Opmerkelijk

Toen ik onlangs op een bezinningsdag van de Evangelische Hogeschool in Amersfoort, belegd over het medium televisie, gevraagd was om ons standpunt tegen televisiegebruik toe te lichten en te verdedigen, heb ik enkele opmerkelijke ervaringen gehad, die ik hier wil doorgeven.

a. Allereerst hebben de sprekers die me voorgingen, en die de televisie heel wat beter kennen dan ik, in hun betogen duidelijk gesteld dat nagenoeg alle televisieprogramma’s doortrokken zijn van een wereldse geest, waarbij niet alleen de Bijbelse normen genegeerd worden, maar ook al Gods geboden worden veracht en overtreden. Dit is niet alleen werelds, maar ook duivels. Zelfs de berichtgeving door het journaal is subjectief geselecteerd en ingekleurd door de samenstellers. Daarbij wordt het ernstige nieuws door luisteraars dikwijls verwerkt als amusement, want de massa zoekt nu eenmaal verstrooiing en amusement.

b. De plaats die de televisie in het gezinsgebeuren inneemt is meestal sterk overheersend. Men kijkt veel meer dan men wil weten en is men alleen, dan kijkt men ook slechter programma’s dan men wil weten. Het is een bron van twist als verschillende gezinsleden verschillende programma’s willen zien. Draagbare toestellen en video-apparatuur moeten hier uitkomst bieden. Voor veel mensen is de tv daarbij een gemakkelijke kinderoppas. Men zet de kinderen achter de tv en heeft er geen omkijken meer naar. Ze worden daarbij diepgaand beïnvloed, maar daar schijnt men zich niet zo om te bekommeren.

c. De mensen die een tv aanschaffen met als argument dat ze de programma’s van de EO (Evangelische Omroep) wilden zien, gebruikten, aldus nog steeds de mensen die het onderzoek verrichten, de EO als “schaamlapje”. Men praat de aanschaf hiermee goed, maar kijkt ondertussen naar nagenoeg alle programma’s. Het onderzoek heeft uitgewezen dat deze zogenaamde christenen geen ander kijkgedrag hebben dan de wereld...

d. Men haalt door de televisie de wereld in huis. Vroeger moest men het huis uit om naar de bioscoop te gaan. Nu krijgt men een scala van filmvoorstellingen in de huiskamer, samen met allerlei televisiespelen en andere ongerechtigheid. De wijze waarop men verslaafd is aan bepaalde programma’s of aan regisseurs of hoe de mensen die ervoor optreden ook mogen heten, is niets anders dan moderne afgoderij. De televisie is te karakteriseren als “een elektronisch huisaltaar”.

e. De televisie heeft niet alleen de moraal van ons volk verwoest, maar ook die van veel christenen. De opvattingen over allerlei zaken zijn ingrijpend gewijzigd. Was toneel vroeger in de gereformeerde zede verboden, de tv brengt niets anders in de huiskamer, zodat men het ouderwets vindt er zelfs maar over te praten of het wel geoorloofd is. De verslaving is in kerkelijke gezinnen soms zo groot, dat men geen huisbezoek wil als er bepaalde programma’s zijn, geen vergaderingen kan beleggen op bepaalde avonden, etc.. Men vertelde mij wel, dat het gebeurde dat men de tv niet wilde afzetten tijdens een huisbezoek!

f. Men heeft ons aangeraden - met name de gereformeerde gemeenten en andere gemeenschappen waar de tv niet ingeburgerd is - nooit tot aanschaf over te gaan, daar ze een stortvloed van zonden met zich meebrengt.

Tot zo ver enige informatie van de ander inleiders op die studiedag, drs. van Velzen en drs. Knevel.

In mijn reactie heb ik hun een tweeslachtige houding verweten, daar zij zelf hun tv nog niet opgeruimd hadden, wat ze mij toegaven. Men ziet de vloedgolf komen en weet geen beter middel dan zwemmen te leren of zelfs zwemleraar te worden. Beter is het de dijken op te hogen, ook al zou men dan minder ver kunnen zien. Hoe kan men het met afgoderij op een akkoordje gooien? Er zijn beter bruikbare en minder schadelijke middelen om kennis te vergaderen dan dit medium dat zozeer in handen van de duivel. Kankerverwekkende stoffen weert men angstvallig uit voedingsmiddelen, maar dat de geest vergiftigd wordt door allerlei zondige gedachten en voorstellingen schijnt men niet erg te vinden. Men is banger voor de tijdelijke dood dan voor de eeuwige dood! Men geeft toe, dat het argument “ik ben de baas van de knop” huichelachtig is en dat we niet moeten denken dat zo’n knop een goede baas krijgt en zou men dan toch moeten blijven flirten met de duivel? Hoe kan men bidden: “Leid mij niet in verzoeking, maar verlos mij van de boze”, als men een tv in huis duldt? Ik hoop in ander verband binnenkort, zo de Heere wil en we leven, meer van het gesprokene te publiceren, ter bestrijding van de televisie in onze huiskamers. Ze mag er niet komen en waar ze is, moet ze weg. Opmerkelijk mag het heten, dat we in de strijd tegen de televisie hulp krijgen van mensen die de kracht (nog) niet hebben om zelf met dit kwaad te breken. Kracht om met de zonde te breken krijgen we evenwel niet van mensen, maar van God. Geve de Heere een opwekking waarbij de televisie, als middel dat de duivel gebruikt heeft om ons volk te ontkerstenen, massaal vernietigd wordt!

N.B. Het bovenstaande is overgenomen uit de kerkbode der Gereformeerde Gemeenten te Rotterdam en omstreken van 14 december 1991,42e jaargang nr. 8. Het is geschreven door ds. CJ. Meeuse.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen