Meditatie

In de tekst wordt gesproken over “zij”. Wie zijn dat, wie worden hier bedoeld? ’t Is duidelijk dat hier mensen bedoeld worden. Maar wie? Wel - kleinen en groten, ouderen en jongeren. De Prediker heeft het over u, over jou en over mij.

Van ons wordt gezegd dat we vele vonden hebben gezocht. Vonden dat zijn verzinsels, bedenksels, uitvluchten. Wij zijn zeer vindingrijk in het bedenken van allerlei uitvluchten. Wij hebben zo voor bepaalde dingen onze oplossingen. We schijnen het soms terstond te weten waarom dit en waarom dat.

Er zijn de natuurrampen: aardbevingen, vulkaanuitbarstingen, orkanen, watersnood. Wetenschapsmensen komen al spoedig met hun verklaringen. Ze geven precies aan hoe iets kon gebeuren. Er zijn de epidemieën. Hoe ze konden ontstaan - we lezen het veelal wel in de krant. Als de werkloosheid toeneemt, als er een economische recessie komt, knappe kopstukken lichten ons wel in over de aanleiding. Er zijn de oorlogen. Verslaggevers geven wel aan hoe ze konden ontstaan. Op onze wegen komen de ongelukken voor. O zeker - er is de menselijke factor. Hier kunnen mensen fouten maken. Maar om nu God buiten alles te laten.... Zo zoeken we voor alles onze oplossingen. Echter - of het de juiste oplossingen zijn, is nog maar de vraag, ‘t Kan zijn dat we menen te weten, terwijl we er toch helemaal naast zitten.

De Prediker heeft terecht gezegd dat de mens door God recht gemaakt is. God heeft niet krom, niet verkeerd, niet zondig geschapen, maar recht. Dat is: naar Gods beeld. Dat is in één woord: goed. Er mankeerde niets aan. Doch wat zoekt de gevallen mens vele vonden. We geven niet toe dat de schuld bij ons ligt. God krijgt geen gelijk. De mens zoekt eigen gelijk. God krijgt de schuld.

In het paradijs vroeg God: “hebt gij gegeten van die boom?” Adam wijst naar Eva.” De vrouw die Gij mij gegeven hebt”. En Eva wijst naar de slang: “die heeft mij bedrogen”. Och wat heeft het schepsel in de loop der tijd al veel vonden gezocht. Dat gebeurt al in het catechisatielokaal. En als we stokoud zijn doen we nog zo. We bedenken allerlei. Heimelijk en openbaar, gemeen en listig. Om er maar onderuit te komen.

‘s Zondags horen we de tien geboden. Heel concreet wordt de zonde ons aangewezen. Zonde van bedrijf en van nalatigheid. Zonden in woorden, gedachten en werken. We zoeken echter terstond vonden om ons te verontschuldigen. Als ik geen zondaar zou zijn dan zou ik zulks niet gedaan hebben. Ik ben nu eenmaal zondaar; ik kan er ook niets aan doen. Het geweten kan soms luid spreken. We hebben al spoedig een oplossing bij de hand om het geweten te sussen. Is bij de zonde een ander betrokken dan ligt het uiteraard altijd aan die ander. Of de oorzaak ligt bij de satan. Soms zelfs bij God. Immers niet wij maken de omstandigheden, die maakt God toch? En niet wij hebben ons die verkeerde aard gegeven. God heeft ons toch gemaakt ? Nu - dan kunnen wij er toch niets aan doen?

Hoe handig is de mens toch in het bedenken van allerlei. Met het ene doel: om zelf geen schuldenaar te worden. We vechten voor ons gelijk.

In de kerk willen we graag horen van de noodzaak van wedergeboorte, van bekering en van geloof. We hechten zeer aan de woorden dat het een eenzijdig werk is, alles uit God, door God en tot God. We horen graag over de oppervlakkigheid van velen, over de donkere tijden van vandaag, over het zo maar aangaan aan de Avondmaalstafel, over de mogelijkheid van met een ingebeelde hemel voor eeuwig verloren gaan.

Evenwel - als verkondigd wordt de belovende God, God die toezegt: Al waar het u aan ontbreekt, schenk Ik, zo gij het smeekt, mild en overvloedig; God Die Zijn handen uitbreidt, God Die in Jezus Christus mij roept, mij lokt en nodigt; God Die Zijn handen uitbreidt en toeroept: Mijn zoon. Mijn dochter, geef Mij uw hart, laat Mij u leiden; God de bewogen God Die geen lust heeft in onze dood, maar daarin lust heeft dat we ons bekeren en leven; God Die eist uw bekering en uw geloof. Die rechtens kan eisen vanwege Zijn schepping, vanwege Zijn toezegging - Die toezegt wat wij niet kunnen en niet willen. Och wat zoeken we ook dan en misschien wel - juist dan vele vonden, ‘t Was bij een sterfbed dat psalm 81:12 werd aangehaald. Het antwoord van de stervende was: “ga weg, dominee, dat is mij te licht. Zo gemakkelijk zal het niet gaan”, ‘t Was bij een ander sterfbed: de vrouw zei: ‘k heb, dominee, m’n leven lang gewild en daarom mijn leven lang gebeden; maar God heeft niet gewild; ‘k was geen uitverkorene kennelijk”. Er was geen praten aan. Betuigd werd dat God de Gewillige is. Maar dat zou niet waar zijn. Hoe bedroefd kan een dienstknecht van de Heere huiswaarts gaan. Och wat is het waar: ze hebben vele vonden gezocht.

Kent u dat werk van Gods Geest? Daardoor kan ik geen vonden meer zoeken. Daardoor worden al mijn vonden mij uit handen geslagen. Ja, dan word ik gevonden door de zoekende Borg en Middelaar en Zaligmaker!

Lieve mens, toets al uw vonden aan het Woord! Bid de Heere dat al uw gedachten gevangen genomen worden. Opdat al uw vonden Woordelijk zijn!’

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen