Meditatie

Paulus, de dienstknecht van Jezus Christus had zich beroepen op de keizer. Dat was toen hij zich voor Festus moest verantwoorden. Festus had gesproken: “Hebt gij u op de keizer beroepen? Gij zult tot de keizer gaan”. Hoofdman Julius was met zijn soldaten en Paulus als gevangene scheep gegaan. Na veel wederwaardigheden waren zij gekomen in Regium, een plaats aan de zuidpunt van Italië. Toen was het nog twee dagen varen om in Putéoli te komen. Dat was een havenplaats ongeveer 200 km ten zuiden van Rome. In die stad ontmoette Paulus tot zijn grote verrassing broeders.

Zeven dagen is Paulus bij hen gebleven. Hoe dit mogelijk is geweest met hoofdman Julius en de zijnen, ontgaat ons. Voor de Heere is echter niets te wonderlijk. Wat een ontmoeting zal dat geweest zijn daar in Putéoli. Hoe zullen ze gesproken hebben over de Borg, de Middelaar, de Zaligmaker van zondaars. Dat is nog als broeders elkaar ontmoeten. O zeker - de wonderlijke wegen, de leidingen van de Heere blijven niet onbesproken. Maar die kunnen zo verschillend zijn. Die staan ook niet centraal. Slechts de ene Christus. Hij Die in de plaats is gaan staan van arme zondaars; Hij Die Zichzelf heeft gegeven op de kruisheuvel Golgotha. O dat wonder van Zijn liefde als Hij Zich openbaart, als Hij komt, als Hij spreekt: “Ik voor u daar gij anders de eeuwige dood had moeten sterven”. Broeders van Hem, broeders in Hem door het ware geloof raken daar niet over uitgesproken. Ik denk dat de zeven dagen in Putéoli zijn omgevlogen. In onze tekst staat het woordje “alzo”. Ik weet niet zo goed raad met dat ene woordje. Toch is er wat te zeggen. Paulus gaat naar Rome, hij gaat naar het hol van de leeuw. Uiteindelijk zal hij daar de marteldood sterven. Doch voor hij op weg daarnaar toegaat, is er de broederlijke verkwikking van zeven dagen lang. En dan wil ik u niet onthouden wat ik in dat woord “alzo” lees: Paulus aldus gesterkt, verkwikt en bemoedigd. Zo zet hij zijn voeten op de laatste etappe van zijn bestemming. Ik herken dit uit eigen leven. Ik heb het gehoord uit de mond van andere kinderen Gods. Een proeven en smaken van de nabijheid van de Heere, een geopende hemel, zielsverkwikking, soms door de ontmoeting met anderen, toen de diepte, de moeiten, ziekenhuisopname op de zeef van satan, omringd door tegenspoed. Vaak hoe hoger de top hoe dieper het dal. Zo gaat Paulus naar Rome. Paulus, de apostel, de dienstknecht van de Heere Jezus. Om in de grote stad van de grote keizer het Evangelie te verkondigen. Weet u - het slot van het boek Handelingen is zo treffend, zo verbazingwekkend. Lukas, de dokter en evangelist, schreef het Lukas-evangelie én de Handelingen. Zijn Evangelie begint met de geboorte van de Koning in Bethlehem. Wat was dat klein, nietig. Als kind geboren, zo zwak en hulpeloos. En niet in een paleis, in een krib. En Augustus, de di-vus, de goddeli jke, op de troon in Rome. Machtig en groot, heersend over het wereldrijk. Een en al schittering. Augustus - de antichrist van die tijd. Instrument van de vorst der duisternis, de grote wederpartijder. Evenwel -zijn scepter rolde bij zijn sterven uil zijn verstijfde handen, en Jezus Christus ging zitten op Zijn troon in het hemelse paleis. Alle macht aan Hem gegeven. Alles aan Hem onderworpen. Hij zorgt dat Zijn dienstknecht, Paulus, in Rome komt. De gezant van Christus’ wege zal daar preken het koninkrijk Gods. Wat een slot zit aan die twee boeken van Lukas!

Dan moeten we zeggen: hoe groot is de macht van de Koning der koningen! Zijn Evangelie in de wereldstad van toen! ‘t Was door niets tegen te houden. Door, vanwege diezelfde macht moogt u zondag aan zondag onder het Evangelie zitten. Dat is niet te danken aan toeval. Dat heeft satan niet tegen kunnen houden. Hier is de genadige gezindheid van de Heere jegens u! Hier past dan geen enkel vraagteken meer. Bracht de grote kracht van de Koning u reeds aan Zijn voeten, smekend om de genade die Hij verwierf? Hij wil daar om gebeden zijn! Omdat Hij geen lust heeft in uw dood! Rome vandaag de stad van de paus, de hoofdstad, het centrum van de roomse kerk. Oud-vaders hebben de paus gezien als de anti-christ. Heeft satan dan toch overwonnen? Is hij machtiger dan Christus? O neen - dit weten we: de kandelaar kan worden weggenomen. Dat is gebeurd in Klein-Azië. Dat kan ook gebeuren in Nederland, in een plaatselijke kerk. Een kerk waar niet meer Christus de heerschappij heeft, maar de vorst der duisternis. Dat doorhuivert. Een kerk die geworden is wingewest van de duivel. In de brief aan Efeze schrijft Christus: “Ik zal u haastelijk bijkomen, en zal uw kandelaar van zijn plaats weren, indien gij u niet bekeert.” Bekering en altijd weer bekering is noodzakelijk om kerk des Heeren te zijn en te blijven. Zonder bekering wordt een ware kerk valse kerk. Zonder bekering blijft een mens midden in de dood, en gaat hij voor eeuwig verloren. De roep blijft: “bekeert u, bekeert u, waarom zoudt gij sterven?” De grote Koning bekeert ook vandaag nog. Eén wenk van Zijn alvermogen en een mens ligt aan Zijn voeten. Werd u reeds overwonnen door Hem ?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen