DE ONSCHULDIGE SCHULDIGE!

Hoe duidelijk is in de lijdensgeschiedenis van de Heere Jezus komen vast te staan en hoe nadrukkelijk is het uitgesproken dat de Zaligmaker van zondaren onschuldig ter dood veroordeeld is. Als een onschuldig, onbevlekt, onstraffelijk Lam is Hij ter slachting geleid. Jezus Zelf kon het zo vrijmoedig vragen: “Wie van u overtuigt Mij van zonde?” Wat heeft Kajafas en het Sanhedrin er een moeite mee gehad om tot het uitspreken van het doodvonnis te komen, hoewel dat vonnis al van tevoren vaststond. Zelfs Judas heeft Jezus lof moeten toebereiden, toen hij het in zijn wanhoop uitriep: “ik heb verraden onschuldig Bloed!” De vrouw van stadhouder Pilatus laat haar man waarschuwen: “heb toch niet te doen met deze Rechtvaardige, want ik heb heden in de droom veel geleden om Zijnentwil.”

En Pilatus zelf heeft het bij herhaling uitgesproken: “Ik vind geen schuld in deze Mens!” Pilatus, de vertegenwoordiger van het hoogste gezag, de handhaver van recht en gerechtigheid, kan onmogelijk tot een andere uitspraak komen: Jezus is onschuldig! Maar als de situatie voor de stadhouder alsmaar moeilijker wordt, als er oproer dreigt en ook zijn eigen positie als stadhouder, als gunsteling van de keizer gevaar loopt, geeft hij deze Onschuldige toch over aan de haat van het volk en daarmee aan de kruisdood. Wel legt hij alle gevolgen van deze gerechtelijke moord op het volk door zelf zijn handen in onschuld te wassen.

Hij nam water en wies de handen voor de schare, zeggende: “Ik ben onschuldig aan het bloed van deze Rechtvaardige; gijlieden moogt toezien.”

Pilatus wast zijn handen in onschuld. En hij volgt daarbij een echt-Joods gebruik. U kunt het lezen in Deuteronomium 21. Wanneer iemand vermoord werd gevonden en de dader was niet te ontdekken, dan moesten de oudsten van de dichtstbijgelegen stad een jonge koe slachten. En daarna moesten ze hun handen wassen boven dat dode dier om daarmee te betuigen, dat zij en hun stad onschuldig waren aan het gepleegde misdrijf.

Welnu, ook Pilatus wast zijn handen in onschuld. Maar het zal hem niet gelukken om zijn handen schoon te wassen. Het bloed van deze Onschuldige wil er niet af. Deze man die het recht zo goed kent, buigt het willens en wetens en staat in de geschiedenis voor altijd gebrandmerkt als een valse rechter.

Maar één ding is door hem boven alle twijfel vastgesteld: de onschuld van Jezus! Het hoogste wereldlijk gezag heeft dit openlijk en duidelijk uitgesproken! Maar in dat licht krijgt het antwoord uit de Heid. Catechismus zijn volle, rijke klank en inhoud: “Hij (Christus) heeft onder de rechter Pontius Pilatus geleden, opdat Hij, onschuldig onder de wereldlijke rechter veroordeeld zijnde, ons daarmee van het strenge oordeel Gods, dat over ons gaan zou, bevrijdde.”

Jezus: de Onschuldige! O, als Hij het eens niet was geweest.... Hij zou geen Zaligmaker kunnen zijn! Maar, Gode zij eeuwig dank! Hij is de Onschuldige. Zulk een Hogepriester betaamt ons!

Jezus: de Onschuldige! En toch ook: Jezus, de Schuldige! Als de Plaatsbekleder. Als Borg, Die gaat betalen wat Hij niet geroofd had, maar wat wij geroofd hebben. Jezus, de Onschuldige! Maar voor God toch: de Schuldige! Want Hij is tot zonde gemaakt. Tot een vloek geworden.

Nu komt het strenge oordeel Gods, dat over ons gaan moest, dat wij duizendmaal verdiend hebben, op Hem! Jezus, de Schuldige! Tegen al Gods geboden zwaarlijk gezondigd, geen ervan gehouden, tot alle boosheid geneigd. Nee, het kan toch niet? Er is geen bedrog in Zijn mond gevonden. Als Hij gescholden werd, schold Hij niet weder. Hij ging het land door, goed-doende. Alleen maar goeddoende! En toch voor God: de Schuldige.

O God, hoe hebt Gij zo kunnen handelen met Uw geliefde Zoon? Met Uw Eniggeborene?

Heere Jezus, hoe hebt Gij deze weg kunnen, willen gaan?

Vrije liefde, die alleen van Gods kant kwam. Alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft.....

Eeuwige liefde, onpeilbare liefde van de Zoon. Alzo Hij de Zijnen heeft liefgehad, zo heeft Hij ze liefgehad tot het einde, tot in de helse verlatenheid toe.

Lezers, mediteer door, almaar door, over dit wonder van Gods mateloze liefde. Wat moet het toch zijn, om deze liefde te verachten. Om dit onschuldige schuldige Lam te verwerpen in trotse zelfhandhaving!

Er is een volk, dat in verwondering en aanbidding stamelt: Hierin is de liefde, niet dat wij God liefgehad hebben, maar dat Hij ons heeft liefgehad en Zijn Zoon gezonden heeft tot een verzoening voor onze zonde!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen