Voor de jeugd

Beste vrienden,

De kerstdagen zijn weer voorbij. We zijn inmiddels ook weer het jaar 1995 ingegaan. Het is een nieuw jaar. Niemand weet wat het nieuwe jaar brengen zal. Het oude jaar heeft een stroom van ellende achter zich gelaten. Het nieuwe jaar laat niet veel licht zien, als we alleen maar horizontaal kijken. Want dan worden de oorlogen gewoon doorgezet. De rampen zullen ook in het komende j aar niet achterwege blijven.

Gelukkig degenen die ook verticaal mogen leren zien. Want dan ziet men wat de wereld niet ziet. Namelijk dat God regeert. Dat Hij een twist heeft met de inwoners van deze wereld. De hele wereld is één stuk opstand tegen God. Het vers is al oud, maar beslist nog niet verouderd: “Wat drift beheerst het woedend heidendom, En heeft het hart der volken ingenomen? De koningen verheffen zich alom, De vorsten zijn vermetel saâmgekomen. Om God, de HEER’ zelfs naar de kroon te steken. Om tegen Zijn Gezalfde op te staan. Zij spreken saam: “Laat ons Hun banden breken, en van Hun juk en touwen ons ontslaan.”

“Maar d’ Opperheer, Die Zijn geduchte stoel op starren sticht, en grondvest op de wolken, Zal lachen met dat vruchteloos gewoel. En spotten met de waan der dwaze volken.

God zal Zijn wraak ontdekken voor hun ogen; Straks gloeit de lucht door ’t vlammend bliksemlicht, ’t Is God, die spreekt; Hij dondert uit den hoge, en jaagt de schrik Zijn haat’ren in ’t gezicht” Ps. 2:12.

God regeert, al denkt schier een ieder dat de mens regeert. Doch deze gedachte is een snode vergissing. Het gehele mensdom, dat zich tegen God verheft, moet het vroeg of laat van God verliezen.

Gelukkig als men het tijdig verliezen mag. Dan komt men aan Zijn voeten terecht. Niet met gebalde vuisten, maar met gevouwen handen. Dan wordt men door God met genade begiftigd. Want: Wie Hem need’rig valt te voet, zal van Hem Zijn wegen leren.

De wegen des Heeren staan opgetekend in het Woord des Heeren.

“Predik het Woord”.

Wat is eigenlijk een “woord”?

Het is best de moeite waard om bij deze vraag even stil te staan. Een woord is een verklanking van gedachten. Wanneer ik iemand ontmoet die geen woord zegt, dan weet ik niet met wie ik eigenlijk te doen heb. Het weten met wie ik eigenlijk te doen heb, is door het spreken van mensen altijd heel betrekkelijk.

Tegen Petrus werd eens gezegd: “Uw spraak maakt u openbaar.” Men bedoelde in het verband, waarin deze woorden voorkomen, dat men aan zijn spreken horen kon, dat hij uit Galilea kwam. Meer bedoelden zij daar niet mee. Nu kan men vandaag nog aan de spraak van iemand horen, of hij uit Zeeland, dan wel uit Friesland komt. In het ene geval zeg je: Het is een Zeeuw. En in het andere geval zeg je: Het is een Fries. Je weet inmiddels van de persoon in kwestie eigenlijk nog niets.

Je kunt de uitdrukking “uw spraak maakt u openbaar” ook zoeken te trekken in de sfeer van het geestelijke leven. Dan kom je misschien een klein beetje verder, om de innerlijke mens te taxeren.

Jullie begrijpen wel dat ik mij ten deze heel voorzichtig uitdruk. Iemand heeft eens gezegd: “Een mens heeft zijn spraak gekregen om zijn gedachten te verbergen”. Daar zit ook veel waarheid in. Petrus heeft de gave van het spreken gebruikt, om zijn gedachten te verbergen. Hij zei de Heere niet te kennen, hoewel het gelukkig van binnen anders was. Zijn woorden waren dus in strijd met de waarheid. Het waren leugens.

In het omgekeerde geval kan het ook zijn, dat men door middel van spreken de gedachte oproept, met een kind van God te doen te hebben. Met andere woorden: Een mens kan heel mooi, zelfs heel vroom spreken, terwijl men van binnen heel anders is. Het is waar wat er staat in Rom. 3:4 “Doch God zij waarachtig, maar alle mens leugenachtig.”

Elk mens heeft een leugenachtig bestaan. Dat is niet best. Ook niet aangenaam om te horen. Doch het is wel de waarheid.

“Predik het Woord”.

Het gaat niet over het woord van een mens, doch over het Woord van God. En dat is de waarheid. “Uw Woord is de waarheid”.

Uit het Woord van God kunnen we weten wat de gedachten van God zijn. Als je daar goed over nadenkt kun je alleen maar in verwondering komen. Stel je voor, we zeggen wel eens: Een mens laat niet gauw het achterste van zijn tong zien. Iedereen weet wel wat daar mee bedoeld wordt. Je kunt heel veel vertellen, en toch de waarheid niet vertellen. Nu laat God een mens in Zijn hart kijken. Hij doet dat door middel van Zijn Woord.

We mogen weten uit Zijn Woord dat het God goed gedacht heeft om de wereld te scheppen, met alles wat daarop en in is. We weten ook uit Zijn Woord dat Hij de mens geschapen heeft naar Zijn beeld en gelijkenis. We weten ook waarin dat beeld bestond. Namelijk kennis, gerechtigheid en heiligheid. Het heeft God goed gedacht de mens in een heerlijke staat te doen verkeren. Zijn woonplaats was een lusthof, waarin de mens zijn Maker en Formeerder ontmoette in de wind des daags. Er was tussen Schepper en schepsel een zeer vertrouwelijke omgang. Zo innig, zo vertrouwd, zo gemeenzaam, als het voor ons mensen na de val niet voor te stellen is.

God heeft ons in Zijn Woord geopenbaard dat het de mens niet goed gedacht heeft, om God in erkentenis te houden. Hij heeft God de rug toegekeerd. Hij wilde de stem van God niet meer horen - gehoorzamen. Hij wendde zijn oor van de waarheid af en ging gehoor geven aan de leugen. Hij verwisselde vrij- en moedwillig van Vader. Hij verkoos de duivel boven God.

Dat is een daad geweest, zo verschrikkelijk, dat het nooit onder woorden is te brengen. God zou rechtvaardig geweest zijn, indien hij Zijn schepsel rechtstreeks in de hel, de eeuwige rampzaligheid had doel belanden, om nooit meer van Zich te laten horen.

Stel je voor, dat God na de val niet meer zou hebben gesproken. Wij zouden nooit iets van God hebben kunnen weten.

Doch nu mogen we weten, al weer via zijn Woord, zwart op wit, dat Hij van eeuwigheid gedachten des vredes heeft gehad en niet des kwaads. En dat over mensen, waarvan de gedachten ten allen tijde alleen maar boos zijn.

Door de mens waren alle lichten uitgedraaid. Duisternis bedekte de aarde. Wie aan de vredesgedachten Gods gaat denken, via Zijn Woord geopenbaard, kan alleen maar in stille verwondering daarover peinzen. God heeft in de eeuwigheid Zijn Zoon al uitverkoren om in de tijd Borg te zijn voor een Godevijandig volk. De Zoon heeft zich in de eeuwigheid vrijwillig gepresenteerd om in de tijd de menselijke natuur aan te nemen, om alles te doen, wat tot verlossing - zaligheid van de gevallen mens nodig was en is. En de Heilige Geest heeft er geheel vrijwillig mede ingestemd, ja Zich gepresenteerd om in de tijd de Zoon van God vlees en bloed te doen aannemen uit de maagd Maria.

Die vredesgedachten Gods, die van eeuwigheid in het besluit van God vast liggen - Mijn raad zal bestaan en Ik zal al Mijn welbehagen doen - heeft Hij na de val, dadelijk al geopenbaard.

Namelijk in de zgn. “moederbelofte”. Dat is de moeder van alle beloften, die er na dien gegeven zijn, omtrent de komst van de Heere Jezus Christus in het vlees. Het is niet alleen geopenbaard dat Hij komen zou, doch ook wat Zijn werk zijn zou. Opdat namelijk de verlossing op een God verheerlijkende wijze tot stand zou kunnen komen. Daar hopen we in het vervolg nog wel iets meer van te zeggen. Voorlopig is wel wat stof aan gedragen om over na te denken. De Heere geve een ieder daartoe een verlicht verstand. Dat alleen werkt Godverheerlijkend en de ziel zaligend. Inmiddels verblijf ik weer, jullie aller vriend

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen