De sterke stad Gods (I)

“Wij hebben een sterke stad...”. Als we die woorden alleen beluisteren, zouden we geneigd zijn om aan overmoedige taal te denken. Dat Babel of de wereld dit zegt is bekend. Doch tenslotte is dat de ijdele roemtaal van de wereld, die straks op een ontzettende wijze te schande gemaakt zal worden. Immers, alle “steden”, die hun sterkte in zichzelf buiten en tegen God opgebouwd hebben, zullen eenmaal verwoest worden. En toch is dit geen overmoed. De Profeet Jesaja beluistert deze woorden in een lied, dat hij de verlosten uit Juda hoort zingen. Hier zingt de Kerk van de Kerk als een sterke stad. En dat lied geeft geen onwerkelijkheid weer, geen droom die bedriegt. Dat lied zingt van een werkelijkheid, die hier reeds - zij het in onvolkomenheid - en straks in volle luister openbaar zal komen. Nee, deze zingende verlosten vergissen zich niet, dat zij een sterke stad mogen hebben. Overmoed en vrijmoedigheid verschillen veel van elkaar. Overmoed is het deel van de wereld en de schijn-godsdienst. Maar in de vrijmoedigheid des geloofs mogen de verlosten ervan getuigen: “Wij hebben een sterke stad.” De gestalte van de Kerk is voor het oog van de wereld en van haarzelf niet altijd zo. Dan lijkt het veel meer bewaarheid wat de Profeet Jesaja zegt: “en de dochter van Sion is overgebleven als een hutje in de wijngaard, als een nachthutje in de komkommerhof, als een belegerde stad.” Tijden zijn er van benauwdheid en strijd, en dat het zelfs schijnt dat de Kerk des Heeren dreigt om te komen in de strijd. Maar toch, door een gelovend geloof wordt deze zaak in de Heere gekend, dat de stad Gods een sterke stad is. Het aardse Jeruzalem was een sterke stad. De stad was gebouwd op bergen en omgeven door bergen, die spraken van Gods bescherming. Denk maar aan Psalm 125, “Rondom Jeruzalem zijn bergen: alzo is de Heere rondom Zijn volk van nu aan tot in eeuwigheid.” Ook waren er sterke muren rondom de stad, die vaak uit de dalen recht naar omhoog gebouwd waren. Dit alles gaf aan de stad een bijzondere veiligheid, die het voor de vijanden zeer moeilijk maakte om Jeruzalem te overweldigen. Evenwel het aardse Jeruzalem is overweldigd. De Heere liet Zijn oordelen over de stad gaan, die het tegen Hem verzondigd had, en de muren zijn afgebroken door de troepen van Babel. En op de puinhopen heeft het klaaglied geklonken uit de mond van de Profeet: “De Heere heeft gedacht te verderven de muur der dochter Sions. Hij heeft het richtsnoer daarover getrokken: Hij heeft Zijn hand niet afgewend, dat Hij ze niet verslond; Hij heeft de voormuur en de muur tezamen treurig gemaakt; zij zijn verzwakt.” Doch de sterke stad, waarvan het lied der verlosten gewaagt, is dan ook niet het aards Jeruzalem, maar het geestelijk Jeruzalem: de Kerk des Heeren. We kunnen instemmen met wat de Statenvertalers hier aantekenen: “aldus wordt de Kerk genoemd omdat zij onder bescherming van God vast en zeker is en blijft.” Hoe veilig is die stad! Hij heeft muren en voorschansen, die haar omringen. Bij deze “voorschansen” hebben we te denken aan bolwerken. Deze bolwerken zijn nog vóór de muren aangebracht en dienen om de stad een extra-beveiliging te geven. Dus een dubbele ring van bescherming is er om de stad tegen de vijand te verdedigen.

’t Gaat hier niet over gewone muren en voorschansen. De stad Gods zou daaraan uiteindelijk niets hebben. De geestelijke stad heeft bijzondere muren en voorschansen. In één woord wordt hier die dubbele bescherming weergegeven: “heil.” En dan heil, dat door God geschonken is. Zij - de geestelijke inwoners van deze stad - hebben die muren en voorschansen niet gemaakt. Als zij het hadden moeten doen, dan was er niets van terecht gekomen. God heeft het gedaan door Zijn Goddelijk verlossingswerk. Daarom heten die muren en voorschansen heil. En in dat ene woord ligt nu alles verborgen voor de stad Gods.

Heil is in die stad. Verlossing en zaligheid. God is daar tegenwoordig met Zijn genade in Christus. De beekjes der rivier verblijden de stad Gods. De bewijzen van Zijn ontfermende tegenwoordigheid doet Hij openbaar komen in het midden van die stad. Heil is ook rondom die stad. Zijn verlossende kracht omringt haar. Zijn genadige tegenwoordigheid straalt uit naar buiten. Hij heeft die stad verkoren uit vrijmachtig welbehagen. Hij heeft die stad laten kopen door het bloed van Zijn Zoon. En in dat heil wordt die stad nu bewaard tegen alle gevaren en vijanden. Beter beveiligd kan de Kerk niet zijn en ieder persoonlijk die geestelijk burger is in deze Godstad. Talloze gevaren hebben die Kerk bedreigd en doen het nog! De vijanden rukken van alle zijden op om haar te overweldigen. Moet ge niet zeggen, gij die God vreest, dat de aanvallen van de vijanden u menigmaal zo benauwen, dat gij geen raad meer weet? In eigen kracht kunt gij die aanvallen niet afslaan. De muren van eigen kracht en van alles wat van u zelf is houden geen stand. Maar deze muren wèl. Geen sterker muur dan Zijn genade, geschonken aan Zijn Kerk. Die genade komt uit God en uit Zijn eeuwige ontferming. Op dat heil zullen de pijlen van de vijanden zeker afstuiten. Want tegen Gods heil in Christus aan Zijn volk bewezen kunnen ze nooit op. De bescherming van Gods Kerk ligt in de handen van Hemzelf, Die het nooit toe zal laten, dat Zijn werk teniet gedaan wordt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen