Een en duizend

’t Gaat hier niet om duizend-en-één. ’t Is hier geen verzonnen verhaal, geen droom, geen sprookje, maar volle werkelijkheid. Bovendien - ’t zijn hier geen nacht en nachten, maar dag en dagen. We hebben hier ook niet te maken met een climax, maar met een tegenstelling: één tegenover duizend, één dag tegenover duizend dagen. Eén dag beter dan duizend dagen. Als wij het voor het kiezen hebben dan is de keus snel gemaakt. Natuurlijk kiezen we de duizend en niet de ene. Zo is het toch als iemand voor ons zou staan met in de ene hand een gulden en in de andere duizend gulden? Of als de baas vraagt: wil je één dag met vakantie of duizend? Duizend dat zijn nota bene zowat drie jaren! Je zou toch geen verstand hebben wanneer je één kiest...!

Nu daarom verbazen we ons over de psalmdichter, ’t Gaat hier om geestelijke dingen en die gaan altoos ons verstand te boven. Omdat ze van bovenaf gewerkt zijn en niet van benedenuit opkomen. Die dingen zijn voor de natuurlijke, de vleselijke mens niet te snappen. Ze zijn hem een dwaasheid. Hij haalt zijn schouders erover op. Zelfs kan de spot opkomen. Doch de geestelijke mens, dat is hij die uit God geboren is, zegt: ik begrijp de dichter helemaal, zo is het, zo is ook mijn beleving.

Welk een beleving voor de Oudtestamentische psalmdichter! Hij is gekomen in de voorhoven van God. God, de God van Israel woonde in het heilige der heiligen. Wel verborgen achter de voorhang. Maar toch - Hij was er. Bij de altaren, ’t Kon ook op geen andere wijze. Hij woonde bij de altaren, die Hij Zelf gegeven had. De dichter is in de voorhof. Daar heeft hij de gemeenschap met God geproefd en gesmaakt, met God de Bron van vreugd. De breuk werd daar genezen en de paradijssfeer hersteld. Hier weidde zijn ziel met een verwonderend oog. Wat een rijkdom: nabij God te zijn, God weer terug te hebben, de vrede te smaken die alle verstand te boven gaat. God en Zijn schepsel weer samen. Wat een verrukking, wat een blijdschap!

De voorhoven zijn er niet meer. Omdat de tempel er niet meer is. Zou die er nog wel zijn, gewis - de dichter zou zijn zang allang gestaakt hebben. Waarom? Omdat het Goede Vrijdag is geweest. Omdat het Lam is geslacht. De altaren van het Oude Testament zijn vervuld. Van het middelste kruis op Golgotha heeft geklonken: “het is volbracht”. Toen is de scheur gekomen in de voorhang van de tempel. God is heengegaan, ’t Is geworden een tempel zonder God. Waar is God nu? Hij is daar waar Hij aanbeden wordt in geest en in waarheid. Dat kan dus in het ziekenhuis, in uw woning of waar dan ook. Vooral hebben we te denken aan de kerk. Waar twee of drie in Mijn Naam bijeen zijn daar ben Ik in het midden. Van de kerk kunnen en mogen we zeggen: hier woont Hij Zelf, hier wordt Zijn heil verkregen, en het leven tot in eeuwigheid. Tenminste als daar alleen centraal staat Jezus Christus en Die gekruist. De verzoening door Zijn voldoening. De genadeboodschap gericht aan arme zondaars, aan hen die Gods wet hebben overtreden, die een schuld hebben die door niets van hen te vereffenen is. Een boodschap tot hen die naar Gods recht de eeuwige dood verdiend hebben. Dus niet slechts duizend dagen elders, maar eeuwig elders, eeuwig in de rampzaligheid.

O wat kan God het wonderlijk maken in Zijn huis, onder de Woord - verkondiging, aan de Tafel des Heeren. Onder een geopende hemel. God nabijgekomen in Christus Jezus. Geen toornend Rechter meer, maar een ontfermend Vader. Hoe volkomen is toch het werk van Jezus Christus! In Hem, door Hem God weer terug. God Die Zijn volle gunst betoont. Wat een genade, wat een rijkdom, wat een feest. De Heere Die grote dingen aan mij heeft gedaan!

Hoe is het nu met u? Wordt dit ook uw beleving? Er is in het kerkelijk leven zoveel verstarring. Een kerkdienst kan zo koud en kil zijn. Het wezenlijke van de eredienst wordt niet beleefd. Men hijgt niet naar de ontmoeting met God. Men zit er te zitten. Soms werpt men een blik op het horloge met de gedachten: is het nu nog niet afgelopen? Misschien vindt u vijf kwartier of een uur meer dan voldoende. Misschien bent u voor allerlei vernieuwingen om het wat aantrekkelijker te maken. Misschien houdt u het bij één kerkdienst op de zondag. Dat acht u wel genoeg. Och wat is het erg dat u de dichter niet kunt naspreken: één dag in Uw huis is beter dan duizend elders. U hebt toch ook een onsterfelijke ziel, een ziel die voor de eeuwigheid is geschapen. En het eind-gericht is al zo heel dichtbij! Buig dan toch de knieën en smeek en roep om de genade die er is in Christus Jezus.

U weet niet of u bekeerd bent? Zo moeilijk is dat niet. Ieder die bekeerd is, hoe klein hij zij of groot, spreekt de psalmdichter na: één dag in Uw huis is beter dan duizend elders. Daar in Zijn huis heeft de ontmoeting plaats van de Heere en Zijn volk en van Zijn volk en de Heere. Dan kan het zijn dat het amen van de prediking als een verrassing komt en dat u denkt of zegt: prediker, was nog maar doorgegaan, want het was mij goed in Gods huis.

Hier vaak nog weer: och werd ik derwaarts weergeleid. Doch straks niet meer een dag, maar eeuwig en altoos. Dan vallen de duizend elders voorgoed weg.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen