John Brown - “Christus, de Weg, de Waarheid en het Leven” (9)

In het vorige artikel is gesteld, dat de ware gelovigen geheiligd worden in Christus. Christus is alles voor Zijn volk! Hij heiligt Zijn volk ook, opdat zij als een reine maagd aan de Vader kunnen worden voorgesteld. Hun heiligmaking is een voorbereiding op de heerlijkmaking. In zichzelf zijn ze niets. Zij kunnen niet één zonde bedwingen. Alleen door de kracht van Christus geschiedt dit. “Zijn opstanding is een pand en verzekering van deze heiligmaking; want gelijk Hij stierf als een openbaar persoon, zo stond Hij ook weder op, als een openbaar persoon; wij zijn met Hem begraven door de doop, opdat gelijk Christus is opgestaan van de doden, door de heerlijkheid des Vaders, wij ook alzo zouden wandelen in nieuwigheid des levens” (Rom. 6:4).

Door Hem worden de gelovigen de goddelijke natuur deelachtig. Christus is het Die hen door Zijn Geest telkens weer bevochtigt, zodat ze voort kunnen gaan. Hij bevochtigt en besproeit onophoudelijk Zijn hof of wijngaard, zodat Zijn kinderen vruchten van geloof en bekering voortbrengen.

Bovendien heeft Christus de satan, hun aartsvijand overwonnen en heeft zijn werken verbroken. Wat is dat een troost voor dat aangevochten volk. Als ze door genade op Christus mogen zien, zijn ze verheugd, zelfs m de verdrukkingen. De Heere staat voor Zijn eigen werk in. Hij versterkt en bevestigt Zijn kinderen in de wegen Gods. Dat doet Hij door Zijn Woord, als ook door de bediening van de sacramenten! “De sacramenten worden gegeven om de ziel te versterken en te bevestigen in de wegen Gods”, aldus Brown. Zo worden ze telkens bemoedigd in de strijd tegen de zonde. Ja ze worden ook aangemoedigd om zichzelf te reinigen van alle besmetting des vieses en des geestes.

“Welk een edele grond tot heiligmaking is er in Christus gelegd voor de gelovigen”. Ds. Brown heeft in zijn boek twintig (!) redenen genoemd om deze grond tot heiligmaking aan te tonen. Uiteraard kunnen wij al die argumenten niet noemen. Het mag duidelijk zijn, dat John Brown Christus als de geopende fontein ziet. Alleen deze fontein is geopend tegen de zonde en tegen de onreinheid (Zach. 13:1).

Nadat hij uitvoerig beschreven heeft wie Christus is als de edele grond tot heiligmaking, gaat hij de gelovigen aanwijzen hoe zij “Christus en deze gronden van heiligmaking moeten gebruiken”.

Vooraf maakt hij enkele opmerkingen, waarin hij de gelovigen waarschuwt om zich te wachten voor moedeloosheid, voor een zorgeloos verzuim van de middelen, om de Geest uit te blussen en te bedroeven, voor de verwoestende macht van de zonde (zoals zonden tegen licht en geweten in!).

Een enkel citaat moge de bedoeling van John Brown verduidelijken. “De gelovigen dienen zich te wachten voor een zorgeloos verzuim van de middelen, ingesteld tot voortgang in heiligheid (....) hier is te zien, dat de hand des vlijtigen vet maakt, en de akker des luiaards ras met doornen en netelen is begroeid (....) Zij dienen zich evenwel te wachten voor te veel gewicht te hechten aan de middelen en instellingen, alsof zij het werk konden teweeg brengen (....) Zij kunnen niet anders werken, dan naardat de Werkmeester dezelve belieft te gebruiken”.

Hieruit blijkt hoe bijbels Ds. Brown dacht. Hij mag met recht een evenwichtig puriteins theoloog genoemd worden. Hij ónderschat de middelen niet! Hij spoort ons telkens aan om de genademiddelen te gebruiken. Hij óverschat de genademiddelen evenmin. Het is God die de wasdom en de zegen geeft. Daar dienen de gelovigen biddend op te wachten! En wel zo, dat zij de hand om te bedelen uitstrekken en de middelen vlijtig waarnemen! Waarbij de ogen verlangend gericht zijn op de Heere alleen.

Ten andere: Het ware nuttig en zeer bevorderlijk voor de ziel. Die in de genade wilde groeien en vorderen in de weg der heiligheid, zo zij leefde in de gestadige overtuiging: 1. Van de noodzakelijkheid van de heiligheid, zonder welke niemand God zien zal. 2. Van hun eigen machteloosheid om ook maar iets goeds te denken als uit zichzelf (“Niet dat wij van onszelven bekwaam zijn iets te denken, als uit onszelven; maar onze bekwaamheid is uit God”). 3. Van de ongenoegzaamheid van enige menselijke hulp of middelen om de verdorvenheid van ons boze hart te doden. 4. Van de verraderlijkheid en bedrieglijkheid van ons hart. We zijn zo snel geneigd zijwegen in te slaan. Jeremia 17:9 is in dit opzicht een ontdekkende, ontmaskerende tekst. De tekst luidt: “Arglistig is het hart, meer dan enig ding, ja, dodelijk is het, wie zal het kennen?”

Dit alles, ja nog veel meer, dient ons ervan te overtuigen dat wij zo snel Christus van Zijn eer beroven in ons streven naar heiligheid. O, dat we in het streven naar heiligheid het rechte doel voor ogen houden. We moeten naar heiligheid staan om de drieënige God te behagen en te verheerlijken. Paulus onderwijst ons hierin als hij zegt: “Voorts dan broeders, wij bidden en vermanen u in den Heere Jezus, gelijk gij van ons ontvangen hebt, hoe gij moet wandelen en Gode behagen, dat gij daarin meer overvloedig wordt” (1 Thess. 4:1).

Wellicht zijn er onder ons die klagen over de geringe voortgang en wasdom in de genade. U bent wellicht jaloers op anderen die krachtig zijn in de Heere! Voor die “geestelijke sukkelaars” heeft John Brown een opbeurend woord. Hij wil hen op de goede wijze verder helpen. “Laat hen onderzoeken en beproeven, of hun tekortkomingen en gemis van verwachting, niet veel hieruit voortkomt, dat de zaak niet zo zuiver op Christus is geworpen, als zij wel moest”. En als dit zo is, dan dient u te treuren over uw verdorvenheid. Uw verdorvenheid die hierin uitkomt, dat u zich in de strijd begeeft zonder de overste Leidsman. Wel, zeg eens eerlijk, is dat niet hoogmoedig? denken we niet vaak, dat we het zelf wel kunnen? En juist dan blijkt het, dat we tegen onze verdorvenheid niets vermogen. “God acht het somtijds nodig, dat Hij een leeuw van verdorvenheid tegen ons laat uitgaan, opdat wij mogen omzien en des te wakkerder op onze wachttoren staan”, aldus Brown. Zo wil de Heere ons te grote zelfvertrouwen breken! Beproef toch of dit niet de reden is dat u teruggevallen bent in uw “oude zonden”. Gedraag u voorzichtiger.

Het is echter ook mogelijk dat u wel in de heiligmaking vordert en uzelf meent niet voort te gaan. Misschien denkt u zelfs achterwaarts te gaan. Heel pastoraal merkt John Brown op: “Het is wat anders genade te hebben, en wat anders, te zien dat men groeit in de genade. Velen kunnen hun wasdom in de genade in twijfel trekken, wanneer zelfs hun in twijfel trekken van die wasdom het tegendeel kan doen blijken”.

Het is mogelijk dat ware gelovigen vele trappen die zij gevorderd zijn, over het hoofd zien. God kan dit het geschiktst voor hen achten, opdat zij nederig mochten blijven.

Bovendien moet bedacht worden dat hier geen volkomen overwinning behaald wordt. Zeker, het is waar, dat wij de volmaaktheid moeten najagen, nochtans is hier op aarde geen zondeloosheid. Paulus roept na zijn bekering uit: “Ik ellendig mens, wie zal mij verlossen uit het lichaam dezes doods? Ik dank God, door Jezus Christus, onzen Heere. Zo dan, ik zelf dien wel met het gemoed de wet Gods, maar met het vlees de wet der zonde” (Rom. 7:24-26). De ware christen blijft een tweemens! Zelfs de allerheiligsten, zolang zij in dit leven zijn, hebben maar een klein beginsel van de nieuwe gehoorzaamheid (zie antw. 114, H.C.).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen