eens was de naam van Stalin een naam die de mensheid aansprak. Er waren er die er mee dweepten. Er waren er ook die er de schrik voor in de benen kregen. Doch dat is nu allemaal verleden tijd. Zijn naam is met hem vergaan. En zo is het met zovelen gegaan. Daar is uiteindelijk maar één Naam die nooit vergaat. En dat is de Naam des HEEREN. Omdat de HEERE eeuwig bestaat. Dat zegt die Naam zelf al. Want hij betekent: Ik zal zijn, Die Ik zijn zal. Of: Ik ben, die Ik ben. Maar dat wisten jullie al, natuurlijk. Het is daarom toch wel goed om er aan herinnerd te worden. Want velen willen die Naam vergeten. Men wil er niet meer van horen. Men holt achter andere namen aan. Daar zijn zo veel namen, die leven op de lippen van zo veel mensen. De een heeft namen van politieke figuren op de lippen. De ander is vervuld met namen uit de sportwereld. Er zijn ook mensen die de namen op de lippen dragen van sterren op het terrein van het kerkelijk leven. Als ik hier het woord “sterren” gebruik, moet niemand daar enig kwaad achter zoeken. Want het woord “sterren” kan verschillend worden ingevuld. Daar zijn ook z.g.n. “popsterren”. En het zou mij niet verwonderen, wanneer men het woord “sterren” leest, dat de gedachten dan die kant uit zouden gaan. Doch dat is beslist de bedoeling niet. Want als het gaat over het terrein van het kerkelijke leven dan is de naam “sterren” voor voorgangers een bijbels woord. Ik denk aan wat er staat in Openb. 1 : 20: “De zeven sterren zijn de zeven engelen der gemeenten”. Met “engelen” worden dan de voorgangers van de gemeente bedoeld. In onze kringen doen op bepaalde tijden bepaalde namen het heel goed. De dragers van die namen staan in het middelpunt der belangstelling. Ieder spreekt er over. “Die dominee....!” enz. Je weet wel hoe dat gaat. Doch het zijn ook allemaal vergankelijke namen. Daar is maar een Naam groot. En dat is de naam des HEEREN. En daar heeft de HEERE Zelf zorg voor gedragen. Dat is ook een wonder. Dat staat ook in dat 10e vers. “Gij hebt U een Naam gemaakt, zo als het is te dezen dage”. Dat was in de dagen van Nehemia zo. En dat is in deze dagen anno 1990 nog zo. Vergeet dat niet. Laat de naam des HEEREN niet ondersneeuwen, door allerhande mensennamen. Want dan wordt de eer des HEEREN te kort gedaan. En daar Hij jaloers is op Zijn eer, kan Hij dit niet straffeloos gedogen. Want onder de sneeuwlaag van al die menselijk namen, ligt dan de Naam des HEEREN als een brandend vuur. Dat wil zeggen: Hij ligt daar als een vuur te branden. En dan kunnen de gevolgen niet uitblijven. Want dan verdwijnen die namen als sneeuw voor het vuur van Gods toorn. Wie kan bestaan, als het vuur van Gods toorn maar een weinig gaat ontbranden? Vergeet deze dingen in “deze dagen” niet.

“En Gij hebt de zee voor hun aangezicht gekliefd, dat zij in het midden der zee op het droge zijn doorgegaan; en hun vervolgers hebt Gij in de diepte geworpen als een steen in sterke wateren”. Komt wilt op des HEEREN daden merken......

Zo zouden wij het hier wel kunnen zeggen. Want na alle plagen, die Egypte hadden geteisterd, is het volk Israël uit Egypte uitgeleid. Zij kwamen voor de Rode Zee te staan. Zij vreesden daarin onder te moeten gaan. Want alle wegen waren afgesloten. Terug kon niet. Vooruit kon ook niet. En opzij evenmin, want daar stonden bergen. Zij werden benauwd van alle zijden. Doch zij riepen de HEERE ootmoedig aan. En Die verhoorde hen in het lijden en deed hen in de ruimte gaan. Want Hij kliefde de zee voor hun aangezicht, zodat zij door de zee konden gaan, als was het een geplaveide weg. Dat was een wonder van Gods genade. Dat laatste mag wel driedubbel onderstreept worden. Want wij vinden dat allemaal zo gewoon. Het staat in de bijbel. En wanneer we daarin geen vreemdeling zijn, dan weten wij dat wel. En we geloven het wel. We staan er helemaal niet bij stil dat het een groot “genadewonder” is geweest. Dat is een wonder dat zij niet hadden verdiend. Want als zij naar verdiensten waren behandeld geworden, dan waren zij daar omgekomen. Doch nu zijn zij aan de overkant behouden aangekomen. Als God genade geeft, dan is dat altijd op recht gegrond. Dat is een regel die ook dreigt vergeten te worden. En die regel mogen we niet vergeten, omdat de eer des HEEREN ook hier mee gemoeid is. Hij kan nooit genade geven, terwijl Zijn recht niet tot recht zou komen. En opdat Zijn recht tot z’n recht zou komen, heeft God Zijn Eniggeboren Zoon om doen komen, in de zee van Zijn toorn. Dit genadewonder is toch wel een zaak, de moeite waard, om er even bij stil te staan. Want daar is hier meer aan de hand, dan je in eerste instantie geneigd zoudt zijn te denken. Want door de Rode Zee wordt de Doop beduid. Deze regel klinkt jullie mogelijk wel bekend in de oren. Hij komt voor in het doopsformulier. Ook in onze belijdenis wordt er over gesproken. Leest er art. 34 maar op na. Daar wordt gezegd, dat Christus onze Rode zee is. Het wijst op Zijn bloed waardoor er alleen vergeving van zonden te verkrijgen is. De doortocht door de Rode Zee, door het geloof vlg. Hebr. 11, is dus niet alleen maar een historisch feit, wat alleen van betekenis is geweest voor het volk Israël zoveel eeuwen geleden. Neen, het laat ons ook een heilsfeit zien, wat heenwijst naar een zaak, die ook voor ons van betekenis is in het heden. Want als je gedoopt bent, dan ben je ook door de Rode zee gegaan, die een scheiding maakt tussen Egypte en het beloofde land. Je komt door de Heilige Doop apart te staan van de wereld. En dat is geen kleine zaak. Het is een andere zaak of dit ook recht geestelijk, door het geloof verstaan wordt. Want van de kinderen Israëls zijn er velen geweest, die de geestelijke betekenis van dit “genadewonder” nooit recht hebben verstaan. Want ze zijn nooit in het beloofde land gekomen. God heeft ze in de woestijn ter neer geslagen. En waarom zijn zij niet in het land der rust gekomen? Omdat zij niet geloofd hebben. Zo staat het duidelijk in de brief aan de Hebreën. Daar moeten jullie maar eens goed over na denken. Het is groot gedoopt te zijn. Doch het is nog groter om de betekenende zaak recht geestelijk, gelovig te verstaan, daar het gevaar altijd aanwezig is, dat men ook met een gedoopt voorhoofd verloren kan gaan.

Zoekt daarom, onder biddend opzien tot de HEERE, dit wonder te vatten. Dan heb je aan het teken alleen niet meer genoeg. Doch als door het geloof de betekenende zaak je deel mag worden, namelijk de wassing en de reiniging van al je zonden, door het bloed van de Heere Jezus Christus, dan wordt het teken als een wonder van Gods goedheid gezien. Een bewijs, dat Hij uit genade onderscheid gemaakt heeft waar het door de zonde niet is. Want toen de Egyptenaren voor de Rode Zee kwamen te staan, dachten zij, dat zij er ook wel door konden gaan. En in woeste vaart gingen zij de zee in. En wat was het gevolg? Het ganse leger der Egyptenaren, Farao met al zijn heir, zijn er in omgekomen. Dat heeft men daar op dat plein bij de Waterpoort aan de HEERE toe geschreven. “En hun vervolgers hebt Gij in de diepten geworpen, als een steen in sterke wateren”. Wat dus voor de kinderen Israëls tijdelijk tot behoud gediend heeft is voor de Egyptenaren een eeuwige ondergang geworden. Zij versmoorden in de vloed van Gods toorn. En was het daarmee afgelopen? Ware het zo. Doch dat is niet het geval. Want al kwamen hun dode lichamen aan de overkant op het droge aan, hun zielen zijn in de hel beland, dat is in de eeuwige zee van Gods toorn.

Ik heb eens gelezen dat er van het doopvont een rijke prediking uitgaat. En dat is ook zo. Maar, werd er bij geschreven, je kunt bij het doopvont ook verdrinken. Namelijk wanneer de beloften, bij de Doop gegeven, niet in geloof worden aanvaard, maar in ongeloof verworpen. De verplichting, die de goedheid Gods, aan jullie bewezen, met zich meebrengt, wordt dan ook niet nagekomen. Er wordt niet eens aan gedacht zelfs. En dat lijkt mij toch wel de moeite waard. Want eeuwig wel, of eeuwig wee is er mee gemoeid. Ik moet thans weer gaan eindigen. We geven, zoals jullie begrijpen zullen, wel wat huiswerk mee. Doch je kunt met slechtere dingen bezig zijn. Jullie aller vriend,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen