De enge poort en de nauwe weg

“Gaat in door de enge poort!”

Boven deze poort staat niet geschreven: “Laat alle hoop maar varen”, o neen, daar is te lezen het heerlijke opschrift: “Klopt en u zal opengedaan worden!”

Over de ingang in het koninkrijk van de Zoon van Gods liefde wordt hier gesproken. Een koninkrijk dat de Geest van Christus opricht in de harten der uitverkorenen en dat bestaat in vrede, gerechtigheid en blijdschap.

Nu is de poort tot dat zalig koninkrijk eng. Zij gaat niet open op het roepen Heere, Heere! Neen! Tenzij iemand wederom geboren wordt, hij kan het koninkrijk Gods niet zien, laat staan ingaan. De geboorte uit “water en geest” is de enge poort, de enge poort, die tot het leven leidt.

Eng is die poort ook omdat wij er slechts door kunnen als gans ontbloten en ontledigden. Hier moet afgelegd alles waarin het vlees zoveel behagen heeft. Hier moet men uitgeschud worden uit alle eigen wijsheid, gerechtigheid, waardigheid, krachten en bekwaamheden. Hier moet men verloochend worden aan eigen belangen en lusten, de gunst en vriendschap der wereld, de genietingen van dit leven, de begeerlijkheden des vieses en het steunen op zogenaamde goede werken.

Door die enge poort kan geen aangeklede, maar een ontklede zondaar!

Geen rechtvaardige maar een goddeloze, geen rijke maar een arme!

Die poort is dus eng, die tot het leven leidt ... in Christus, omdat wij moeten sterven en al het onze “eraan” moet.

Zo blijkt die poort der gerechtigheid de poort des doods voor ons “ik”, maar óók de poort des levens en des lofs te zijn. Want eng voor het vlees is zij ruim, heerlijk ruim in de Heere Jezus voor allen die door de genade des Heiligen Geestes leerden vallen onder de eis: “Gaat in door de enge poort!”

Achter deze poort nu - uit vrije genade geopend op het smeken des ellendigen door Gods genade - ligt de nauwe weg die ten leven leidt.

Want wij zijn niet in de hemel zodra wij door de enge poort zijn gegaan; niet in Kanaan zodra wij door de Rode Zee zijn; neen, wij moeten nog door de woestijn. Vóór ons ligt de nauwe weg! Vandaar dat die weg niet dan met veel moeite en omzichtigheid kan worden bewandeld.

Nauw is die weg omdat de tegenspoeden des rechtvaardigen vele zijn; omdat Gods kind van genade moet leven, alleen door het geloof. En omdat het vlees steeds inwerkt tegen de Geest.

Ja, het is een weg waarop wij moeten leren dat al wat geen God en Christus is de dood in moet.

Dit nauw, biddend, worstelend leven, dat vreest voor de zonde en als onder het oog des Heeren geleefd wordt, heeft geen bekoring voor de natuur. Deze noemt dat eng en bekrompen.

Maar de wandelaars op de nauwe weg ondervinden dat dit arm, afhankelijk, gelovig en biddend leven, dat wandelen in vreze, nu juist het leven is, en tot het leven leidt.

“De poort is eng en de weg is nauw die tot het leven leidt en weinigen zijn er die hem vinden.” Weinigen zijn er.

Dit leert Gods Woord op iedere bladzijde. Velen zijn geroepen, maar weinigen uitverkoren.

Zeker, als de laatste bazuin ‘verzamelen’ zal blazen, zal het een schare zijn die niemand tellen kan. Maar vergelijkenderwijs zegt Jezus dat weinigen hem vinden.

Vinden! Dat onderstelt zoeken! Een zoeken door de Geest!

Dit zoeken is de uitgang des geloofs naar de Heere en Zijn zalige dienst.

En op de nauwe weg geeft de Heere de moede kracht en vermenigvuldigt de sterkte dien, die geen krachten heeft. En zo gaan zij van kracht tot kracht steeds voort om te verschijnen voor God in Sion.

Want die nauwe weg voert in het eeuwig, zalig leven.

De smalle weg is de weg des levens. De wandelaars zijn blinden, doven, kreupelen, ja zelfs lammen. Maar zij leven! En de blinden zien, de doven horen, de kreupelen springen en de lammen lopen. En zij worden getroost en bemoedigd. De Heere doet hen Zijn liefde ervaren. Zijn machtige arm beschermt hen. Christus’ bloed werkt eeuwige vrede in hun verslagen harten en maakt de tranen van Gods kinderen tot zoete tranen. En indien zij gezondigd hebben, zij hebben een Voorspraak bij de Vader. Een Voorspraak en een Voorbidder.

En straks komt de dood!

En dan gaan de wandelaars op de nauwe weg in, in het eeuwige leven. Om dan eeuwig te genieten hetgeen geen oor heeft gehoord en geen oog heeft gezien en in geen enkel mensenhart is opgekomen. Hetgeen God bereid heeft dien, die Hem liefhebben. O, wat zal het dan meevallen!

Gaat in door de enge poort!

Of vindt gij de poort soms gesloten? Welnu, boven die poort staat: klopt en u zal opengedaan worden!

Zie, toen Christen uit Bunyans pelgrimsreize aan de poort kwam vond hij haar gesloten en er was geen poortwachter te zien. Het enige wat hij zag was het opschrift boven de poort. En hij klopte niet één- of tweemaal, maar steeds door en terwijl hij klopte riep hij:

Ach, mocht ik hier toch binnengaan!
Ik, boos en snood rebel, die niets verdien dan hel.
Al kwam ik hier vol droefheid aan, ik zong voor eeuwig d’eer van Sions hoge HEER’!

En dan komt de poortwachter. En hij zegt tot die arme beladen zondaar, komende van de stad des verderfs: “Ik ben gewillig met al mijn hart!” En hij doet de poort open.

Ja, Gode zij dank, Hij is de Gewillige!

Hij is de Zeer Gewillige!

Gaat in door de enge poort.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen