Meditatie

Het is opmerkelijk dat wij dikwijls wel van allerlei zonden de schuld in het geweten gevoelen, maar dat wij maar al te geneigd zijn om de zonde van het ongeloof te vergoeilijken. En dan hebben we daarvoor zo onze “rechtzinnige” redeneringen. Het geloof moet ons immers gegeven worden. Het ware, zaligmakende geloof is toch gave Gods. Ja, inderdaad! Nooit zullen we uit onszelf waar geloof voortbrengen. En alle vermeende geloof, maar dat niet het werk is van de Heilige Geest, verbindt ons niet aan Christus en heeft daarom geen waarde voor de eeuwigheid. En meer dan ooit is het in onze tijd nodig om dat te beklemtonen en om onszelf te beproeven of we reeds in dat ware geloof zijn.

Het geloof is gave Gods, gewerkt door Zijn Geest. En alleen Gods werk verduurt de eeuwigheid.

Het geloof is gave Gods. Dat is een vaste, bijbelse waarheid. Maar wee ons, wanneer we met deze waarheid die andere waarheid trachten te verdoezelen. Namelijk de waarheid dat ongeloof een verschrikkelijke zonde is. Ongeloof, dat betekent toch de waarachtige God, die niet liegen kan, voor een leugenaar houden, Zijn Woord versmaden. Zijn waarschuwingen in de wind slaan. Zijn beloften vertrappen. En wanneer de Heilige Geest ons ontdekt aan onze zonden, dan neemt onder die zonden het ongeloof toch wel een grote plaats in. Dan wordt het onze schuld en onze smart dat wij de God der waarheid niet voor waarachtig houden.

Welnu, in het schriftgedeelte waarin onze tekst voorkomt heeft de Heere Jezus de zonde van het ongeloof fel veroordeeld. Hij, Jezus was gekomen tot het Zijne, maar de Zijnen hebben Hem niet aangenomen. Integendeel! Ze hebben Hem afgewezen, verworpen. En met name de farizeeërs en schriftgeleerden deden dit op een brute wijze. Ze durfden zelfs beweren dat Hij de duivelen uitwierp door middel van Beëlzebul, de overste der duivelen. Een beschuldiging die de on vergeeflijke zonde van de lastering van de Heilige Geest benadert, waarvoor Jezus ze dan ook heel nadrukkelijk waarschuwt in de verzen 31 en 32.

En wanneer ze dan ook nog durven vragen om een teken waardoor Hij Zijn goddelijke zending zou moeten bewijzen, wijst Jezus eerst op de profeet Jona. Gelijk Jona drie dagen en drie nachten was in de buik van de walvis, alzo zal de Zoon des mensen drie dagen en drie nachten wezen in de schoot der aarde. Met andere woorden: Zijn opstanding uit de doden zal het teken zijn van Zijn goddelijke zending. En de mannen van Nivevé zullen opstaan in het oordeel met dit geslacht en zullen hetzelve veroordelen; want zij hebben zich bekeerd op de prediking van Jona; en ziet, meer dan Jona is hier!

En om hun ongeloof als het ware nog scherper aan de kaak te stellen wijst Jezus vervolgens heen naar de koningin van het Zuiden en haar bezoek aan koning Salomo, zoals dat beschreven wordtin 1 Koningen 10.

De koningin van het Zuiden is dezelfde als de koningin van Scheba. Zeer waarschijnlijk moeten we Scheba zoeken ten Oosten van de Rode Zee, het huidige Saöedie-Arabië. Haar naam is ons niet bekend, maar haar betekenis is groot. Die reikt zelfs over de tijd heen naar de eeuwigheid.

We zullen eenmaal met de koningin van het Zuiden kennis maken, evenals met de Ninevieten uit de dagen van Jona. Wij zullen met haar worden geconfronteerd en in het oordeel zal zij ons ontmoeten.

Laten we daarom niet denken dat de geschiedenis van haar bezoek aan Salomo ons niets te zeggen heeft. Hoor dan eens Jezus’ eigen woord: de koningin van het Zuiden zal opstaan in het oordeel met dit geslacht, en hetzelve veroordelen; want zij is gekomen van de einden der aarde om te horen de wijsheid van Salomo; en ziet, meer dan Salomo is hier.

En ziet, meer dan Salomo is hier! En dan wijst Jezus op Zichzelf!

En ziet! De Heere Jezus zegt dat nogal eens. Soms in vertroostende zin: “En ziet, Ik ben met ulieden, al de dagen, tot de voleinding der wereld! Mijn kerk, Mijn gemeente, Mijn knechten, Mijn kind! en ziet, Ik ben met u, al de dagen. En hoe het dan ook gaat, het gaat toch goed. Vrees niet, gij, klein kuddeke, want het is des Vaders welbehagen om ulieden het koninkrijk te geven.

En ziet! Soms zegt Jezus het waarschuwend: ziet, Ik heb het ulieden voorzegd! Satan zal rondgaan als een briesende leeuw, zoekende wie hij zou mogen verslinden. Houdt er voortdurend rekening mee. Wolven in schaapsklederen zullen de schaapskooi zoeken binnen te sluipen. De afval zal toenemen en de verleidingen zullen groot zijn. Vervolgingen zullen niet uitblijven. Ziet, Ik heb het ulieden voorzegd! Weest dan gewaarschuwd! Waakt en bidt!

We kennen toch ook het opwekkende “ziet”, nietwaar? Ziet, nu is het de welaangename tijd, nu is het de dag der zaligheid. Ziet toch toe, dat ge die genadetijd niet verbeuzelt.

En ziet: meer dan Salomo is hier! Ja, om Hem gaat het toch. We moeten Hem zien: Jezus, in Zijn Middelaarsschoonheid en heerlijkheid, gegeven tot wijsheid van God, tot rechtvaardigmaking, tot heiligmaking, tot een volkomen verlossing. Toen de koningin van het Zuiden gezien had de wijsheid en de rijkdom van Salomo, zo was in haar geen geest meer!

Toen Johannes op Patmos de verhoogde en verheerlijkte Christus zag, viel hij als dood aan Zijn voeten. Zalige discipelen op de berg der verheerlijking: en zij zagen niemand, dan Jezus alleen!

En ziet: meer dan Salomo is hier! Hopelijk tot de volgende keer.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen