Meditatie

Goede Vrijdag: een zwarte dag in het levensboek der mensheid.

Immers, op die dag hebben zondaren, vrome en goddeloze zondaren, kerkelijke en onkerkelijke zondaren samengespannen om God te doden. God heeft, met alle eerbied gezegd, heel Zijn Goddelijke liefdehart uitgesproken door de mond van de Heere Jezus, en nu gaat de mens de mond van Jezus snoeren in de dood en Zijn armen, die Hij zo ontfermend naar de mens had uitgestrekt vastnagelen aan een kruisbalk. Daar hangt Jezus, Die naar deze aarde was gekomen om te zoeken en zalig te maken wat verloren was. Hij voelt de razernij van de haat opsteigeren tegen het kruis, tegen Zijn liefdehart. En wanneer Hij Zich dan wil terugtrekken op Zijn eeuwige Vader, dan blijkt ook die weg afgesneden. Ook van Gods kant komen de stormen van oordeel en vloek. Ook de Vader stoot Zijn Zoon, Zijn Eniggeborene weg, laat Hem vallen in de absolute verlatenheid.

Daar hangt Jezus als een stootblok, waartegen alles opbotst.... verlaten, verscheurd, eindeloos eenzaam, in helse verlatenheid.

Maar Jezus hangt daar niet alleen als stootblok. Hij hangt voor de hemel, voor de God van de hemel als een zwaar, ondoordringbaar voorhangsel! Het is geen wonder dat de zon wordt verduisterd en dat God zijn aangezicht voor Hem verbergt! Hij is immers zonde voor ons gemaakt! Tot zonde gemaakt, tot een vloek geworden! Hij, met Zijn reine ziel, ziet op Golgotha niet alleen de zonde tegen Zich aanstormen, maar Hij weet het en doorleeft het in volle, vreselijke werkelijkheid: vandaag is alle zonde en schuld en vloek op Mij geworpen. Hij, Die het kon vragen en het gevraagd heeft: “wie overtuigt Mij van zonde?” Hij weet het en doorleeft het: Ik ben het gordijn, het voorhangsel van de zonde, dat tussen God en de wereld hangt, en iedereen keert zich tegen Mij als tegen het voorhangsel van schuld!

God en mens spreken het oordeel uit en voeren het vonnis uit: Deze is des doods schuldig!

Maar nu dan het wonder, nu dan het evangelie van de Goede Vrijdag!

Jezus, met Zijn Middelaarsgeloof door de diepten van helse verlatenheid heengeworsteld, maar zo betalend wat Hij niet geroofd had: Jezus sterft! Hij geeft Zijn lichaam, Zijn vlees over in de dood!

Gods hand scheurt Jezus’ lichaam, dat als een voorhangsel voor de hemel hing, weg: de schuld is betaald, de vloek is gedragen, God is bevredigd en verzoend!

Door Jezus’ sterven is een nieuwe, altijd open weg naar Gods Vaderhart ingewijd.

Die weg is vers, nieuw, open, altijd open!

Die weg is levend! Een levende weg! Zoals een lopende trap, een roltrap ons naar boven draagt, zo draagt Jezus zondaren, die zichzelf Gods vloek waardig leerden keuren, op Gods Vaderhart aan.

Er zijn mensen, die erg bang zijn voor een roltrap. En doorgaans is er dan nog wel een andere trap, waarlangs ze zelf naar boven kunnen klimmen. Maar als zo’n trap er dan niet blijkt te zijn.....

Welk een genade, wanneer wij verlangen, een onuitroeibaar verlangen kregen naar Boven, naar God. Mijn ziel dorst naar God, naar de levende God! Maar hoe kom ik boven? Waar is de trap? Waar is de weg?

Welk een genade als alle gewaande wegen doodlopende wegen blijken te zijn. Welk een genade, wanneer de Heilige Geest ons oog dan opent voor die verse en levende Weg, die Jezus heeft gebaand, die Jezus Zelf is: Ik ben de Weg!

Weet u dan nog een andere weg? Een andere, een betere, een veiliger weg, dan de verse en levende weg, welke Jezus ons ingewijd heeft door het voorhangsel, dat is door Zijn vlees?

Welk een genade om te moeten en te mogen belijden: al waar ik op wou leunen, bezweek en viel....

Ai, Heere Jezus, laat mij op U steunen, met heel mijn ziel!

Zalig, wanneer alleen nog voor ons verlangend hart overblijft die verse weg. Vers, nieuw, altijd nieuw en altijd open. Die levende weg, die lopende weg.

U bent bang vooreen roltrap? Maar dan toch niet voor Deze? Die levende weg is zo vast, zo vertrouwd, zo veilig, zo zeker naar Boven voerend!

Zalig, om door de Heilige Geest overreed, in het geloof gebruik te mogen maken van deze verse en levende Weg. Om, alles loslatend, ons door die levende Weg naar Boven te laten dragen. Te laten dragen!

Nu kan ik Goede Vrijdag verstaan. Goede Vrijdag: zwarte dag in mijn leven: mijn zonde, mijn zonde!

Goede Vrijdag: dag van de wondere troost en van een open hemel!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen