De Zondag

Zondag. Wat een rijke dag. Het is ’s Heeren bijzondere gave aan ons. Aan Zijn kerk, maar ook aan de wereld. De wereld wordt bij alles betrokken, want bij de Heere is geen aanneming van de persoon. In Zijn Woord geeft de Heere aan dat Hij een Woord heeft voor de wereld. Een ieder wordt in Zijn Woord aangesproken.

Men wordt gewezen op wel en wee. Men wordt gewaarschuwd, opgewekt, aangespoord. De betekenis en zin van de zondag wordt ons duidelijk in Gods Woord. Vandaar dat de betekenis, het houden, het vieren van die dag niet door een mens is uitgedacht. Wie zich nu in het licht van Gods Woord bezint op de betekenis, de zin en het doel van die dag komt er achter dat de zondag een rijk geschenk van de Heere is. Een zegen voor hoofd en hart en niet te vergeten voor ons dagelijks leven. In de roes, de gang van het leven worden de gedachten gewijzigd. We kunnen mede door de zondag gesterkt worden om het leven weer in te gaan. Ik hoop, dat ook u weleens zegt: “als we toch geen zondag hadden”. Nu is het ons bekend, dat de eeuwen door een aanval gedaan wordt op de zondag. De zondag moet weg uit het leven, uit het gezinsleven. Althans de zondag zoals de Heere Die ons gegeven heeft. Voor velen is het reeds zo ver gekomen. Men leeft naar eigen zin. Men vult de zondag naar willekeur. Het strakke keurslijf is men gelukkig kwijt, zoals men zegt. De zondag is nu geen ballast meer, geen juk meer, maar een dag, waarop mert vrij is in zijn doen en laten. En op de ingeslagen weg gaan ouders met hun kinderen. Met vrees? Kun je denken. Het gaat zo goed. Men heeft nu het leven gevonden. En wat het einde van de weg is, daarover bekommert men zich niet. Men zal wel zien, of dood is dood. Je moet leven bij vandaag en niet denken aan morgen. Wie denkt aan morgen, komt in de zorgen. Wordt overspannen. En dat moet je voorkomen. Nu komen we allemaal met deze trieste werkelijkheid in aanraking. Ik heb er voor de kansel gehad, die nu belijdenis-loos, God-loos leven. Maar er is nog iets, wat onze aandacht niet mag ontgaan. In een blad las ik: “Nederland wordt in de jaren negentig betrokken in een spannende maar waarschijnlijk ook moordende concurrentieslag in het kader van de éénwording van Europa. De zondag wordt bedreigd door de economie, door geld en genotscultuur”. Die bedreiging is geen ongegronde vrees. Immers de zondag zal mee moeten gaan draaien in het bedrijfsleven. Voor de economie is dit van groot belang en niet te vergeten voor de groei en de concurrentiestrijd. Wil men in de toekomst nog mee kunnen doen, zal men zich moeten aanpassen. Die aanpassing is in zekere zin al begonnen. “Hoevelen wensen elkaar niet toe: ’een prettig weekend”. En is men zich bewust wat daarin uitgesproken wordt? Een erkenning, want zo is het ten diepste, dat de week niet eindigt zaterdagavond, maar zondagavond. Menige kalender, vele agenda’s beginnen ook niet meer met de zondag, maar met de maandag. Eeuwenlang heeft de opstanding van Jezus Christus uit de doden de agenda van Europa gestempeld. Men begon bij de zondag, met de zondag. Nu is de maandag de eerste dag der week. Dat is typerend voor de westerse samenleving. Deze komt ook door allerlei situaties almeer in de greep van de economie. In de greep van het geld. Het dreigende wegvallen van de zondag heeft daarom alles te maken met de geldverslavernij. Ja maar kan opgemerkt worden, wie niet in de handel, in het bedrijfsleven zit, kan makkelijk praten. Men heeft zijn wekelijks inkomen. Men is zich verzekerd van...”

Nu dient inderdaad daaraan gedacht te worden maar niet met het voorbijzien van hen, die in het bedrijfsleven staan, of behoren tot de zelfstandigen. Kunnen we voor hen niets doen, wat de dagelijkse gang betreft, echter, er kan wel zijn het gebed. Het gebed om standvastigheid. Het gebed om geloof in Gods voorzienigheid. De Heere van het verleden, weet ook af van het heden. En dat niet alleen. Hij kan het maken. En dat men ook doorziet de werking van de tijdgeest. Een nieuwe cultuur ontwikkelt zich. En die kunnen we noemen de moderne slavernij. Terecht las ik: “De slavenmeester is de god mammon, die ons modelleert en uniformeert naar zijn wensen, die alle neerkomen op geldcreatie. Het is een vruchtbaarheidsgod van de eerste orde, die niet zal rusten voordat we allemaal geloven, dat produceren en consumeren de allernoodzakelijkste bezigheid is op de aarde en dat alles daaraan ondergeschikt moet zijn. Die zal niet rusten totdat wij alleen onze dagen privé hebben gemaakt zodat er maatschappelijk geen enkel verzet meer is. Die niet rusten zal totdat wij allemaal verslaafd aan onze hebzucht van maandag tot zondag onze ziel en zaligheid zoeken in de internationale beursberichten”.

Meer dan ooit dienen we van Jezus’ woord doordrongen te zijn; “wat baat het een mens, zo hij de gehele wereld gewon en leed schade zijner ziel”. En dat woord komt niet alleen tot de producent, maar ook tot de consument. Niet alleen tot de verkoper, maar ook tot de koper. Men kan zijn ziel en zaligheid leggen in een bedrijf, in een winkel, maar ook in een huis, in een auto, in meubels, zelfs in kleding hoe verantwoord en degelijk ook. De wil van de Heere strekt zeer ver. Verder dan we doorgaans menen. Vandaar dat prediking van het volle Woord dringend nodig is. Ik hoop dat u dit onderstreept en u zich niet ergert aan een prediking, die hart en leven raakt. Öf te zwaar, of te oppervlakkig vindt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen