Het lied van de vreemdeling XI. Zijn Schuilplaats en Schild

Schuilplaats en Schild zijn twee onderscheiden dingen. Beide hebben echter een zelfde betekenis. Ze zijn tot bescherming, ze geven veiligheid.

Hoog in de bergen staat de blokhut. Die biedt, wanneer de wind gaat gieren en er noodweer losbarst, een onderkomen aan bergbeklimmers. De blokhut is een echte schuilplaats. Daarin is waarlijk veiligheid.

M.E.-ers, als zij een kraakpand moeten ontruimen, hebben een schild in de hand. Mochten er stenen gegooid worden dan geeft het schild beveiliging. Zonder dit kunnen stenen treffen en verwonden. Achter het schild is dus veiligheid.

De vreemdeling van Psalm 119 zingt ook in zijn lied van de Heere als Schuilplaats en Schild. Zo kan hij zingen, omdat de Heere Zichzelf als Schuilplaats en Schild heeft bekend gemaakt. Niet een Schuilplaats, niet een Schild temidden van vele anderen. Hij is de Schuilplaats en het Schild. Er is geen andere schuilplaats, er is geen ander schild. De Heere is de enige Schuilplaats, het enige Schild. Niets anders geeft bescherming, niets anders geeft veiligheid. Wie in de Schuilplaats des Allerhoogsten is gezeten, die zal vernachten tot in eeuwigheid. Wie achter de Heere als Schild is, die wordt door geen vijand neergeveld, die is eeuwig bewaard.

Dat de Heere Zich zo openbaart en zo is, is een wonder, een groot wonder. Hoe kan Hij zo zijn voor zondaars, voor mensen die Hem moed- en vrijwillig de rug hebben toegekeerd, die Hem op ‘t hoogst hebben misdaan? Dat wonder is slechts te verklaren vanuit Jezus Christus. God was voor Zijn Zoon geen Schuilplaats en geen Schild. Toen de golven op Hem kwamen aanrollen, riep Hij vanuit de nood omhoog, zocht Hij schuiling in de Schuilplaats, maar vond die niet.

Toen de pijlen van satan op Hem afkwamen, zocht Hij bescherming achter het Schild, maar er was geen Vaderlijke bewaring. Aan het kruis, op het kruis ging Hij tenonder in de vloed, werd Hij verbrijzeld.

Om Christus’ werk is God geworden Schuilplaats en Schild, en dat voor zondaren die het verdiend hebben, dat al Gods golven, Gods baren over hen heen zouden gaan, dat zij verbrijzeld en eeuwig tenonder zouden gaan. Daarom - is het geen wonder dat de Heere Zich openbaart als Schuilplaats, als Schild, als de Schuilplaats, als het Schild?

Neen - er staat niet dat Hij een schuilplaats en een schild heeft. Hij is dat Zelf in Christus Jezus. Zo maakt Hij Zich bekend.

Evenwel - het is ook een wonder, een groot wonder als een mens de toevlucht neemt tot die Schuilplaats en tot dat Schild, zoals we zijn, zijn op de vlucht voor God. Dat is in het paradijs begonnen. Adam en Eva op de vlucht voor God. Hier is de werkelijkheid in ons aller leven. We verbergen, we verstoppen ons voor God. Want o dat aanklagend geweten, dat geweten dat ons in staat van beschuldiging stelt. We willen geen schuld belijden voor God; daar zijn we vijand van. Bovendien -God kan rechtens vonnissen, en dat vonnis zal moeten zijn het doodvonnis. Daarom zoeken wij schuilplaatsen en schilden voor en tegenover God. O neen - dat doen we niet als Adam en Eva; onder, in wat struikgewas. Wij hebben onze moderne schuilplaatsen en schilden. We storten ons op het leven van ‘s morgensvroeg tot ‘s avondslaat. Ons werk en ons vermaak nemen ons geheel en al in beslag. Rust en bezinning - we haten ze. Zo drukken we eenvoudig God weg. God is er niet meer, en... we voelen ons veilig.

Of we grijpen wat godsdienstige theorieën of theologische leerstukken aan om ons veilig te wanen tegenover God. Zie - dat zijn zo de moderne manieren van het op de vlucht zijn voor God. Alsof we ooit de alomtegenwoordige, de alwetende en de alziende God kunnen ontvluchten. Alsof we ooit één moment voor die God verborgen zijn. alsof we ooit in onze schuilplaatsen en achter onze schilden veilig zijn!

O dat machtige wonder dat de vlucht toevlucht wordt! Dat afkeer inkeer en wederkeer wordt! Dat een mensenkind vlucht naar de enige Schuilplaats en naar het enige Schild! Dat is nu bekering, de ommekeer in het leven van een mens. Een zaak die zo indringend noodzakelijk is. Een zaak waartoe de Heere oproept: keert weder, gij mensenkinderen! Het is de oproep van de bewogen God. Want zonder Hem als Schuilplaats te hebben, zonder Hem als Schild te hebben dan komen we om. Dan zinken we weg in de vloed, dan worden we verbrijzeld.

De wederkeer is het wondere werk van de Heilige Geest. Hij doet wederkeren. Hij doet heen vluchten naar de Schuilplaats, Hij doet zoeken beschutting en bewaring achter het Schild. Hij doet beleven dat de Heere waarlijk Schuilplaats en Schild is. O wegvluchtende, u met al uw surrogaat schuilplaatsen en schilden, roep tot, smeek tot die Geest.

Die Geest doet beleven de veiligheid van de Schuilplaats en de bewaring achter het Schild. Die Geest leert zingen niet slechts van de Schuilplaats en van het Schild, maar van mijn Schuilplaats en van mijn Schild. O wat is dat rijk! Dan hebben we niet te vrezen. Dan is er veiligheid en bewaring. Eeuwig en altoos.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen