Een verontrustend euthanasierapport

Verzwegen euthanasie

Woensdag 27 november verscheen een ruim 300 pagina’s tellend rapport over de euthanasiepraktijk in ons land. Uit dit rapport blijkt dat in bijna 60% van de euthanasiegevallen dit levensbeëindigend handelen niet wordt gemeld bij de gemeentelijke lijkschouwer. Bovendien blijkt dat levensbeëindiging niet op verzoek vrijwel helemaal niet wordt aangemeld. Het aantal euthanasiegevallen is in de periode van 1990-1995 met 41% gestegen, namelijk van 2300 tot 3200. We zouden ons kunnen afvragen waarom euthanasie niet eerlijk wordt gemeld. Het is namelijk wel verplicht. Op deze vraag worden door de artsen meerdere antwoorden gegeven. Er zijn artsen die zichzelf en het gezin de romslomp van een rechterlijke onderzoek willen besparen. Ook vrees voor vervolging speelt mee. Soms is niet aan de zorgvuldigheidseisen voldaan. Er zijn er ook die aanvoeren dat zij dit de nabestaanden niet willen aandoen.

Er zijn er ook die principieel weigeren euthanasie te melden. In hun ogen is levensbeëindigend handelen een zaak tussen de patiënt en de arts. Zij zullen euthanasie of hulp bij zelfdoding nooit melden. Uit deze verontrustende gegevens valt te concluderen dat goed toezicht op euthanasie tot op heden onmogelijk is gebleken. De meldingsregeling blijkt niet te werken.

Bestrijden van euthanasie

Gods Woord is duidelijk wanneer het gaat over levensbeëindigend handelen. Ook bij ernstige ziekte, bij zware handicaps, blijft het gebod “Gij zult niet doodslaan” van kracht. Maar met alleen het laten klinken van dit principiële geluid zijn we er niet.

De vraag dient gesteld hoe de vraag naar euthanasie en de behoefte hieraan teruggedrongen of zelfs weggenomen zou kunnen worden. Welke wegen kunnen daartoe bewandeld worden. Hierover zouden we het volgende willen opmerken. De overheid zou meer aandacht moeten geven aan en geld moeten uittrekken voor intensieve stervenszorg. Een op de drie ziekenhuizen en verpleeghuizen heeft geen speciale voorziening voor stervensbegeleiding. Hier zou zeker iets aan gedaan moeten worden. Er is in onze tijd goede pijnbestrijding mogelijk.

Hier dienen patiënten op gewezen te worden wanneer zij vrezen voor ondraaglijk lijden.

Een arts zou daar eerlijk over moeten spreken.

Met name denken we ook aan hospices, waar patiënten in hun laatste levensfase kunnen worden opgenomen om in een huiselijke omgeving te kunnen verblijven, daar rustig verzorgd te worden, daar zo lang mogelijk bezig te zijn met allerlei zaken en daar ook te sterven. Zou op deze wijze de vraag naar euthanasie niet ingedamd worden? Bovenal is nodig dat Gods Woord tot norm zou zijn in zaken van leven en dood.

Veranderd denkklimaat

De hedendaagse mens denkt heel anders over leven en dood dan de doorsnee-mens van vroeger. Gods Woord heeft voor velen afgedaan. Men heeft er geen boodschap aan wat Gods wet ons zegt. De mens wil handelen naar eigen normen en inzichten. Onlangs hoorde ik de uitspraak: “De dood hoort bij het leven.” Hieruit blijkt dat de dood niet meer gezien wordt als bezoldiging der zonde. Het wordt door velen niet meer zo gezien dat de dood en de zonde bijeen horen. Indien de zonde er niet zou zijn, zou er ook geen dood zijn. Het bijbelse verband tussen zonde en dood wordt niet meer gelegd. Het besef leeft bij velen niet dat we op weg zijn naar de eeuwigheid, naar die grote Godsontmoeting aan het einde van het leven. Het beslag van Gods Woord is grotendeels weggevallen.

Daaruit is het te verklaren dat de mens eigen wegen bewandelt bij zaken van leven en dood. Waar Gods Woord de norm niet meer is wordt levensbeëindigend handelen niet meer als zonde gezien, maar als een daad van naastenliefde. Wie een onleefbaar leven leeft of een onleefbaar leven tegemoet gaat kan maar beter gedood worden. In dat denkklimaat leven wij.

Heeft u dat wereldse denkklimaat weleens benauwd? Daaruit is het te verklaren dat er anders wordt gedacht over de beschermwaardigheid van het leven dan in vroeger tijden.

De toekomst

Het lijkt er donker uit te zien voor hen die vast willen houden aan Gods Woord en Wet. Wie werkzaam is in de verpleging en de verzorging krijgt met de veranderde opvattingen aangaande leven en dood te maken. Het lijkt erop dat land en volk van Nederland zich op een hellend vlak bevinden. Het zij tot troost dat de Heere regeert, wat er ook gebeurt op deze aarde. Hij leidt alles heen naar de grote dag van de wederkomst van Christus. We mogen binnenkort gaan herdenken dat Jezus Christus op deze aarde is gekomen om de diepe en smartelijke weg van lijden en sterven te gaan teneinde de zaligheid voor Zijn Kerk te verwerven. De Zaligmaker is nu gezeten aan de Rechterhand des Vaders. Hij zet Zijn Kerkvergaderend werk voort totdat de laatste zal zijn toegebracht. Dan komt Hij weder om te oordelen de levenden en de doden. De dag van de wederkomst nadert. Mag bij u het ene nodige al bovenaan staan? De Heere binde op het hart: “Maar zoekt eerst het Koninkrijk Gods en Zijn gerechtigheid en al deze dingen zullen u toegeworpen worden.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen