Voor de jeugd (8)

Beste jongelui!

We hebben gehoord dat de Joden geen gemeenschap met de Samaritanen hielden. Wederkerig was dat ook zo: De Samaritanen hielden geen gemeenschap met de Joden. De Samaritaanse vrouw was het daarom ook niet van plan. Zij wilde geen gemeenschap met de Joden hebben. Zij wilde het ook niet met Jezus hebben. Dat laatste is wel het ergste wat zich denken laat. Op zich is dat natuurlijk een verschrikkelijke zaak, geen gemeenschap met Jezus hebben. Doch dat is niet alleen het geval met deze vrouw, dat is het geval met elk mens van nature. Niemand wil gemeenschap met Jezus hebben. Elk mens is een vijand van God en van Zijn zoon Jezus Christus. Niet alleen de buitenlanders, maar ook de Nederlanders, ja ook elk kerkmens. Dat geldt dus ook van al mijn lezers. Ieder die eerlijk is, zal dit moeten bekennen, hoewel dit wel een heel moeilijke zaak blijkt te zijn. Want als je dit eerlijk zegt, dat elk mens een vijand is van God en Zijn Zoon, dat is een vijand van zijn eigen zaligheid, dan wordt dit echt zo maar niet aangenomen. En als men het aanneemt, dan kan dat op een zodanige luchthartige manier geschieden, dat men in werkelijkheid het toch niet gelooft.

Dat houdt in, dat als het zaligworden van de zijde van de mens moest komen, dan zou het nooit komen. Of het zou niet waar moeten zijn, wat er in de Bijbel staat, dat er niemand is die God zoekt, ook niet tot één toe. Daar moet een mens aan ontdekt worden. En als dit geschiedt, dan gaat men het tot zijn schande van harte belijden, dat hij een afkerig mens is, die in zijn dwaasheid de dood boven het leven verkiest en de hel boven de hemel. Het zalig worden is een zaak die van a tot z van één kant komt, dat is van Gods kant.

Als de vrouw op een ongepaste wijze Jezus van antwoord heeft gediend, zou het te begrijpen geweest zijn, indien van de kant van Jezus er geen woord meer gezegd zou zijn. Doch Jezus wist dat deze vrouw een “gege-vene” van de Vader was. Hij moest door Samaria gaan, om deze vrouw toe te brengen tot de gemeente die zal zalig worden. Dat wist die vrouw op dat moment nog niet. Dat was voor haar nog een verborgenheid, gelijk dit voor elk mens een verborgenheid is, zo lang hij nog leeft voor eigen rekening. Doch ten deze geldt dat de verborgen dingen zijn voor de HEERE onzen God, doch de geopenbaarde dingen zijn voor ons en voor onze kinderen. Vergeet dat niet.

Jezus geeft die vrouw een antwoord. Geen afstotend antwoord. Geen afwijzend antwoord. Doch een antwoord dat vol “evangelie” is. Doch dat werd door die vrouw ook niet verstaan. Jezus wist dat. Hij weet alle dingen. Daar zou die vrouw wel achter komen. En een ieder die werkelijk met Jezus in aanraking komt, komt er achter dat Hij alles weet.

Hij zegt tegen haar: Indien gij de Gave Gods kendet..... Hij noemt Zichzelf hier de “Gave Gods”. Dat zijn echt wel twee woorden waar even aan gedacht moet worden. Want we leven momenteel in de adventstijd. Dat zijn de weken die aan het Kerstfeest vooraf gaan. Men wordt dan voorbereid op de herdenking van de komst van de Heere Jezus Christus in het vlees. God heeft Hem gegeven. Hij heeft Zijn eniggeboren Zoon gegeven. Gegeven aan een wereld verloren in schuld. Gegeven voor mensen die vijanden van God zijn. Laten we eerlijk wezen: gaven geven wij bij voorbaat niet aan vijanden. Gaven geven wij aan vrienden. Hoe groter vriend, hoe groter de gave is. Doch nu geeft God de grootste Gave aan vijanden. Een Gave zó groot, dat het in woorden niet uit te drukken is. Paulus heeft daarom niet voor niets gezegd: Gode zij dank voor Zijn onuitsprekelijke Gave. Hij zei dit niet vóór zijn bekering. Want toen verstond hij er ook niets van, al was hij nog zo godsdienstig. Doch toen hij de Heere Jezus had leren kennen, zeide hij: Gode zij dank...... Doch zo ver was deze vrouw nog niet. Zij kende de Gave Gods nog niet. Jezus wist dat, getuige het antwoord dat Hij haar gaf. De grote vraag is, en die kan ik moeilijk achterwege laten: Kennen wij de Gave Gods? We leven in een tijd dat er veel gaven gegeven worden. Ieder weet wel hoe dat gaat. Gaven van natuurlijke aard. Iedereen wil ze wel ontvangen. Iedereen is er blij mee als hij met de Kerst wat krijgt. Kerstgeschenken worden dat genoemd. Doch dat ene nodige “de Gave Gods”, daar hoor je niet zoveel van. O zeker, we gaan wel naar de kerk. En de dominee preekt daar ook wel over. Doch is men met de “onuitsprekelijke Gave” nu ook echt blij? Dat is een vraag die een ieder zichzelf toch wel eerlijk dient te stellen: Ben ik daar nu echt blij mee? Met deze “Gave Gods”? Weet je wie daar blij mee zijn? Dat zijn mensen die door God aan hun verlorenheid zijn ontdekt. Want die zijn er achter gekomen, dat ze goed uit Gods handen zijn voortgekomen en dat ze diep gevallen zijn. Dat ze van vrienden, vijanden geworden zijn. Het zijn mensen die geen “gaven” hebben verdiend. Wat zij hebben verdiend is niets anders dan de dood. Want het is voor hen “waar” geworden: De ziel, die zondigt, die moet sterven. Men heeft niets anders dan de eeuwige dood verdiend. Die zou God hen moeten “geven”. Voor zulke mensen heeft God nu Zijn Zoon gegeven. Opdat hij voor hen lijden zou en sterven. Opdat Hij voor hen de straf dragen zou, die zij eeuwig zouden moeten ondergaan. Ieder die doordenkt, kan dit niet begrijpen. Dat is nu de LIEFDE van God. Alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn Eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een iegelijk die in Hem gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe. Het lijkt mij in de adventsweken een zeer nuttige bezigheid. Of ontbreekt je daartoe de lust? Helaas moet dit van de meesten gezegd worden. Daar zullen wel uitzonderingen op de regel zijn, gelukkig. Maar de ervaring leert mij, dat men ook daar zelfs geen lust in heeft. Hoe ongelukkig is toch een mens van nature! Jongelui, ga aan deze dingen niet voorbij. Want het is de waarheid. En je moet waar worden, wil je de Gave Gods leren kennen.

De Samaritaanse vrouw kende Hem niet. Ze wist niet “Wie” het was, Die tot haar sprak. Zij was geheel onwetend. Dat is weer zo’n trek die het leven van elk mens kenmerkt.

Onwetendheid is de oorzaak van de verlorenheid. Mijn volk, zegt de HEERE, gaat verloren omdat het zonder kennis is. Onkunde! Dat is het vreselijke gevolg van de val. De mens is met “kennis” geschapen. Doch door de val is hij geheel onkundig geworden. En hij leeft zonder begeerte om kennis te verkrijgen, aangaande die dingen die ter zaligheid van node zijn.

“Wie is Hij”? Dat is Hij, die niemand nodig heeft. Hij die aan Zichzelf eeuwig genoeg heeft. Het is Hij, Die met de Vader en de Heilige Geest Zelf God is. Het is Hij, die gezegd heeft: Die Mij gezien heeft, heeft de Vader gezien, want Ik en de Vader zijn één. En die gaat nu spreken met deze Samaritaanse vrouw, die helemaal geen gemeenschap met Hem begeert. Hij is nog Dezelfde! Hij spreekt nog met zondaren. Met mij, met jullie. Hij doet het door middel van Zijn Woord, de prediking, door middel ook van ons blad. Is dat geen wonder?

God laat ons vanuit Zijn Woord weten - dat is geopenbaard - dat Hij geen lust heeft in de dood van een zondaar. Maar dat Hij daarin lust heeft, dat die zondaar zich bekere en leve. Eeuwig leve! Daarom heeft Hij Zijn Zoon gegeven, Die Zelf ook gekomen is, met gaven tot der mensen troost, opdat zelfs het wederhorig kroost, altijd bij Hem zou wonen. Dat zijn mensen die geen gemeenschap met Hem begeren. Daar begeert hij nu mee in gemeenschap te leven.

Ik ga nu weer eindigen, om D.V. de volgende keer de geschiedenis van deze vrouw te vervolgen, in de hoop dat het jullie belangstelling heeft en houdt.

Jullie aller vriend,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen