God geen onbewogen maar bewogen God

Het zijn slechts vijf woorden, maar het wonder daarin is zo groot, dat geen mond het kan uitspreken en geen pen kan beschrijven. U hebt toch geleerd dat de Heere, de God van de Bijbel, onveranderlijk is? U hebt al de tekst bij de hand om dat aan te tonen: “Ik, de Heere, wordt niet veranderd, daarom zijt gij, o kinderen Jakobs niet verteerd”. En ’t is maar gelukkig dat de Heere Zich zo heeft bekendgemaakt en zo is. Daarom wordt er een volk zalig. Och dat volk kan zo veranderen. De ene dag: Heere, ik zal u hartelijk beminnen; de andere dag: ronddolen als een schaap dat onbedacht zijn herder heeft verloren. Maar op grond van Gods onveranderlijkheid kan dat volk zingen: ik zal niet sterven, maar leven. Want de onveranderlijkheid van de Heere zegt dat Zijn trouw tot in eeuwigheid is, en dat Zijn liefde van eeuwigheid tot in eeuwigheid is.

Maken die vijf woorden nu een eind aan Gods onveranderlijkheid? Het lijkt erop dat God gelijk is aan ons mensen. Hoe kunnen wij zeggen en niet doen. Wat zijn wij veranderlijk. Is de Heere nu ook zo?

Jona heeft Nivevé het oordeel moeten aanzeggen: nog veertig dagen dan zal Nivevé worden omgekeerd. Jona bracht slechts prediking van het komende gericht. Er was geen kruimeltje Evangelie bij. Heb nu geen kritiek op Jona. Want hij preekte slechts zoals God het hem had voorgezegd. Zo behoort het bij elke dienaar des Woords. Alleen maar nazeggen van wat God heeft voorgezegd. Die gerichtsprediking had wel effect. Want de koning van Nivevé en al zijn onderdanen geloofden aan God. Neen - ze gingen geen vraagtekens plaatsen achter die prediking. Zou het wel zo? Wie bewijst dat het komt? Alles is toch zoals gisteren en eergisteren? Ze geloofden dat het oordeel zou komen. Nog meer. Ze vielen ook het recht van het oordeel toe. Dat is wat! Een mens wil zo gaarne onder dat recht vandaan. Er was echter geen mens in Nivevé die het recht van het oordeel betwistte. Toen kwam er die proclamatie van de koning: mens en dier moet zich met zakken bekleden en vasten, en een ieder bekere zich van zijn boze weg, wie weet, God mocht Zich wenden en berouw hebben....

Wij, kerkmensen, zeggen: o koning, alles is tevergeefs, want onze God wendt Zich niet. Alle dingen zijn al van eeuwigheid vast. We zeggen nog meer: o koning, bij u ligt een wet vast. Een wet van Meden en Perzen kan niet veranderd worden. Daniël heeft dat ervaren en daarom werd hij in de leeuwenkuil neergelaten. Verwacht u nu, o koning, van onze God dat Hij terugkomt op Zijn besluiten? God is geen mens dat Hem iets berouwen zou!

Maar ’t gebeurt toch, lieve lezer! God zag hun werken en dat zij zich bekeerden van hun boze weg. En....toen kreeg God berouw en het oordeel werd niet voltrokken.

Och wij zoeken dat op te lossen. We hebben er zelfs zo’n mooi zinnetje voor om het te verklaren. Maar, o mens, hier is niets te verklaren. Hier blijft slechts over verwondering en aanbidding. Zo is immers de beleving van al Gods kinderen.

Kijk - u kunt in uw vragen blijven steken. Hoe zit dat nu eigenlijk met Gods eeuwige besluiten en met verkiezing en verwerping. Hoe zit dat nu eigenlijk met Gods onveranderlijkheid? Die is toch niet te rijmen met Gods berouw? Er is nog zo’n vraag die kan afleiden van de hoofdzaak. Zouden al die Ninevieten waarachtig bekeerd zijn geworden? Maar al die vragen doen zich op wanneer wij nog niet van de troon zijn afgekomen, wanneer wij nog niet geloven aan God. Het oordeel is en wordt ook ons aangezegd. De ziel die zondigt zal sterven. Hoe kunnen we rustig voortleven de grote oordeelsdag tegemoet, terwijl we God op ’t hoogst hebben misdaan en daarom des doods schuldig zijn! Och dat we leren te geloven aan God. Dat is te geloven dat het oordeel komt. Dat is het recht van dat oordeel toevallen. Dan is het gedaan met alle rust. Dan wijken alle vragen. Dan moeten we buigen. Dan moeten we belijden: Uw doen is rein en Uw vonnis is gans rechtvaardig. Dan is er slechts één vraag belangrijk: is er nog een middel om die welverdiende straf te ontgaan en wederom tot genade te komen? Wat wordt dat kleine boekje Jona dan rijk. Het predikt ons Wie God is. Het zegt dat God geen starre onbewogenheid is. Zo maken mensen God, mensen die niet van de troon willen afkomen, die het recht van het oordeel niet willen toevallen, mensen die hun vijandschap tegen God trachten te verbergen. Maar de God van de Bijbel is de bewogen God. Hij reageert op onze houding. Ten kwade of ten goede. Zo moet het gezegd worden!

Hoe wordt dat wonder: “en hij deed het niet” als wonder beleefd. Hij kwam en zag op mij neder! Geen toornend aangezicht meer, maar milde handen en vriend’lijk ogen. Wat een wonder, wat een aanbiddelijk wonder! Het oordeel verdiend, en Hij deed het niet!

Nu moet u wel weten dat de grond van die Gods verandering niet zit in droefheid over de zonde, in de breuk met de zonde, in bekering. De grond daarvan is alleen Jezus Christus. God veranderde niet in de hof van Gethsemané. Het besluit was vast dat Zijn Zoon, Jezus Christus moest sterven aan het kruis. Daarom gedenkt Hij ook vandaag nog met berouw! Daarom is God veranderlijk én onveranderlijk. Daarom zalig worden!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen