VAN DER MEIDEN -(8)

Wanneer het over beide gaat, dan mogen ze niet gezien worden, noch minder gehouden worden als twee zelfstandige zaken. Wanneer dit gebeurt, dan staat bevinding los van het Woord en is er geen directe band aan het Woord en spreekt daarin niet het Woord van de Heere. Dit nu is in strijd met het Woord van de Heere zelf. Want bevinding mag niet opgebouwd worden uit menselijke ervaringen, maar moet de toets van het Woord van de Heere kunnen doorstaan. Immers het Woord spreekt van en wijst op bevinding. Wat de Heilige Geest doet in de zondaar, wat Hij doet in het hart, hoe Hij leert en leidt staat in het Woord beschreven. Vandaar dat een predikant het bevindelijke element niet mag leggen in het Woord en zo in de prediking.

Wanneer dit plaatsvindt wordt geen recht gedaan aan het Woord van de Heere. Wanneer we daarover nadenken komen we tot de conclusie dat er een gemis ligt in het Woord van de Heere en worden menselijke gedachten of ervaringen geplaatst in de Heilige Schrift. Ook mag bevinding, ook wel genoemd zielservaring, niet verzwegen worden of nauwelijks genoemd. Aan de Schrift wordt zo ook geen recht gedaan. Aan wat ondermeer in het boek der psalmen geschreven staat wordt voorbijgegaan.

Van der Meiden zegt: bevindelijk preken is uit de Schrift vertolken van wat in de harten der gelovigen omgaat, van wat Gods Geest in die harten werkt, van wat de ziel doorleeft en gevoelt, als de Heilige Geest Zijn licht over Zijn werk in het hart laat schijnen en wat de ziel mist en lijdt in duisternis en onder twijfel. Wat men doormaakt in de verachtering op de weg van het leven en onder geestelijke verlating.

Op een andere plaats komt hij erop terug en zegt: bevindelijk preken is het brengen van Gods eigen, zuivere boodschap omtrent al de geestelijke dingen en het geestelijk gebeuren. Gods eigen boodschap omtrent zonde en ons berouw, ons geloof en onze bekering, onze strijd en ons gebed, onze moedeloosheid en onze kracht. Onze achteruitgang en onze bloei in het geloof. Dit alles dient, naar de tekst aangeeft, behandeld te worden. Men kan van der Meiden niet verwijten, dat daardoor de mens met of in al zijn ervaringen voor de Christus geschoven wordt. Duidelijk geeft hij aan dat het het bijzondere doel is van de Heilige Geest om Christus te verheerlijken. Hij deed dit op de Pinksterdag in de 120 en in de 3000. Hij deed dit door Paulus. Hij doet dit nog zodat in de prediking dient uit te komen dat de Heilige Geest Christus verheerlijkt en hoe Hij dat doet. De Heilige Geest verlicht het verstand. Opent het oog en maakt het hart brandend bij het horen van de heerlijkheid van Christus. Christus werk als Profeet, Priester en Koning gaat leven voor het hart. Christus’ staten worden heilsstaten. Biddend valt men voor Hem. Geprezen wordt Zijn genade, Zijn liefde, Zijn wijsheid. Jezus Christus wordt erkend voor al Zijn weldaden die Hij verworven heeft en die Hij schenkt voor leven en sterven. Hieraan wordt de opmerking verbonden: de prediker, die over deze dingen zwijgt, bedient het Woord niet ten volle. Er treedt verschraling op. Een mooie rede, een prachtig kunstwerk wordt geleverd, maar het leven ontbreekt. Van der Meiden wijst ook op werkelijkheden, die in de gemeenten voorkomen. Hij doet dit vragenderwijs.

De eerste vraag is: hoe komt het toch dat tallozen spreken over Jezus. Zich druk maken voor Jezus. Jezus stellen tot een voorbeeld, de wereld zoeken te winnen voor Hem en toch tegenstand en haat openbaren, wanneer de Christus der Schriften in Zijn volheid en noodzaak gepredikt wordt? En niets willen weten van Jezus Christus als Borg en Middelaar? In de diepste grond missen zij de Heilige Geest. Zij kunnen wel algemene werkingen van die Geest bezitten, maar de Persoon van de Heilige Geest missen zij. Indien zij Hem kenden zou hun levenshouding tegenover de Christus anders zijn. Wie niet door de Heilige Geest geleerd en geleid wordt gaat eigen wegen, wegen der dwaasheid en keert zich af van de Christus Gods.

De tweede vraag is: hoe komt het toch dat anderen altijd spreken over zielstoestanden, over zonde en genade, over hel en hemel, over onmacht en vrijmacht en nooit over Christus en Zijn volheid? Zeker, men kan het leven uit God bezitten en openbaren en toch de toe-eigening des geloofs missen. En zo weinig blijdschap in de Heere. Vrees voor zelfbedrog kan zo aanwezig zijn. en het ontdekkende werk van de Heilige Geest gaat door. Wanneer de prediking vanuit de Schriften niet onderwijzend en lerend en leidend is, zal er geen verandering, nog minder vooruitgang zijn in het geestelijke leven. Vindt de prediking Schriftuurlijk- bevindelijk plaats en de vrucht blijft uit, dan kan de vraag gaan leven: is geestelijk leven wel aanwezig. Want leidinggevende, onderwijzende prediking heeft ten doel op te wassen in de genade en de kennis van de Heere Jezus Christus. Daar werkt de Heilige Geest heen. Hij gebruikt daartoe de prediking. Daar het bevindelijke element in de prediking voor van der Meiden voluit Schriftuurlijk is en vereist wordt in de prediking tot welzijn van de gemeente, heeft hij pastorale woorden geschreven voorde predikers. De prediker moet staan in de levensgemeenschap met Jezus om recht te kunnen spreken. De liefde van Christus moet hem dringen. Wanneer die liefde hem doorgloeit, tintelt het leven in al zijn doen, in blik en spreken. Hij moet staan in de geloofsgemeenschap met Zijn Zender. Wordt de prediker gedreven door de liefde van Christus en de Heilige Geest zalft hem en de gloeiende kool van Gods altaar roert hem aan, dan zal hij bevindelijk preken in de rechte zin van het Woord. Een ding moet niet vergeten worden, dat als die prediking gemist wordt dat dan het volk des Heeren geen leiding ontvangt. Groot is dan de geestelijke schade. Met nadruk zegt van der Meiden: breng de boodschap Gods, bedien het Woord, preekt de rijke Christus voor arme zondaren. Doe dit goed, levendig, biddend, bewogen door de liefde van Christus gedrongen. Sta nooit op de voorgrond. Laat de Zender voorop staan. Geef Hem de volle eer. Stel Hem niet in de schaduw. Wijst Hem aan als het Lam Gods. Hij moet wassen en gij minder worden. Door zulk een prediking wordt de gemeente geleid in de grazige weiden van het Woord Gods en gedrenkt uit de beek van Zijn wellusten en gevoed met Zijn manna in de woestijn van het leven.

Wat wordt ons veel voorgehouden tot overdenking, bezinning en beleving. Gemeenteleden, maar bijzonder predikanten zijn erbij betrokken. Zijn we op de leerschool van de Heere? Is de Heilige Geest ook onze Leidsman en Leraar? Boeken kunnen veel doen. Maar leren doet de Heilige Geest alleen! Leven wij daarbij? Bij van der Meiden werd dit bemerkt. Daarom is dit ook door hem geschreven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen