Verontrustende ontwikkelingen (23)

Gokverslaving steeds groter probleem

De kop in de krant van 9 maart 1994 luidde: “Gokverslaving steeds groter probleem.” Het is gebleken dat een deel van de vrije tijd die men tegenwoordig heeft gestoken wordt in de beoefening van kansspelen. Het aanbod van diverse kansspelen is de laatste tijd aanzienlijk toegenomen. De verruimde wetgeving op dit gebied heeft dit mogelijk gemaakt. De vraag zou gesteld kunnen worden of dit een ontwikkeling is die in ons blad besproken dient te worden. Misschien komt deze vraag bij u op omdat u denkt dat onze jongeren zich niet aan gokken schuldig maken. Maar dat zou toch weleens kunnen tegenvallen. We leven in een tijd waarin van alles op onze jonge mensen afkomt. Zou het onder onze jongeren helemaal niet voorkomen dat men wordt aangespoord om ook eens mee te gaan naar een gelegenheid waar kansspelautomaten staan en is dan de verleiding niet groot eens een kansje te wagen op een gokautomaat? Zou het dan nooit voorkomen dat het daadwerkelijk gebeurt? Uit een gehouden onderzoek is gebleken dat er van de jongeren in Nederland onder de 25 jaar 54 procent verschillende malen op kansspelautomaten speelt. Het valt te vrezen dat dit onze jongeren ook niet geheel voorbijgaat. Dat is een verontrustende ontwikkeling. Het deelnemen aan het kansspel kan in grote moeilijkheden brengen. Er blijken in ons vaderland zo’n 100.000 tot 200.000 problematische gokkers te zijn. Er worden ook weleens lagere getallen gepubliceerd, maar zij die werken onder verslaafden gaan uit van dit getal. Wat is een problematische gokker? Dat is iemand die verslaafd is aan het kansspel. Met name die spelen zijn gevaarlijk waarop in korte tijd zichtbaar wordt of je al of niet hebt gewonnen. Bij verlies is de verleiding heel groot het nog eens te proberen teneinde terug te winnen wat verloren is gegaan. De werkelijkheid is dat je meestal niets wint, maar bijna altijd verliest. Het is maar zelden dat er een fors bedrag aan beloning wordt binnengehaald. Het gevolg van verslaving aan kansspelen is dat men een grote schuldenlast opbouwt. Dit kan weer aanleiding geven tot fraude en diefstal om uit de problemen te komen. Door een keer mee te doen aan een kansspel begeven we ons op een gevaarlijke weg. Want het is geenszins denkbeeldig dat men verslaafd wordt. Waaraan is die verslaving te herkennen? Gokverslaving is hieraan te herkennen dat er een onweerstaanbare, allesoverheersende drang is tot gokken en een groeiende onmacht om deze drang te weerstaan. Wie als gokverslaafde plotseling stopt krijgt te maken met onthoudingsverschijnselen: lichamelijke klachten waaronder slapeloosheid, snel geprikkeld zijn en neerslachtigheid die gepaard kan gaan met zelfmoordgedachten. Kun je van gokverslaving afkomen? Er blijkt behandeling toegepast te worden, die in de helft van de gevallen resultaat mag hebben.

Op weg naar een gokkultuur

De vraag die de overheid zich zou moeten stellen is hoe het gokken beteugeld zou kunnen worden. Op welke wijze kan voorkomen worden dat mensen verslaafd worden aan het gokken. Maar het is helaas zo dat onze overheid sinds kort weer een nieuwe vorm van gokken aan de bestaande normen heeft toegevoegd: De krasloterij. Zij die werken onder verslaafden hebben zich tegen de invoering hiervan verzet. Maar tevergeefs. Er is niet naar hen geluisterd, hoewel zij uit de praktijk weten hoe verslaving tot stand kan komen en welke zaken en omstandigheden verslaving bevorderen. Wat is dan zo gevaarlijk bij de krasloterij? Een groot gevaar is datje bij de krasloterij direkt ziet of je gewonnen hebt of niet. De neiging om dan meteen weer een lot te kopen is behoorlijk groot. Er wordt per jaar heel wat geld vergokt, nl. 3,3 miljard per jaar. Dit geld zou uiteraard op een andere wijze besteed dienen te worden. Door het gokken ontstaan soms grote schulden. Ontstane schulden wil men door bijvoorbeeld inbraken teniet doen. Het blijkt dat 27 procent van de inbraken wordt gepleegd door mensen met gokproblemen. De taak van de overheid is het kwade te beteugelen door middel van wetgeving en andere maatregelen. Maar op dit gebied moet gezegd worden dat precies het tegenovergestelde gebeurt. Het is helaas een zaak die al lange tijd bestaat. We denken hierbij aan de staatsloterij. Dit werd en wordt terecht gezien als een onrechtmatig middel om zich eigendom te verwerven. Ten diepste wordt een zondig spel met de Goddelijke voorzienigheid gespeeld. Bovendien beoogt men winst te trekken uit het verlies van anderen. De Gereformeerde ethiek heeft de loterij op deze gronden altijd veroordeeld. Of zo’n loterij van particuliere aard is of van de staat uitgaat maakt dan principieel gezien geen verschil. Het argument dat wel wordt aangevoerd als zou het loten bij de staat minder gevaarlijk zijn dan andere vormen van loterij gaat niet op. Het is toch geenszins de plicht van de staat de burgers de gelegenheid te geven zo veilig mogelijk te zondigen.

Vele vormen van verslaving

Bovenstaande regels geven nog maar iets van de verslavingsproblematiek weer in ons vaderland. Er is nog veel meer gaande. Hoeveel overmatige alcoholgebruikers zijn er niet. Velen zijn verslaafd aan medicijnen. Ook de tabaksverslaving is een probleem wat we niet zomaar naast ons neer kunnen leggen. Er zijn er die verslaafd zijn aan illegale drugs. Cafeïneverslaving komt ook voor. Er is eetverslaving. Laten we in deze opsomming ook niet vergeten de verslaving aan TV en video. Avond aan avond wordt er vaak gekeken naar van alles en nog wat, wat de toets der kritiek echt niet kan doorstaan. Verslaving aan zondige, gevaarlijke vormen van muziek. Verslaving aan zondige bladen. Verslaving aan uitgaan en vakantie. Er zijn er heel wat die van de ene vakantie naar de andere vakantie toeleven. Daar gaan zij in op. Daar wordt veel aan uitgegeven. Daar wordt over gesproken. Laten we niet te snel denken en uitspreken dat de meeste van deze zaken in onze kringen niet te vinden zijn. Dat zou met de werkelijkheid in strijd zijn. Er is ook onder ons ten deze echt wel reden tot verontrusting. Niet alleen verontrusting over zaken die onder jongeren gevonden worden, maar ook over datgene wat helaas onder mensen van middelbare leeftijd en ook onder de ouderen wordt aangetroffen. Wanneer we denken aan verslaving valt ook werkver-slaving daaronder. Het werk is allesbeheersend voor sommige mensen. Daar moet alle tijd en kracht aan besteed worden. Voor het gezin en bovenal voor de dingen van Gods Woord blijft geen tijd over.

Ergste verslaving en volkomen genezing

De ergste verslaving is de verslaving aan de zonde. De mens heeft in Adam geleerd kwaad te doen. Hij doet als vanzelf de zonde. Het kwaad bedrijven is een vanzelfsprekende zaak voor de gevallen mens. In de staat der rechtheid was de mens vrij. Toen deed hij geen enkel kwaad, hij bedreef geen enkele zonde. Hij deed enkel goed. Hij gehoorzaamde volkomen aan de wil en wet des Heeren. Maar hij heeft die vrijheid niet geacht en gewaardeerd. Er is gekozen voor gebondenheid aan de satan. Een onderdaan van de satan is een slaaf. Maar de val is zo diep en de mens is zo blind dat hij daar niets van beleeft. Hij is verslaafd aan de zonde, maar hij voelt zich daar wel bij. Hij heeft er geen last van en gaat er niet gebukt onder. Hij onderneemt vanuit zichzelf echt geen poging deze verslaving aan de zonde teniet te doen. Er is geen enkele begeerte in het hart van de gevallen zondaar om tegen de zonde te strijden. Zo is de verslaving aan de zonde de ergst denkbare verslaving. Het is een totale verslaving. Ziel en lichaam zijn hier ten volle bij betrokken. Al wat de mens heeft en doet wordt in dienst gesteld van de zonde. Het is de ergste verslaving omdat zij tegen God en Zijn wet ingaat. Al wat de aan de zonde verslaafde mens doet wekt de toom Gods op. Het is de ergste verslaving omdat zij in de eeuwige rampzaligheid brengt. De bezoldiging der zonde is immers de dood, de dood in zijn volle betekenis. De verslaving aan de zonde brengt in die plaats waar geen druppel water ter verkoeling meer zal worden gegeven. Daar is eeuwige pijn en eeuwige smart. Het is ook de ergste verslaving omdat hieruit alle vormen van verslaving zijn voortgekomen. Hier treffen wij de bron van alle verslavingsproblematiek aan. Is er genezing mogelijk van deze verslaving aan de zonde? Dat is mogelijk. We mogen in deze lijdenstijd overdenken hoe de Zaligmaker de weg van lijden en sterven is gegaan. Hij heeft al de zonden der Zijnen op Zich genomen. Plaatsvervangend heeft Hij geleden. Hij heeft de drinkbeker van Gods toom tot de laatste druppel toe geledigd. Zo is verlossing verworven voor aan de zonde verslaafde mensen. De Heere ontdekt naar Zijn welbehagen aan zonde en schuld. Dat de prediking rijk gezegend zou mogen worden. Dat zal hierin uitkomen dat de verslaving aan de zonde wordt ingeleefd, wordt beleden en beweend. Waar het werkelijkheid wordt dat er van de mens uit geen genezing is, wordt de bede geboren: Heere, indien Gij wilt, Gij kunt Mij reinigen. Dan zal het op Gods tijd en wijze zeker ervaren worden dat de Heere wonderen werkt. Hij zal Zich dan niet onbetuigd laten. Er komt een begin van genezing in dit leven. Een begin, want de zonde blijft een zeer sterke macht. Eenmaal een volkomen genezing. Eenmaal nooit meer zondigen, nooit meer de geringste lust tot zondigen in het hart gevoelen, maar eeuwig en volmaakt leven, denken en spreken ter ere Gods.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen