De les voor Mirjam

Dat is wat geweest: Mirjam buiten de legerplaats! Zij de zus van Mozes. Zij aan wie Mozes, menselijk gesproken, zijn leven had te danken. Denk aan Mirjam verscholen achter een boom nauwlettend achtgevend op Mozes in het biezen kistje in de rivier de Nijl. Zij de zeer begenadigde vrouw, een moeder in Israel, een profetes. Door de genade van de Heere nam zij een hoge en grote plaats in. Was ze Israels vrouwen niet voorgegaan in het zingen van de grote daden des Heeren op de andere oever van de Schelfzee? Daar werd gezongen het lied van Mozes en van Mirjam. En nu zij buiten de legerplaats, en dat op bevel van haar God! We kunnen zeggen: in de ban gedaan, buitengesloten, de deur van het Koninkrijk Gods voor haar gesloten.

Wat de oorzaak daarvan was? Wel -de zonde van de hoogmoed. We lezen dat zij en haar broer Aäron tot Mozes waren gekomen en tegen hem hadden gesproken, ’t Was van Mirjam uitgegaan. Aäron had zich weer laten meeslepen. Mirjam voelde zich sterker staan. Ze kon zeggen: hoor eens, broer Mozes, Aäron denkt er precies zo over als ik. Mensen zoeken in conflictsituaties hen die in het gelijkstellen, medestanders. Dan staat men sterker en moet de tegenpartij wel overstag gaan.

Het probleem voor Mirjam was de vrouw van Mozes. Een Cuschietische, één uit Morenland, met een donkere huid. ’t Is niet belangrijk om hierop in te gaan, want Mirjam greep dat van die vrouw van Mozes alleen maar aan. Ze had daarin een stok gevonden om mee te slaan, ’t Ging haar om andere dingen. Dat kwam aan het licht. Staande tegenover Mozes zeggen Mirjam en Aäron: heeft dan de Heere maar alleen door Mozes gesproken? Heeft Hij ook niet door ons gesproken? U hoeft er niet naar te raden wat uiteindelijk de wrevel heeft opgewekt. Mozes staat te hoog en Mirjam staat er ver onder. Ze wil naast hem staan; helemaal zijns gelijke zijn. Ze vergat dat niet Mozes die hoge plaats had gezocht, niet zichzelf daartoe had opgewerkt. De Heere had Zijn knecht als tot koning gemaakt over Zijn volk, de Heere Die met Mozes sprak van aangezicht tot aangezicht. Mozes die de heerlijkheid Gods had mogen aanschouwen. Mirjam botste aan tegen Gods vrijmachtig bestel. Ze voelde zich gediscrimineerd. Ze wilde niet onder Mozes staan; ze wilde gelijk aan Mozes zijn. Daardoor vergat ze dat wat zij was enkele genade was en dat wat Mozes was ook enkel genade was. Over die zonde kwam Gods toorn. Mirjam werd melaats, wit als sneeuw. Die ziekte al in een vergevorderd stadium. Aäron als priester moet naar Leviticus 13 haar onrein verklaren, en haar uitbannen uit de gemeenschap. Er is voor haar geen plaats meer temidden van het volk van de Heere, in de nabijheid van de tent der samenkomst.

Aäron komt in de schuld. Hij belijdt de zonde, en hij vraagt Mozes’ voorbede. U ziet dan Mozes’ grootheid. De vrucht van herstellende genade openbaart zich. De opvliegende Mozes geworden tot een van de zachtmoedigste. Geen boosheid, geen geïrriteerdheid vanwege de woorden van zijn zus, maar voorbidder voor zijn zus. “O God, heel haar toch!” Het gebed van een rechtvaardige vermag veel. Mirjam wordt genezen. Hoe groot is toch Gods almacht! Evenwel - Mirjam moet in opdracht van de Heere zeven dagen lang buitengesloten worden. Stel het u voor: niet meer in het tentenkamp van Israel, er buiten, in de kale, hete woestijn. En heel Israel hoort waarom het niet verder kan reizen naar het beloofde land. Pas als Mirjam aangenomen wordt. Hoe beschaamd zal Mirjam op de zevende teruggekomen zijn in Israel. En u moet zeggen: hoe vertoornt Zich de Heere over de zonde van de hoogmoed, en nu juist bij Zijn volk en kinderen.

Hoogmoed was al de zonde in het paradijs. Willende als God zijn. Die zonde zit in ons allen. En lettend op Mirjam moeten we zeggen: ook Gods kinderen zijn nog niet aan die zonde gestorven. Die kan zelfs in het leven der genade zo maar weer de kop opsteken.

Vanwege die zonde buitengesloten, buiten het paradijs, buiten de gemeenschap met God. Melaats geworden, zondaar, onrein. God, de Heilige kan geen gemeenschap met ons hebben en wij niet met Hem. Leert u verstaan wat het betekent: er buiten te staan? Als dat zo blijft dan is het straks eeuwig buiten. Mirjam werd weder aangenomen. Dat ging alleen van God uit. Hier is het rijke Evangelie. Christus buiten de legerplaats, als een Onreine, een Gevloekte, opdat u weder aangenomen kunt worden. O leg dat dierbare Evangelie niet naast u neer. Zalig als ik sterf aan mijn hoogmoed, een nederige, een ootmoedige word. Heere, het is recht als ik eeuwig buitenblijf. Want nederigen geeft Hij Zijn genade. Aangenomen om niet, aangenomen om Christus’ verdienste. Genade als genade beleefd.

Mirjams zondigen niet goedkoop. Dat leert het Woord hier duidelijk. Ze zullen niet aanbotsen tegen een meerbe-genadigde. Ze zullen tevreden zijn met de genade die God hun bewees, en met de plaats die God hun gaf. Heel hun leven door moeten Gods kinderen leren dat genade genade is. Zulke Mirjams hebben grote betekenis in de gemeente Gods. Denk maar aan de zang van de Mirjam van het Nieuwe Testament - Maria de moeder des Heeren!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen