Daniël Rowlands-1713-1790 (3)

Nuttigheid

Daniel Rowlands is in allerlei opzichten een bijzonder instrument in de hand des Heeren geweest. Zoals de Heere hem gebruikt heeft in het redden van zondaren alsook in het onderwijzen van Gods volk, doet Hij het niet bij velen van Zijn knechten. Natuurlijk belijden we dat ook in dit opzicht geldt dat de Heere vrij is en dat Hij vanuit Zijn vrijmacht Zelf mag bepalen hoe nuttig en vruchtbaar Zijn dienstknechten zullen zijn. Het is dan ook allereerst aan die vrijmacht des Heeren toe te schrijven dat - zoals gezegd is - tienduizenden in de hemel naar Rowlands kunnen wijzen als het middel dat door de Heere gebruikt is tot hun zaligheid.

Anderzijds is het ontegenzeggelijk ook waar dat zowel in de persoon alsook in de prediking van Rowlands elementen aan te wijzen zijn, die ertoe hebben bijgedragen dat zijn arbeid zo vruchtbaar mocht zijn. Daarom is het nuttig om ook nog een aantal opmerkingen te maken over enerzijds de persoon van Rowlands en anderzijds zijn prediking. Wat dat laatste betreft wil ik wijzen op zowel de manier van preken alsook op de inhoud van zijn boodschap.

Wandel

Eerst iets over zijn persoon. Wat was Rowlands voor een persoonlijkheid? Welke karaktertrekken vielen op? Het is niet eenvoudig daar een duidelijk beeld van te krijgen. Vooral ook omdat er niet zo heel veel gegevens voorhanden zijn. Een biografie over hem - we zagen het al - is pas vele jaren na zijn dood verschenen. En dan ook nog van de hand van mensen wier kennis van hem niet een kennis uit de eerste hand was. Evenwel, al zouden we graag meer over hem willen weten, er zijn een aantal zaken, die duidelijk genoeg zijn.

Wat zijn wandel betreft kan gezegd worden, dat hij onberispelijk was. Hij kon met Paulus zeggen, dat hij zich erin oefende om altijd een onergerlijk geweten te hebben voor God en de mensen. Wel is er wel eens kwaad van hem verteld. Dat gebeurde zelfs nog na zijn dood. Toen er eens een artikel over hem verscheen waarin verteld werd dat hij geregeld dronken was geweest, riep dit een storm van protest op onder de inwoners van Llangeitho. Men was daar hevig verontwaardigd over, wetend dat dit brutale laster was.

Is het trouwens zo’n wonder als van Gods getrouwe knechten laster verteld wordt? De duivel kon niet verhinderen dat de arbeid van Rowlands door God gebruikt werd om het rijk van de Boze schade toe te brengen. De kracht van het Woord kon hij niet breken. Toen wierp hij het wapen van de laster in de strijd. Daar heeft Rowlands wel onder geleden, net zoals anderen trouwens. Denk aan John Bunyan, die ditzelfde lot trof. Denk ook aan de profeten en de apostelen. Denk ook maar aan de Heere Jezus Zelf, die een vraat en wijnzuiper genoemd werd. En een dienstknecht is immers niet meer dan zijn meester? “Het zij de discipel genoeg dat hij worde gelijk zijn meester. Indien zij de Heere des huizes Beëlzebub hebben geheten, hoeveel te meer Zijn huisgenoten!” (Matt. 10:25).

Karakter

Maar niettegenstaande de laster, was het karakter van Rowlands onkreukbaar. Wat waren enkele opvallende trekken?

Hij was ootmoedig. Hij leefde sterk in het besef van eigen zondigheid en verdorvenheid. Hij had geen hoge dunk van zichzelf. Dat bewaarde hem ervoor hoogmoedig naar zijn prestaties en naar de vrucht op zijn werk te zien. Het is van hem bekend, dat hij als hij de grote schare zag, die hem kwam horen, meer dan eens uitriep: “Moge de Heere mij genadig zijn en mij, arme worm, zondig stof en as, helpen!”

Aan het eind van zijn leven zei hij meer dan eens, dat hij gedurende zijn leven steeds geprobeerd had vier lessen te leren, maar dat hij slechts weinig resultaat had gehad. Die lessen waren:

1. zich te bekeren zonder in wanhoop te vervallen;

2. te geloven zonder zich dingen toe te eigenen, die niet voor hem bestemd waren;

3. zich te verheugen zonder lichtzinnig te worden;

4. toornig te zijn zonder te zondigen.

Een ander kenmerk was zijn afhankelijkheid, waardoor hij veelvuldig in gebed was. Vaak ging hij de heuvels rond Llangeitho in om daar in de stilte zijn hart voor de Heere uit te storten. Het lot van de vele onbekeerden woog hem dikwijls zwaar op de ziel. Van hem wordt verteld, dat hij eens in een kerk zou preken, die op een heuveltop stond. De mensen waren van heinde en ver gekomen en de kerk kon de massa niet bevatten. Onderweg naar de kerk zag Rowlands de menigte. De wachtende menigte zag hem ook toen hij in de vallei dichterbij kwam. Op een gegeven moment verloren ze hem uit het gezicht en voor geruime tijd zagen ze niets van hem. Toen sommigen hem tegemoet gingen om te kijken waar hij bleef ontdekten ze hem op een stille plek, naast het pad, waar hij op zijn knieën lag, in gebed. Hij verontschuldigde voor het oponthoud, maar voegde er wel aan toe: Ik had een heerlijk ogenblik daar in de vallei. Hij preekte daarna met buitengewone kracht en de preek had grote uitwerking.

IJver was een volgende trek in zijn karakter, die in zijn werk duidelijk naar voren kwam. Hij studeerde en mediteerde veel en hij bereidde elke preek met grote grondigheid voor. In de regel stond hij om vier uur in de morgen op. Het feit, dat hij zijn hele ambtelijke leven in dezelfde gemeente stond maakte het hem onmogelijk om dezelfde preek meer dan eens te houden. Hij moest steeds weer met een nieuwe boodschap komen. Overigens was hij er ook de man niet naar om het met de studie van Gods Woord gemakkelijk te nemen. Het Woord is het waard bestudeerd te worden en een mens zal, ondanks al zijn ervaring met het verkondigen van de boodschap, zich steeds weer grondig in dat Woord moeten verdiepen. Een les, die voor predikanten vandaag nog net zo geldt.

Rowlands had een geweldig opslui tingsvermogen waardoor hij in staat was zich een grondige kennis van de Bijbel te verwerven. Dat stelde hem in staat tijdens het preken met Gods Woord te bewijzen waar hij zijn gemeente van wilde overtuigen.

Wat bij Rowlands ook opvalt is de geest van zelfverloochening. Hij heeft nooit veel bezittingen gehad. Hij heeft nooit een luxe huis bewoond. Hij was tevreden met een minimum. Als hij onderweg was naar andere plaatsen om daar te preken, was hij tevreden met wat brood en wat kaas en verder wat water uit een bron langs de weg. Een beetje karnemelk, dat hij hier en daar onderweg aangeboden kreeg beschouwde hij als een luxe. Hij kon het niet begrijpen, dat anderen zo nodig thee of zelfs brandewijn moesten hebben.....

Rowlands was het in de praktijk eens met het advies van Paulus: Als wij voedsel en deksel hebben, zo zullen we daarmee vergenoegd zijn.

Moed

Tenslotte noem ik zijn moed. Meer dan eens verkeerde Rowlands in levensgevaar. Er kwam heel wat vijandschap los tegen de boodschap die hij bracht en die vijandschap tegen de boodschap richtte zich meermalen tegen de boodschapper. Eens stond iemand met een geladen pistool voor hem, maar het schot ging niet af. Een poging om het platform waarop hij eens stond te preken, op te blazen, mislukte doordat op tijd het complot ontdekt werd. Meer dan eens werd hij bedreigd door mensen, die samenschoolden met de bedoeling hem onheil te berokkenen. Eens werd hem verteld, dat aan het andere eind van het dorp waar hij te paard doorheen ging een groep mensen hem stond op wachten om hem in de val te laten lopen. Hij trok zijn hoed diep over zijn ogen en gaf zijn paard de sporen. Zo reed hij op de menigte toe terwijl hij uitriep: ‘Jullie duivelskinderen, wat heeft jullie hier samengebracht?’ Zijn houding en zijn woorden brachten de mensen geheel in verwarring. Hoewel hij helemaal meende wat hij zei, legden zij het anders uit dan hij het bedoelde. ‘O, hij is het niet’, zeiden sommigen, ‘want hij vloekt’. En dus lieten ze hem verder ongemoeid.

Niets kon hem echter bewegen af te zien van zijn voornemen om het Evangelie te preken. Alle tegenstand ten spijt gaf hij zich tot dit werk. Van hem kan gezegd worden dat hij God vreesde en dat hij naast God niemand vreesde.

Voor een groot werk, als waartoe Rowlands door de Heere geroepen werd, waren zulke eigenschappen wel nodig, we zien bij Rowlands dat de Heere de mens die Hij wil gebruiken dan ook toerust met die gaven en krachten, die bij de uitoefening van het werk nodig zijn.

Niet elke geroepen dienaar van het Woord wordt door de Heere op dezelfde wijze gebruikt als de apostel van Wales. Maar een geest van ootmoed en zelfverloochening; een geest van afhankelijkheid en ijver en moed zijn ook vandaag nodig. Waar die geest ontbreekt - en ze ontbreekt helaas te veel - wordt het instrument ongeschikt en kunnen we geen grote dingen meer verwachten. Wordt het werk Gods dan echter niet meer tegengestaan dan dat het bevorderd wordt?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen