Je lichaam - een tempel? - in Zijn toekomst 1.

Als ik me niet vergis, wordt vooral op jeugd-samenkomsten het lied nogal eens gezongen:

Eens zal op de grote morgen
klinken hekbazuingeschal:
dan zal Jezus wederkomen
als Rechter van ’t heelal!

Of we ons altijd bewust zijn wat de inhoud van deze woorden is, weet ik niet. Wél is het dringend nodig dat we er door het horen van het Woord en in het zingen van onze liederen telkens weer aan herinnerd worden, dat wij op weg zijn naar de morgen van de grote toekomst van de Heere Jezus Christus, naar de dag waarop Hij zal wederkomen om te oordelen de levenden en de doden! Dat is daarom zo nodig omdat op die dag ook over ons leven een beslissing valt waarbij het gaat om eeuwig wél of eeuwig wee!! In het refrein van dit lied komt dit indringend op ons af als de vraag gesteld wordt:

Wie zal op die grote morgen
buigen voor die Majesteit?
Wie zal op die grote morgen
vluchten voor die heerlijkheid?

Er zijn dus op die grote morgen van Zijn toekomst twee mogelijkheden: Of we buigen, óf we vluchten voor Zijn majesteit.... Wat zal onze houding zijn: Zullen wij buigen of zullen wij vluchten? Met die vraag zijn we meteen midden in ons onderwerp terecht gekomen. Deze vraag veronderstelt namelijk dat wij ook op dit grote dag aanwezig zullen zijn. Over die aanwezigheid kunnen we niet concreet genoeg denken: U, jullie, ik, wij allen zullen voor Christus’ troon staan in onze eigen persoonlijkheid. We zullen weer bekleed zijn met ons lichaam: Met deze ogen zullen we Hem zien; Deze knieën zullen zich voor Hem buigen, óf.... met deze voeten zullen we vluchten voor Zijn heerlijkheid!

De wederopstanding van het vlees

We weten waarom dat zo is. We belijden immers met de oude apostolische geloofsbelijdenis: Ik geloof de wederopstanding des vieses. Dat betekent dat op de grote dag van Christus’ wederkomst al degenen die gestorven zijn uit hun graven zullen worden opgewekt. Zelfs degenen die nooit een begrafenis ontvingen zullen opstaan. De zee zal de lichamen teruggeven van hen die verdronken zijn. De lichamen van hen die verbrand zijn en wier as verspreid is over de vier windstreken van de aarde zullen opgewekt worden. En God zelf zal de ziel en het lichaam herenigen. Zó zullen allen voor Christus’ troon verschijnen in hun volle persoon -met lichaam en ziel! - om geoordeeld te worden. De Heere Jezus heeft dat zelf voorzegd: “....de ure komt, in dewelke allen die in de graven zijn, Zijn stem zullen horen; en zullen uitgaan, die het goede gedaan hebben tot de opstanding des levens, en die het kwade gedaan hebben tot de opstanding der verdoemenis” (Joh. 5 : 28 en 29). Daarbij moeten we dan wel even tussen haakjes opmerken dat het in deze tekst niet gaat om twee verschillende opstandingen op twee verschillende tijdstippen. Neen, het is één opstanding, een opstanding die overigens wel twee zijden heeft: Sommigen zullen opstaan tot het leven - Zij zullen buigen voor de majesteit van Hem die op de troon zit. Anderen zullen opstaan tot het oordeel, de verdoemenis - Zij zullen vluchten voor Zijn heerlijkheid!

De opstanding ten oordeel

Als álle mensen zullen opstaan, degenen die verloren gaan én degenen die behouden worden, hoe moeten we ons dat voorstellen? Hoe zullen de lichamen van hen die opgewekt worden uit het graf er uitzien? De Schrift maakt duidelijk dat er wel verschil is tussen de lichamen van hen die opgewekt worden tot het oordeel der verdoemenis én de lichamen van degenen die opgewekt worden tot het eeuwige leven. We vinden dat al aangeduid in het O.T.ische profetie van Daniël, waar we lezen: “En velen van die, die in het stof der aarde slapen zullen ontwaken, dezen ten eeuwigen leven, en genen tot ver-smaadheden, en tot eeuwige afgrijzing” (Daniël 12 : 3). Het is duidelijk dat we uit deze enkele aanduidingen niet precies kunnen afleiden hoe met name de lichamen van de verworpenen er op de opstandingsdag zullen uitzien. Allerlei zeer gedetailleerde, afschrikwekkende uitbeeldingen uit de Middeleeuwen bijvoorbeeld, zijn meer aan de verbeelding van kunstenaars ontsproten dan aan het getuigenis der Schrift! We zullen er in moeten berusten dat er verschillende onopgeloste vragen blijven met betrekking tot de uiterlijke vorm van het opstandings-lichaam van de verlorenen. Die uiterlijke verschijning is ook niet het belangrijkste. Heel treffend heeft Augustinus al gezegd: “Waarom zouden we ons aftobben over hun gestalte die onzeker is, als hun verdoemenis zeer zéker en altijd durend is!” Wél mogen we zeggen dat zij die opstaan tot het oordeel zullen opstaan in hun schande en tot afgrijzen. Dat zal zeker ook betekenen dat iets van de zonde en zijn gevolgen, maar ook iets van de schrik en de ontwakende wroeging op hun uiterlijk te lezen zal zijn (W. Hendriksen).

het geestelijk lichaam

Geheel anders tekent de Schrift de opstanding van de gelovigen! We lezen dat zij zullen opgewekt worden in onverderfelijkheid, heerlijkheid en kracht. Dat wordt ook zichtbaar in het lichaam waarmee Gods kinderen opstaan uit de dood. Paulus laat dat heel sprekend zien in het hoofdstuk waarvan een gedeelte gelezen is aan het begin van deze avond (1 Cor. 15). Hij zegt daar namelijk dat de gelovigen op de dag van de opstanding opgewekt zullen worden meteen “geestelijk lichaam” (vs. 44). Wat betekent die uitdrukking? Het kan niet betekenen “een lichaam dat uit geest bestaat”. Dan zou het een onstoffelijk lichaam zijn, een soort zwevende schim. Neen, dit “geestelijk lichaam” is een echt lichaam, tastbaar en stoffelijk! Het wordt juist daarom “geestelijk” genoemd omdat het opgewekt is door de Heilige Geest. Deze Geest heeft dat lichaam bovendien “pasklaar” gemaakt voor de hemelse heerlijkheid en daarom vervult en beheerst Gods Geest het opstandingslichaam op zo’n manier als in dit leven niet mogelijk was! Het is nu tenvólle “tempel van de Heilige Geest”. De Geest doorwoont dat lichaam volkomen! Dat wordt bedoeld met die op het eerste gezicht zo merkwaardige uitdrukking “het geestelijk lichaam”.

De drie contrasten

We kunnen de betekenis van dit begrip nog wat duidelijker maken door dit opstandingslichaam van de gelovigen te vergelijken met hun aardse lichaam. Paulus doet datzelfde in dit hoofdstuk (1 Cor. 15). Hij schrijft daar dat er op drie punten een verschil te zien is tussen het aardse lichaam en het opstandingslichaam van de christenen. Het aardse lichaam - zo zegt hij - wordt gekenmerkt door verderfelijkheid, terwijl het geestelijk lichaam wordt opgewekt in onverderfelijkheid (Vgl. vs. 42). Dat betekent dat ons aardse lichaam van het begin van ons leven af onderworpen is aan de vergankelijkheid en aan de dood. We zien dat meestal niet zo duidelijk, zeker niet als we jong zijn. Misschien willen we het ook niet zien! Toch is het de werkelijkheid! En die werkelijkheid wordt soms heel pijnlijk zichtbaar als je een ongeluk overkomt, in tijden van ernstige ziekte of bij het ouder worden! Dan voel je “aan den lijve” dat je lichaam niet meer zo functioneert als je zou willen. Daarin worden de tekenen van vergankelijkheid en van verval duidelijk zichtbaar. Maar het opstandingslichaam is van de macht van die vergankelijkheid en dood volkomen onthéven! Dat lichaam draagt geen kiemen van slijtage en verval meer in zich. Aan dat lichaam ontbreekt niets: Het is volmaakt. Geen ongeval, ziekte of dood zal het ooit meer kunnen verwoesten....! Er is nog een punt van verschil: Paulus zegt dat het aardse lichaam gekenmerkt wordt door oneer, terwijl het geeste-lijk lichaam opgewekt wordt in heerlijkheid!

“Oneer”, dat betekent allereerst “vernedering”, maar ook zoiets als “uitgesloten van de voorrechten en rechten van het Rijk Gods”. Eigenlijk is dat toch ongehoord dat Paulus in een tijd die bewonderd opzag naar een fraai gevormd menselijk lichaam durft te zeggen dat dit aardse lichaam toch nog maar vernederd is vergeleken met de heerlijkheid van het opstandingslichaam! Het is zeker ook vandaag nogal wat om dat Schriftwoord onverkort vast te houden nu ook onze maatschappij een verering kent voor het “mooie” lichaam, de “body” die aan afgoderij grenst! Daartegenover zegt Gods Woord dat dit aardse lichaam aan de vernedering en de oneer onderworpen is. Het kan zelfs zonder meer het koninkrijk Gods niet beërven. Daartoe moet het eerst verheerlijkt worden! Die heerlijkheid ontvangen de gelovigen in het opstandingslichaam. Waarin die heerlijkheid bestaat? Het bestaat vooral in het gelijkvormig worden aan het verheerlijkt lichaam van de Heere Jezus Christus. Paulus zegt daarvan: “(De Heere Jezus) Die ons vernederd lichaam veranderen zal, opdat hetzelve gelijkvormig worde aan Zijn heerlijk lichaam...” (Filip. 3 : 21). Dat betekent dat er dus een gelijkenis zal zijn tussen het verheerlijkt lichaam van de gelovigen én het lichaam van de opgestane Heere Jezus. Het derde verschil is dat tussen zwakheid en kracht. Dit aardse lichaam is volgens de Schrift een toonbeeld van zwakheid vergeleken met het opstandingslichaam dat uitblinkt in kracht! Daarmee is niet gezegd dat er geen mensen zijn die een oersterk lichaam hebben. Die zijn er, al zijn het er niet zovéél. Toch is ook de sterkste hier op aarde aan zwakheid onderworpen. Dat laatste woord wijst vooral in de richting van het weerloos zijn tegenover allerlei machten: De machten van ziekte en sterven, van zedelijk verval en rampspoed, maar ook de machten van het niet opgewassen zijn tegen het leven als zodanig en tegen de geestelijke strijd in het christenleven.... Al die zwakheden zijn voorgoed overwonnen als de almachtige God de lichamen opwekt in kracht. Het opstandingslichaam is dan ook een krachtig lichaam: Krachtig bereid en toegerust om God lief te hebben met geheel het hart en met geheel het verstand en met alle kracht!

Het opstandingslichaam is daartoe bereid door de Heilige Geest: Hij vervult en beheerst dat lichaam tot in de verste hoeken. Hij heeft het ook toebereid tot deze heerlijkheid door het gelijkvormig te maken aan het verheerlijkt opstandingslichaam van de Heere Jezus Christus!

Hiernamaals en hiernumaals

Als we het bovenstaande op ons laten inwerken, blijft toch zeker deze vraag over: Wat betekent dit alles nu voor de praktijk van ons leven? Het kan zijn dat we de indruk hebben dat de opstanding van ons lichaam in de vérre toekomst zal plaatsvinden en daarom toch eigenlijk maar ver van ons afstaat. Als dat zo is vergissen we ons: De grote morgen van de wederkomst en de opstanding van de doden is dichterbij dan wij denken! Bovendien: Er is een heel direct verband tussen ons leven “hier en nu” én de dag van de opstanding. Juist daarom is de vraag heel dringend: Wat betekenen deze gedachten over de opstanding - het hiernamaals - voor de praktijk van ons leven - het hiernumaals? Ik zou daaraan in het volgende artikel aandacht willen schenken.

(Wordt vervolgd).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen