De hoofdbedekking van de vrouw in de eredienst

Soms wordt de vraag gesteld waarom een vrouw eigenlijk een hoofddeksel dient te dragen in de eredienst. Waarop is deze gewoonte gebaseerd. Is dit een menselijke instelling of is dit gegrond op Gods Woord. Hoort het bij een bepaalde tijd en bij een bepaalde cultuur of niet. Tijdens de catechisatie kwam deze kwestie ter sprake. Een van de catechisanten stelde dat het lange haar de vrouw tot een deksel is gegeven. Er werd verwezen naar 1 Cor. 11:15 waar staat: “Maar zo een vrouw lang haar draagt, dat het haar een eer is? Omdat het lange haar voor een deksel haar is gegeven.” Hoe verhoudt zich dit met wat er staat in 1 Cor. 11:5 waar we lezen: “Maar een iegelijke vrouw die bidt of profeteert met ongedekten hoofde, onteert haar eigen hoofd, want het is een en hetzelfde alsof haar het haar afgesneden was.” Het antwoord vinden we in een boekje van Timothy Nelsen getiteld “De Hoofdbedekking” (36 blz., ƒ 6,90, uitgave Den Hertog-Houten). Op blz. 28 en 29 wordt deze zaak besproken. De stelling dat het verkeerd is voor de vrouw een hoofddeksel te dragen omdat haar hoofdhaar haar tot een bedekking gegeven is, wordt weerlegd. De kern van de boodschap van Paulus is hierop gericht dat er een onderscheid moet zijn tussen de man en de vrouw in de openbare eredienst. In het gewone leven onderscheidt de haardracht de vrouw van de man. In de openbare eredienst is het hoofddeksel teken van onderscheid. De mogelijkheid wordt in het boekje onder ogen gezien dat inderdaad het haar voor de vrouw het deksel zou zijn dat voldoende zou zijn voor haar in de eredienst. Wat zou dit voor consequenties hebben? Dan zou dit bij een consequente uitleg betekenen dat vrouwen haar op hun hoofd zouden moeten hebben, maar dat mannen kaal zouden moeten zijn als zij deelnemen aan de eredienst. Dat zou dan de enige conclusie zijn als de hoofdbedekking slechts het haar zou zijn. Er wordt verwezen naar 1 Cor. 11:6. “Door in plaats van een hoed of enig ander voorwerp het haar van de vrouw tot hoofddeksel te stellen, zou deze tekst onlogisch worden, die zou dan zeggen: “als een vrouw geen haar op haar hoofd heeft, dan moet haar het haar ook afgeknipt worden.” Om te zeggen dat dit onmogelijk is, is overduidelijk!” In de grondtekst zien we bovendien dat het woord in vers 15 gebruikt voor “deksel” een ander is dan het woord dat gebruikt wordt in 1 Cor. 11:5 en 6. Dus die beide mogen niet aan elkaar gelijk gesteld worden. Hier worden twee verschillende zaken mee aangeduid. We lezen dan het volgende op blz. 29 “het is geen bedekking, die op enigerlei wijze minderwaardigheid van de vrouw suggereert, maar het is eenvoudig het door God voorgeschreven teken van gezag, dat de vrouw in staat stelt op een betamelijke wijze tot God te naderen.”

Er worden nog meer tegenwerpingen tegen het dragen van een hoofddeksel door de vrouw in de eredienst in bovengenoemd boekje behandeld. Zo is ook wel gesteld dat wat Paulus schreef alleen zou gelden voor de vrouwen te Corinthe. Terecht wordt dan de vraag gesteld of de Tien Geboden dan ook alleen maar bestemd waren voor de kinderen Israels. Of dat de Bergrede alleen gold voor de discipelen, die deze woorden van de Zaligmaker gehoord hadden. In 1 Cor. 1:2 lezen we “in alle plaats.” Hieruit valt af te leiden dat Paulus zeker niet van plan was de toepassing van zijn woorden te beperken tot de Corinthiërs. Bij andere delen van de brief aan de Corinthiërs zou dit bij hen die tegenwerpingen maken tegen het dragen van een hoofddeksel door de vrouw tijdens de eredienst helemaal geen vraag zijn. Die andere delen zouden zij zonder meer verbindend verklaren. Waarom dan deze woorden van Paulus aangaande het hoofddeksel in de eredienst voor de vrouw uitgezonderd? Het voorschrift gegeven door de apostel Paulus geldt dus algemeen.

Ook is wel tegengeworpen dat het een zaak van cultuur of mode is. Die bewering wordt niet gesteund door de feiten. In de Joodse gemeenschap moest de man zijn hoofd bedekken tijdens de eredienst. In de heidens-Griekse gemeenschap (waarin Corinthe gelegen was) aanbaden zowel mannen als vrouwen met ongedekt hoofd. De apostel gaat dus tegen de gewoonte en de cultuur van zijn dagen in. De nieuwtestamentistische kerk was afgezonderd van de synagoge en van de heidense tempel.

De vraag is ook weleens opgeworpen of het voorschrift van Paulus beperkt is tot de openbare eredienst of dat dit voorschrift ook thuis zou gelden. De schrijver erkent dat er hier misschien plaats is voor verschil van mening. Maar hij vindt het van veel betekenis dat datgene wat Paulus schrijft in 1 Cor. 11 en de volgende hoofdstukken in verband staat met de openbare eredienst.

Zo spreekt 1 Cor. 11 over “bidden” en “profeteren”. Die woorden zien op de openbare eredienst. Het samenkomen van de gemeente is onderscheiden van de persoonlijke en particuliere godsdienstoefening.

Ook is wel tegengeworpen dat het uiterlijk niet zo belangrijk is. De Heere zou niet aanzien wat voor ogen is, maar zou alleen het hart aanzien. We moeten het echter zo zien: De Heere let niet alleen op de uiterlijke verschijning, maar Hij let ook en vooral op het hart. We moeten wel bedenken dat het uitwendig handelen naar het Woord Gods niet noodzakelijk blijk is van waar geestelijk leven. Maar het hart dat de Heere begeert te gehoorzamen kan toch niet voorbijgaan aan concrete voorschriften die in de Bijbel worden gegeven. Het boekje besluit met een mooi citaat van Watson: “God te gehoorzamen is niet zozeer onze plicht als wel ons voorrecht.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen