De nood der Kerk

De nood der kerk is de nood der prediking. Deze stelling is nog steeds bijzonder actueel. Daarom is bezinning op de prediking opnieuw nodig. Waar je komt, hetzij in de scholen, hetzij in zending en evangelisatie, hetzij in de verschillende reformatorische kerken, overal hoor je vandaag hoe de invloed merkbaar is van de evangelische gedachtegang. Ambtsdragers merken op de huisbezoeken dat deze beïnvloeding ook in de gezinnen openbaar komt. We zullen ons kritisch moeten afvragen wat ons dit te zeggen heeft. Wat kunnen we hieruit leren? Is hierin ook niet iets merkbaar van de onbetaalde rekening van de kerk ? Duidelijk moeten we anderzijds ook signaleren dat veel te verklaren is uit het onbehagen met de prediking van vrije genade. Veel komt voort uit onkunde met de gereformeerde belijdenis. Als er geen binding meer is met de gereformeerde belijdenisgeschriften zal dat ook in de gemeente vroeg of laat veel spanningen teweegbrengen. Heel opmerkelijk was het dat iemand, vanuit de evangelische kringen afkomstig, zich opgaf als abonnee voor Bewaar het Pand. Langzamerhand, zo vertelde die persoon, waren de ogen opengegaan voor een gemis in de prediking, zoals die daar gehoord werd. Wat was dat gemis? De prediking van Wet èn Evangelie. Er was wel de prediking van het Evangelie, maar de prediking van de Wet werd gemist. in de artike-len van Bewaar het Pand alsmede de prediking, die in die kring werd gebracht, werden beide elementen wel gevonden. Een evenwichtige prediking van Wet en Evangelie en het wijzen op het onlosmakelijk verband tussen Wet en Evangelie is meer dan ooit nodig.

Pasen en Prediking

Het is goed om ons uitgangspunt te nemen vanuit de woorden: alzo is er geschreven, en alzo moest de Christus lijden en van de doden opstaan ten derde dage; en in Zijn Naam gepredikt worden bekering en vergeving der zonden, onder alle volken, beginnende van Jeruzalem. Luk. 24: 46b en 47.

Als de Heere Jezus na Zijn opstanding verschijnt aan Zijn discipelen, als Hij opeens in hun midden is, lezen we: “en zij verschrikt en zeer bevreesd geworden zijnde, meenden dat zij een geest zagen”

Christus gaat hen dan overtuigen dat Hij leeft en waarlijk opgestaan is. Hij toont hen Zijn handen en Zijn voeten. Voor hun ogen eet Hij een stukje gebakken vis op. Zo konden ze het met eigen ogen zien en overtuigd worden. Maar... dan is ook zo nodig het ware Schriftonderwijs. Alles moest zo geschieden. Het staat duidelijk beschreven. Zo heeft de Heilige Geest de bij-belschrijvers geïnspireerd. Zo was het door en ook namens de Heere in het Oude Verbond geprofeteerd. Het is geen samenloop van omstandigheden, maar zo was het alles van hemelswege bepaald. Vanuit het soeverein welbehagen Gods. Hij werkt alle dingen naar de Raad van Zijn wil. Zo had de Heere het bepaald in Zijn raadsplan. Zo alleen kon er, zonder dat één van Gods deugden geschonden zou worden, weer gemeenschap komen tussen God en een mens. Anders zou dat nooit meer mogelijk zijn. De mens is van nature blind voor de betekenis en de realiteit van zonde en schuld. Hij is blind voor het recht van God. Hij heeft Zijn Woord en Wet versmaad en geschonden. De mens, die er altijd op uit is om zichzelf te verontschuldigen, moet hierdoor juist gaan zien hoe zijn hart één vuile bron van wanbedrijven is. Zo moet ook verstaan worden hoe noodzakelijk de Persoon van de Borg en Middelaar is. Christus moest met Zijn gerechtigheid en heiligheid betalen vooreen schuldig volk. Zo moet er ook nu nog in het hart en leven van zondaren plaats gemaakt worden voor het Borgwerk. Wat mag het ook vandaag wel het gebed zijn om opening van verstand te ontvangen. Nu Christus opgestaan is van de doden ten derde dage, nu volgt daarop de prediking. Prediking is de volgende schakel in de keten: lijden, Goede Vrijdag en Pasen. Omdat het Pasen is geweest is nu ook de prediking mogelijk en noodzakelijk.

Geheim van de prediking

De prediking van Gods Woord is geen liefhebberij van de kerk of kerkelijke mensen. De prediking van Gods Woord vloeit niet voort uit menselijke overwegingen of prestaties. De prediking vloeit enkel en alleen voort uit Gods raadsplan. Alzo moest de Christus lijden...en in Zijn Naam gepredikt worden. Alleen omdat Christus heerste over dood en graf. Pasen predikt ons van onze zonde en schuld. Dat er graven zijn is een gevolg van onze diepe val. Waren er geen zonden, dan waren er geen wonden dan...... waren er ook geen graven! Pasen predikt ons anderzijds ook de mach! van Christus, Die in het graf moest nederdalen, maar ten derde dag opstond. Die heerste over het graf en de dood. Nu mag in de naam van Hem, Die de Overwinnaar is gepredikt worden. De prediking geschiedt in de Naam des Heeren. Namens de Heere klinkt het Woord van de kansel. Als dat wat meer gezien zou worden, dan zouden mensen minder “preekafnemers” worden. Hoe vaak wordt niet gezegd” “we gaan de dominee eens beluisteren”? Of : “je moet die dominee ook eens beluisteren want hij schijnt een goede spreker te zijn.” Op deze manier zou de prediking een zaak van de dominee worden, de waarachtige prediking is echter een zaak van de Heere. In Zijn Naam moet er gepredikt worden. De Naam van Christus is de grond voor en het steunpunt van de prediking. Dat vereist geen beoordelende, geen kritische instelling, maar een horende, een buigende instelling. Want wie zo de prediking in de Naam des Heeren verwerpt, die verwerpt Hem. In Wiens Naam er gepredikt werd.

En nu...... de prediker

Ook naar de prediker toe hebben Christus’ woorden ons veel te zeggen. “En in Zijn Naam gepredikt worden....” roept dan ook de prediker op zich te bezinnen. Weet hij zich geroepen dit Woord te prediken? Het woord in de oorspronkelijke taal voor prediken gebruikt, wijst op het werk van een heraut. Zo’n heraut had in Griekenland de taak om de besluiten van de koning af te kondigen, om het woord van de koning te spreken. Zo’n heraut moest dus heel getrouw zijn in het doorgeven van de koninklijke boodschap Hij moest met krachtige stem het woord van zijn opdrachtgever spreken. De ideale heraut is de man, die zijn eigen persoon zo weet uit te schakelen, dat hij alleen de boodschap doorgeeft. Zo is het ook met de prediker van het Woord des groten Konings! Heeft hij zichzelf als heraut gepresenteerd of heeft de Koning hem in Zijn dienst geroepen? Hij mag niet zichzelf brengen. Hij mag geen eigen stokpaardjes berijden, geen eigen ervaringen brengen. Hij dient de volle raad van God te verkondigen, Hij mag niet luisteren naar wat de mens graag hoort. Hij mag de scherpe kantjes van het Woord niet afslijpen, hij mag niet brengen wat “in” is, maar hij moet het Woord brengen en in Zijn Naam prediken. Hij moet dat doorgeven, hij moet luisteren naar en zo doorgeven het “alzo zegt de HEERE Heere”.

Al wisselen de tijden, al wordt allerwegen om aanpassing gevraagd, maar op dit punt zal er nooit van aanpassing sprake mogen zijn. Zo moeten ook heden ten dage de predikers als herauten het Woord des Heeren verkondigen. Zo predikten de profeten in het Oude Testament. Zij kondigden het gericht aan. Ook mochten zij in Gods Naam soms prediken dat de Heere het gericht had weggenomen. Zo predikte de grote Profeet en Leraar, de Heere Jezus Christus, in Matth. 4:17 “Bekeert u, want het Koninkrijk der hemelen is nabij gekomen. En zo is alles vervuld opdat nu ook in Zijn Naam gepredikt zal worden.

(Een volgende keer hopen we D. V. het tweede gedeelte van de toespraak op de ontmoetingsdag van 10 april samen te vatten)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen