Over de voorbereiding tot de tafel des Heeren

Dat de Christen zich ernstig moet onderzoeken en streng op zich zelven letten, eer hij tot het Avondmaal des Heeren gaat, leert ons de apostel duidelijk, als hij de eis stelt dat men zich-zelven zal beproeven en dan eten van het brood des Heeren. De grote vraag waarvan alles afhangt, is deze of de mens die tot het Avondmaal wenst te gaan, zich voorzien heeft van het ware bruiloftskleed, dat de Heere Jezus Christus voorgeschreven heeft voor allen die bij Hem te gast komen, en zonder hetwelk zij geen welkome gasten aan Zijn tafel zijn kunnen. Daarom moeten wij onderzoeken waarin dit bruiloftskleed bestaat, hoe de mens zich zal beproeven of hij er mede bekleed is en door welke middelen men het kan bekomen en aandoen. (...) Het staat er zo mede dat de mens, zal hij inderdaad bekwaam zijn om op de rechte wijze ten Avondmaal te komen vóór alle dingen een waar Christen moet wezen. Het is ons immers duidelijk gebleken dat het Avondmaal des Heeren is ingesteld voor de ware gelovigen. Voor hen is het een spijs der ziel. Maar tot de tijd waarin de mens door de wedergeboorte een waar Christen is geworden, wordt het leven in hem niet gevonden. Zolang is hij dood door zijne zonden en misdaden en heeft hij geen behoefte aan noch nuttigheid van de spijs der zielen. Wie weet niet dat niet voor de doden maar voor de levenden de spijze bereid wordt? Ten andere dient hierbij echter wel in het oog gevat te worden dat het, om recht en goed tot de tafel des Heeren te komen, niet genoeg is, zo men een waar Christen is. want ook de ware Christen zal het Avondmaal verkeerd gebruiken zo hij zonder behoorlijke beproeving en goede voorbereiding nadert, waarom de apostel juist de ware Christenen beveelt, dat zij zich zelven beproeven en dan eten (...) De drie stukken van het bruiloftskleed die vooral betrekking hebben op onze Christelijke staat, zijn deze: 1) het ware berouw over onze zonden, 2) het ware geloof in Christus Jezus en 3) de ware liefde tot God en onze naasten.

Het ware berouw over onze zonden is ons op het hoogst van node, om recht tot het Avondmaal te komen. Want niemand kan een waar Christen zijn - hetwelk nochtans een iegelijk wezen moet die aan de tafel des Heeren een welkome gast zal zijn - zo hij geen oprecht berouw heeft over zijn vorig leven. Van nature wandelen wij allen op een weg die niet goed is. Wij allen hebben als schapen gedwaald en ons naar onze weg gekeerd. Dit moet ons van harte leed zijn. Wij moeten ons bekeren van onze boze weg, zo het enigszins blijken zal, dat wij discipelen van Christus zijn. Hierom predikt de Heere Christus aldus, als Hij ons tot Zijn discipelen maken wil: “Bekeert u en gelooft het evangelie.” Dus is het berouw en leedwezen over en het mijden en vlieden van de zonde nodig voor een iegelijk mens die op de rechte wijze tot het Avondmaal komen wil, gelijk dit oudtijds werd voorgebeeld en afgeschaduwd in het Paaslam, naardien het werd gegeten met bittere kruiden. Op gelijke manier moet het heilige Avondmaal gegeten worden met de bittere kruiden van het oprechte berouw en de innige droefheid over de zonde. Daarom moet dan ook elk, die zich ten Avondmaal bereiden wil, er naar staan oprecht berouw over zijn zonden te hebben, dat is: hij moet zich van zijn zonden met een waarachtig hart tot God bekeren (...)

Het ware geloof, waartoe wij in de tweede plaats wensen te handelen, is een ander voortreffelijk deel van het bruiloftskleed. Ook dit heeft de mens op het zeerst van node, aangezien hij in het heilig Avondmaal niet meer ontvangt dan hij begeert of begeert te geloven dat hij ontvangen heeft. Wie meent dat hij daar niet anders ontvangt dan brood en wijn, verkrijgt niets anders en niet meer dan brood en wijn, maar wie op grond van Gods Woord gelooft in het heilig Avondmaal ook het lichaam en het bloed van de Heere Jezus Christus te ontvangen als een spijze der ziel ten eeuwigen leven, dien geschiedt naar zijn geloof. Hier geldt de vermaning van de Psalmist: “Indien wij onze mond (door het geloof) wijd openen, zal hij ook gevuld worden”(Psalm 81). David zelf deed daar ook naar. “Ik heb mijn mond wijd opengedaan en gehijgd, want ik heb verlangd naar Uw geboden.” En alzo kan niemand een oprecht Christen wezen, die het ware geloof niet heeft, want daarmede alleen kan hij de Heere Christus aannemen, dat is een Christen worden (...) Het derde deel van het bruiloftskleed is de ware liefde. De ware liefde is ook volstrekt onmisbaar voor elk, die een welkome gast aan de tafel des Heeren begeert te wezen, want zij is een tafel der liefde. Ja, ieder weet, dat de maaltijden eigenlijk als betoning der liefde worden aangericht, zodat het een onafwijsbare voorwaarde is voor elke rechte bruiloftsgast, dat hij met een ongeveinsde liefde vervuld zij. Zou het dan niet ongerijmd zijn, indien iemand doordringen wilde tot de tafel, waaraan de Heere Jezus de bewijzen Zijner liefde uitdeelt, zonder zelve van een ongeveinsde liefde vervuld te wezen? Ook kan niemand zonder deze liefde te bewijzen, een waar discipel van Christus zijn. En die alleen zijn welkome gasten aan Zijn tafel. Dit toch is het merk dat Christus op Zijn schapen heeft gedrukt.

Daaraan worden zij als Zijn schapen herkend. “Hieraan zullen zij allen herkennen, dat gij Mijn discipelen zijt, zo gij liefde hebt onder malkanderen.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen