De zegengroet

Deze woorden zijn niet onbekend. In de eredienst worden ze zondag aan zondag uitgesproken. Zij vormen de zegengroet.

Na het votum worden ze gehoord. Het zijn veelbevattende woorden. Woorden die spreken van het welbehagen des Heeren in Christus Jezus. Door Jezus’ betalend, verzoenend werk liggen ze vast in het Boek der eeuwen. In Gods onfeilbaar Woord. Deze woorden kwamen in de eerste plaats tot de zeven gemeenten in Azië. De Romeinse provincie, die het westelijk gedeelte van Klein-Azië besloeg. In de provincie Azia waren er veel méér christengemeenten dan de zeven die in vers 11 opgesomd worden. Er blijkt door de Heere Zelf een keus gemaakt te zijn. Deze keus zal wel voornamelijk bepaald zijn door de geestelijke toestand en de omstandigheden van deze zeven gemeenten. In de andere gemeenten in Klein-Azië en daar buiten wordt een spiegelbeeld gezien van de genoemde gemeenten. Gelijk dit ook vandaag het geval is.

Zodat de eredienst ook begint met de bekende woorden.

Woorden, de moeite waard om ze te overdenken. Immers, met welk een groet komt Johannes tot de gemeenten, tot de kerk van alle tijden! En in hem moeten we horen de Heere, de Koning van de kerk. Het eerste woord door hem gebruikt komt in de Schrift veel voor. Het wijst ons op de onverdiende gunst van de Heere. Het staat tegenover verdiensten en recht. Al het menselijke valt weg. In genade ligt zelfs de gedachte opgesloten, dat we daar geen recht op hebben. Door de val is de mens een recht-loze geworden. Erg, wanneer dit ons lijdelijk maakt. Het is een zegen als het ons werkzaamheden geeft, zoals dit wordt aangegeven in de gelijkenis van de tollenaar. Wat wordt genade dan groot en rijk! Een tollenaar, een zondaar mag bidden: “O God! wees mij de zondaar genadig!” De grond voor deze bede ligt in de Heere Zelf, Die Zich bekendmaakt als een Heere vol van genade en vrede. Wanneer Johannes daarvan getuigt, wijst hij erop wat in de Naam Jehova ligt opgesloten. De aanduiding, Die is, en Die was, en Die komen zal, is de ontvouwing van de Naam, waarmede de Heere Zichzelf aan Mozes bekendmaakte vanuit de brandende braamstruik. Nu geeft Johannes aan dat zolang de aarde bestaat en de mensheid leeft, de Heere de Onveranderlijke is. Hij maakt waar wat Hij gesproken heeft en in de toekomst, als Hij komt, zal volkomen vervuld worden wat Hij gesproken heeft. De gehele verwerkelijking van Zijn beloften en de uitvoering van Zijn wraakwoorden. Als gemeenten zijn wij daar ook bij betrokken. Ja, wij allen persoonlijk. Hebben we behoefte aan genade en vrede? Want daardoor alleen ontkomen we aan de welverdiende straf des Heeren. De eeuwige geborgenheid wordt ons deel. Het is wat, het houdt wat in, wanneer de Heere niet meer toornt noch scheldt. Geloven we dat? Als Johannes het heeft over de zeven geesten, die voor de troon zijn, dan moet niet gedacht worden aan zeven afzonderlijke geesten, maar aan de rijkdom en de volheid van de Heilige Geest in de wereld, en bijzonder in de kerk op aarde. Welk een werk wordt door de Heilige Geest gedaan! Bij heel het heilswerk tot zaliging van zondaren is Hij betrokken. Hij maakt daarbij gebruik van het Woord van de Heere. Hij overtuigt een zondaar van zijn staat. Hij drukt af in het hart Wie God de Heere is. Hij doet leven bij de deugden des Heeren. Hij bepaalt bij Gods eis, ‘s mensen onmogelijkheid tot betaling van de schuldrekening en verlossing uit de ellende staat. Hij opent het hart voor Jezus Christus de Zaligmaker, de Borg en Middelaar. Hij leidt tot Hem. Hij laat het geloof werken. Hij verlicht het verstand om de Heere te leren kennen en bewerkt de wil om de Heere te dienen de te vrezen. Hij troost en sterkt met de belofte van het Evangelie. Hij wordt de Hoofdbewoner van het levenshuis. Welk een heil! Hebben wij daaraan behoefte?

Ook wordt de zegen van Jezus Christus toegewenst. En welk een Persoon is Hij. Met de nadruk wordt het door Johannes gezegd: de getrouwe Getuige. We weten wat een getuige is. Een getrouwe getuige geeft door wat hij gezien of gehoord heeft. Hij staat er voor in. Hij spreekt de waarheid. Jezus Christus is de grote, de allesovertreffende Getuige. Getuige is Hij, omdat Hij tijdens Zijn leven op aaide getuigenis aflegde van Zijn Goddelijke boodschap. Zijn getrouwheid wordt ook hierin gezien, dat Hij wilde sterven om en voor Zijn woorden. Jezus wordt ook genoemd: de Eerstgeborene uit de doden. Voor Hem zijn er opgestaan uit de doden, maar gingen weer sterven. Zijn opstanding is er het bewijs van dat er door Hem een leven is na de dood. De dood heeft niet het laatste woord, maar het leven. Door Hem is verdiend, uit goedheid zonder peil, het eeuwig, zalig leven. Als Overste van de koningen der aarde heeft Hij alle macht in hemel en op aarde. Door Hem wordt de raad des Heeren volbracht. Hij bewaart tot de zaligheid. Hij is nabij in de strijd van het leven. Hij doet het aan niets ontbreken. Hij maakt waar: “Ik ben met u.” Welk een zegengroet aan het begin van de dienst! Wij horen hem. Horen wij hem al echt? Kunnen we er niet buiten? De Heere geeft het. Bidden we er om? Dan is het begin van de dienst al rijk. Iedere keer weer opnieuw, ook voor ongetroosten, voor dwalenden en zelfs voor afgedwaalden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen