Apart genomen

Ze hebben een zwaar gehandicapte man tot Jezus gebracht. Hij is doof, afgesloten van de wereld rondom hem heen. Hij hoort geen enkel geluid. Het getjilp van de vogels niet; de stemmen van spelende kinderen niet; het zingen van Gods volk niet. Hij hoort niets. En daarbij kan hij alleen maar erg moeilijk spreken. Door zijn doofheid kan hij zijn eigen stem niet horen. Hij kan dus niet horen of hij de woorden goed uitspreekt. Vandaar dat hij erg onverstaanbaar is. Misschien dat de mensen in zijn naaste omgeving hem nog een beetje kunnen verstaan, maar vreemden kunnen dat zeker niet. Hij spreekt met een dikke tong, zoals er eigenlijk staat.

Die dubbele handicap heeft zijn leven erg moeilijk gemaakt. Hij hoort niets. En als hij wat zeggen wil, dan weet hij wel wat, maar hij kan zich niet verstaanbaar maken. Hoe vaak heeft hem dat niet gefrustreerd? En wie zal zeggen hoe vaak kwajongens - en misschien ook nog wel ouderen - hem uitgelachen hebben als hij zijn ongearticuleerde klanken uitbracht?

Er was niets dat de medische wereld voor hem doen kon. Wat hij ook geprobeerd heeft, het werd steeds weer een teleurstelling. Een hopeloos geval! Maar nu heeft hij van Jezus gehoord. En zijn vrienden ook.

Jezus is op dit ogenblik in Dekapolis, aan de oostelijke kant van de zee van Galilea. Het is een gebied met een gemengde bevolking. Er wonen wel Joden, maar er wonen daar ook heel wat heidenen. Maar ook daar is het gerucht van Jezus doorgedrongen. Hoe het daar kwam? Dat kon wel eens zijn door die man, die in diezelfde streek van een heel legioen duivelen verlost was en die van de Heere Jezus de opdracht had gekregen om overal te vertellen wat grote dingen God aan hem gedaan had. Zodoende is ook in Dekapolis bekend geworden wie Jezus van Nazareth is.

Van Hem heeft ook deze doofstomme “gehoord”. En in overleg met zijn vrienden wordt hij nu tot Jezus gebracht. Er is een hele schare rondom Jezus vergaderd, want kennelijk hebben heel wat mensen uit die streek belangstelling voor Hem. En temidden van al die mensen doen de vrienden of familieleden van de gehandicapte aan Jezus het verzoek dat Hij hem de handen zal willen opleggen om hem te genezen. Zodoende zijn ze toch op het juiste adres gekomen. Als er een is die wat voor deze man doen kan, dan is het Jezus. Ja, wat een zegen is het als een mens op het juiste adres mag komen. Wat een zegen als we met onze geestelijke kwaal op het juiste adres mogen komen, namelijk bij de Heere. Wat lopen we vaak naar kwakzalvers of wat proberen we vaak onze eigen dokter te zijn. Maar we schieten er niets mee op. We moeten bij de Heere terecht komen. Daar en daar alleen kunnen we redding vinden.

Hoe gaat het dan? Doet Jezus wat men Hem vraagt? Legt hij de doofstomme de handen op om hem zo zijn gehoor te hergeven en de macht over zijn tong? Nee, in dit opzicht voldoet Hij niet aan hun verzoek. Dat ze Jezus kwamen vragen genezing te geven, was goed. Maar dat ze meenden dat ze Hem daarbij moesten vertellen hoe Hij dat doen moet, is verkeerd. Jezus laat Zich door ons mensen niet voorschrijven hoe het gaan moet. Als Hij helpt, doet Hij dat op Zijn eigen manier. Hij besluit ook over de wijze van de genezing. Hij is immers degene die in alle dingen soeverein handelt...

Wat doet Hij dan? Het eerste is: Hij neemt hem apart. Op de een of andere manier heeft Hij de gehandicapte beduid dat hij met Hem mee moet komen. Of Hij hem gewenkt heeft of hem misschien bij de arm genomen heeft en hem zo meegetrokken heeft, weet ik niet. Maar het is de man duidelijk geworden, dat Jezus hem apart wil hebben. Hij haalt hem uit de schare en daar, terzijde, onder een boom of achter een rotsblok heeft deze man dan een privé ontmoeting met de Heiland.

Ja, de Heere gaat aan het verzoek voldoen. Hij gaat deze man genezen. Maar Hij doet dat op Zijn eigen manier. En Hij doet dat onder vier ogen, privé. Niet midden onder de mensen, maar afgezonderd. Het is immers een zaak tussen Jezus en deze man? Het is een persoonlijke zaak.

Ligt hier niet een stuk onderwijs in? Zo doet de Heere immers ook als Hij een zondaar zalig maakt. Zeker, we kunnen temidden van vele anderen zitten, bijvoorbeeld onder de prediking. Maar als de Heere tot ons persoonlijk gaat spreken, dan haalt Hij ons als het ware uit de schare. Dan neemt Hij ons onder vier ogen. Als Hij wat gaat doen aan onze geestelijke doofheid, die ons zo ongeschikt gemaakt heeft voor de dienst des Heeren en als Hij iets gaat doen aan onze dikke tong, die totaal onbekwaam is om de lof des Heeren te verkondigen, dan doet Hij dat onder vier ogen. Daar komt de binnenkamer bij te pas. Dat wordt beleefd als een persoonlijke zaak.

Dan wordt beleefd, dat we niet samen met anderen zalig kunnen worden. Dan wordt zalig worden net zo persoonlijk als geboren worden en sterven. Dan sta ik alleen voor God. Dan krijg ik persoonlijk werkzaamheden met Hem. Dan spreekt Hij tot mij. Zo wordt dat beleefd. En dat weet ieder, die het te beurt viel.

Hebben we Zijn hand al zien werken? Zijn wij Hem al gevolgd naar een plaatsje in de stilte, in de eenzaamheid, waar Hij met ons apart wil zijn en waar we ondervinden mogen dat Hij ons genadig is? Daar, afgezonderd van de mensen, wordt geleerd: Milde handen, vriendelijke ogen zijn bij U van eeuwigheid.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen