Meditatie

Hier is een bevel. Van Paulus, een apostel van Jezus Christus. Hij is gezonden door, hij spreekt in opdracht van Jezus Christus. Dus Jezus Christus Zelf is hier aan het woord. Hij beveelt. Tot wie? Tot wie komt dat bevel? Tot Zijn gemeente te Korinthe. Uiteindelijk tot alle gemeenten. In welke tijd ook en waar ook. ‘t Is Zijn gebod dat in de kerk alle dingen in de liefde geschieden. In de liefde, ‘t Staat er in ‘t Grieks zonder lidwoord. In liefde dient alles te geschieden. Alle nadruk valt op dat ene woord liefde. En het gaat hier niet om liefde van beneden, maar om liefde van boven. Niet om menselijke liefde, maar om hemelse liefde, om volmaakte liefde, ‘t Gaat om een liefde die lankmoedig is, die goedertieren is, die niet afgunstig is, die niet lichtvaardig handelt, die niet opgeblazen is, die niet verbitterd wordt, die geen kwaad denkt, die zich niet verblijdt in ongerechtigheid, maar die zich verblijdt in de waarheid, liefde die alle dingen bedekt, die alle dingen hoopt, die alle dingen verdraagt.

Wij, u en ik, we roepen uit: wie kan zo liefhebben? Wie heeft deze liefde?

Nu - u en ik, we hebben van nature deze liefde niet. We zijn van nature geneigd God en onze naaste te haten. U kent die uitspraak, die belijdenis in de Heidelbergse Catechismus. Misschien bent u het er helemaal niet mee eens. Evenwel onder die uitspraak wordt heenverwezen naar zeven teksten. Dus die belijdenis van de kerk is door en door Schriftuurlijk. De Schrift Zelf spreekt zo over ons mensen.

Wel moet u goed lezen wat er staat. We zijn geneigd om te haten. Er staat niet dat we dat metterdaad doen. Onze aard is ertoe geneigd. Door Gods algemene genade zijn er de tralies. We leven achter tralies precies als de leeuw in de dierentuin. Onze aard komt daar niet openbaar. Achter die tralies is er geen vijandschap, geen haat. Daar kan zijn liefde. Zij het dan menselijke liefde. Daar zijn gelukkig lieve en aardige mensen. Vallen echter de tralies weg dan komt de aard openbaar. Dan balt de mens zijn vuisten tegen God of tegen de ander. In de krant leest u genoegzaam wie en wat de mens dan is. ‘t Begon al met Kaïn die zijn broer Abel doodsloeg, ‘t Is zichtbaar al de eeuwen door.

Nu zegt de Heere tot zulke mensen dat alles in liefde moet geschieden. Neen - niet met die aardse liefde, maar met die hemelse liefde, die volmaakte liefde. Let u er wel op dat u u aan dat bevel niet kunt onttrekken met een beroep op uw onmacht. Heeft de Heere u dan zo boos en verdorven geschapen? Neen toch?! De schuldige mens wordt zeer beslist niet voor onschuldig gehouden.

De liefde waarover het gaat, is vrucht van wedergeboorte. Die blijft niet verborgen, die treedt naar buiten.

Herstellende, herscheppende genade wordt altoos zichtbaar. Mensen worden het beeld van Jezus Christus gelijkgemaakt. Hij heeft lief. Zijn Vader, het volk van Gods welbehagen, zondaren. Vanwege die liefde was Hij gehoorzaam tot in de dood. Door die liefde gaf Hij Zichzelf over aan vloek en aan dood. Door die liefde hing Hij aan het kruis op Golgotha. Zo verwierf Hij de genade waardoor een gevallen mensenkind herschapen en hersteld wordt. Op grond nu van die genade kan het bevel komen: “dat al uw dingen in de liefde geschieden”.

Nu - komt die liefde openbaar in uw leven? Krijgt u God weer lief boven alles en uw naaste als uzelf? Geschiedt alles in uw leven in de liefde? In uw gezin, als vader, als moeder, tegenover de kinderen, en de kinderen tegenover de ouders, de man tegenover de vrouw, de vrouw tegenover de man? Op uw werk, midden in de wereld, waar God u ook een plaats heeft gegeven? Geschiedt alles in de liefde in de kerk? U als kerklid tegenover uw herder en leraar en tegenover ouderlingen en diakenen? Uiteraard ook omgekeerd, ambtsdragers tegenover gemeenteleden. Het is de eindtijd. De liefde van velen gaat verkillen. De tralies van algemene genade vallen steeds meer weg. Wat een liefdeloosheid, wat een veroordelen, wat een verwerpen van elkaar! Maar het gebod van Koning Jezus blijft staan: dat al uw dingen in liefde geschieden. Nogmaals dat houdt niet in: een beetje lief en aardig tegenover elkaar doen of de scherpe kanten van het Woord, van het Evangelie afdoen. De echte liefde heeft altijd oog voor het welzijn van de ander, voor het eeuwig welzijn. Die liefde doet nooit af van het Woord en tornt niet aan de waarheid van dat Woord.

Wat een schuld ligt er ten aanzien van het liefdegebod. Is het wonder dat er vandaag zoveel geestelijke duisternis is? Belijd die zonde aan de voeten van Hem Die heeft liefgehad tot het einde.

Buigend onder het gebod: “dat al uw dingen in de liefde geschieden”, bidden we: “o Zoon, maakt ons Uw beeld gelijk”. Dan zingen we ook van ganser harte: “Waar liefde woont, gebiedt de Heere Zijn zegen; daar woont Hijzelf, daar wordt Zijn heil verkregen, en het leven tot in eeuwigheid.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen